Η ανάλυση του ΑΕΚ – Παναθηναϊκός δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες. Η διαφορά των δύο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ ήταν εμφανής και τεράστια.
Ο Παναθηναϊκός είχε τους περισσότερους παίκτες σε εξαιρετική μέρα (σχεδόν όλους, ξεχώρισαν λίγο παραπάνω στην πρώτη γραμμή οι Βιγιαφάνιες, Αλεξανδρόπουλος, Κουρμπέλης, Ζαγαρίτης) αλλά πάνω απ’ όλα είχε προπονητή.
Ο Λάζλο Μπόλονι σε αντίθεση με τον αντίπαλό του είχε διαβάσει το ντέρμπι. Ηξερε πως θα το πάρει. Με μια τριάδα στα χαφ που θα τρέξει τους Σάκχοφ, Κρίστιτσιτς και θα εμποδίσει την ΑΕΚ να μεταφέρει το παιχνίδι στην 4άδα μπροστά. Και το έκανε.
Ο Παναθηναϊκός έκοψε τις γραμμές της ΑΕΚ, οι αμυντικοί της απλά έκαναν βαθιές μπαλιές.
Αντίθετα οι νικητές, μπήκαν με εντυπωσιακό μισάωρο αλλά στη συνέχεια άφησαν την μπάλα στην ΑΕΚ και έτσι βρήκαν χώρους.
Ο Ινσούα θύμιζε τον Μπακάκη του ματς με την Μπράγκα, η άμυνα της Ενωσης και ο Τσιντώτας δείχνουν πως μπορούν να δεχθούν γκολ ακόμα και από ομάδες ερασιτεχνικές.
Το χειρότερο για την ΑΕΚ όμως είναι ο προπονητής της. Ο Καρέρα αν και γραφόταν όλη την εβδομάδα πως ο Παναθηναϊκός μπορεί να παραταχθεί με 4-3-3 δεν έκανε τίποτα ως αντίδραση.
Ούτε π.χ. να περάσει έναν τρίτο χαφ (Σιμόες ή Γαλανόπουλο και να κάνει εσωτερικό τον Μάνταλο για να τον φέρει πιο κοντά στις γραμμές), ούτε να πιέσει τους χαφ του Παναθναϊκού.
Το 4-4-2 της ΑΕΚ αντιμετωπίστηκε σχετικά εύκολα από το 5-3-2 του Μπόλονι και μόνο επειδή βγήκαν οι Βιγιαφάνιες, Αλεξανδρόπουλος πήγε να γίνει κάτι.
Ετσι για την essence…