Για αρχή κάτι πολύ σημαντικό. Είναι διδακτικό να έρχονται οργανισμοί, όπως η Μπάγερν στην Ελλάδα. Διδακτικό όχι μόνο για την ΑΕΚ, που τώρα κάνει τα βήματα επιστροφής στο Champions League αλλά ακόμα και για τους δημοσιογράφους. Είναι πολύ διαφορετικό να βλέπεις τα πράγματα από κοντά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα 17 άτομα, που έφερε η Μπάγερν για υπηρεσίες Τύπου.
Από κοντά βλέπεις αλλιώς τα πράγματα, όπως δεν τα δείχνει η TV. Βλέπεις τον Ζίλε να ακούει ευλαβικά τον Χούμελς για το πώς θα τοποθετηθεί η άμυνα. Έχεις την τύχη να απολαύσεις αυτό το μυαλό που λέγεται Χάβι Μαρτίνεθ να απλώνει το παιχνίδι της ομάδας του όσο λίγοι κεντρικοί χαφ μπροστά από τα στόπερ. Για τους Ρόμπεν, Λεβαντόφσκι, Νόιερ κ.τ.λ. δεν υπάρχουν και πολλά να πεις.
Είναι αυτές οι λεπτομέρειες, που δείχνουν πως όντως σε τοπ επίπεδο το ποδόσφαιρο παίζεται με διαστημική διαφορά από την Ελλάδα.
- Έχοντας λοιπόν όλα αυτά απέναντί της η ΑΕΚ, για 60 λεπτά δεν πολυάφησε την Μπάγερν να κάνει το παιχνίδι της. Εντάξει πίεση υπήρχε, αυτό έλειπε κιόλας. Αλλά η ΑΕΚ του Ουζουνίδη το βράδυ απέναντι στους Βαυαρούς, τακτικά ήταν για Champions League.
- Κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα μείνει ο Ουζουνίδης γιατί έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες. Τη μία κάνει ένα καλό αποτέλεσμα και είναι ο Μουρίνιο, την άλλη στραπάτσο και στα… τάρταρα.
- Ο τρόπος, όμως, που προετοίμασε τους παίκτες του τακτικά και πνευματικά ήταν εξαιρετικός. Πρώτα απ’ όλα δε φοβήθηκε. Απέναντι σε ομάδες όπως η Μπάγερν, αυτό είναι credit. Έπαιξαν όλοι. Πόνσε, Κλωναρίδης, Μάνταλος, Μπακασέτας. Τακτικά, τουλάχιστον, πέντε από την 11άδα δεν παρέκκλιναν ούτε στο ελάχιστο μέχρι το 60’ (Χουλτ, Γαλανόπουλος, Μπακασέτας, Λαμπρόπουλος, Τσιγκρίνσκι).
- Ο Μπακασέτας έπαιξε αριστερά και όχι δεξιά για να βοηθήσει τον Χουλτ vs Κίμιχ, Ρόμπεν που ήταν κατά τι δυσκολότερο από το ζεύγος Ραφίνια, Γκνάμπρι.
- Και όντως η ΑΕΚ δεν πέρασε τρικυμία μέχρι το 0-1. Είχε τα ζόρια της, έπρεπε να γίνουν υπερβάσεις στην άμυνα αλλά δεν τρελάθηκε. Μόνο και μόνο ότι η Μπάγερν παρουσίασε εκνευρισμό στις προσπάθειες έξω από την περιοχή του Μπάρκα (δεν έβγαιναν οι κάθετες, μπλκαρισμένος Ρόμπεν, ασυνεννοησία) δείχνει ότι ο στόχος είχε επιτευχθεί.
- Αρνητικά φυσικά και υπήρξαν. Όπως η κακή τακτική παρουσία του Μάνταλου, το αμυντικό χάσιμο του Μπακάκη, που όμως δεν είχε βοήθειες στα γκολ που δέχθηκε η ΑΕΚ, η… θάλασσα στο διάστημα 61’-66’.
- Αλλά ρε παιδί μου με την Μπάγερν έπαιζε. Άλλο ποδόσφαιρο, άλλη προσέγγιση του σπορ από την πρωταθλήτρια Γερμανίας.
- Η ΑΕΚ κέρδισε μόνο από αυτό το ματς. Όχι τους βαθμούς αλλά μόνο και μόνο πως ήταν το πιο ήπιο βράδυ της στο φετινό Champions League δείχνει πολλά. Καμία σχέση με το στραπάτσο στο δεύτερο ημίχρονο του Άμστερνταμ ή τη μελαγχολία μετά το 2-3 με την Μπενφίκα.