Για 9η διαδοχική σεζόν, η Μπάγερν Μονάχου κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Bundesliga. Ευλογία ή κατάρα για το γερμανικό ποδόσφαιρο;
Συμβαίνει, ξανασυμβαίνει. Εύκολα ή περισσότερο… εύκολα. Η κυριαρχία της Μπάγερν Μονάχου ολοένα παγιώνεται, ουδόλως φθίνει ως ένταση φαινομένου στο χρόνο, ίσα ίσα. Αυτή η ομάδα δεν έχει όριο στο πού μπορεί να φτάσει η όρεξή της – και το εννοούμε ως κομπλιμέντο. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έκανε το προηγούμενο Σάββατο (8/5). Ενώ είχε ήδη κατακτήσει μαθηματικά το τρόπαιο πριν καν τη σέντρα του ματς με την Γκλάντμπαχ, βγήκε στο γήπεδο λες και εξαρτιόταν η ζωή της από το τι θα συμβεί. Το 6-0 συνοψίζει ιδανικά μία απαράμιλλη και ακόρεστη επιθυμία για πρωτεία. Κάτι που εκφράζει και εκφράζεται άρτια μέσω του παραδείγματος του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Στα 39 γκολ πλέον ο Πολωνός φορ (3 έβαλε στην εξάρα με τα «πουλάρια») και με δύο αγωνιστικές να απομένουν για το φινάλε, όλα δείχνουν ότι θα σπάσει αυτό που δεν θα…. έσπαγε ποτέ: Το ρεκόρ του Γκερντ Μίλερ με τα περισσότερα γκολ σε μια σεζόν στην Bundesliga, 40 στις αρχές των 70s.
Οι Βαυαροί δεν αρκούνται ποτέ με όσα πετυχαίνουν, κατευθείαν βάζουν στόχο το επόμενο. Και το επόμενο. Και το επόμενο. Μία νέα εποχή ξεκινάει για το σύλλογο του Μονάχου, με τον Γιούλιαν Νάγκελσμαν στον πάγκο αντί του – σούπερ πετυχημένου – Χάνσι Φλικ. Και όπως κάθε φορά, ο πήχης (θα) είναι στο… τέλειο. Υπόκλιση και σεβασμός σε ένα πολύ μεγάλο σύλλογο. Που μάλιστα με την διορατική και περήφανη στάση του στην European Super League έγινε ακόμα μεγαλύτερος στα μάτια της φίλαθλης κοινής γνώμης.
Να γίνουν οι άλλοι καλύτεροι
Σε τελική ανάλυση, είναι κυρίως πρόβλημα των άλλων στη Γερμανία και όχι της Μπάγερν Μονάχου ότι δεν μπορούν να τα βάλουν μαζί της, όχι δικό της. Αλλά δεν παύει να είναι πρόβλημα για τη λίγκα. Αδυνατίζει η ίδια η ουσία της όταν κάθε χρόνο είναι εκ των προτέρων σίγουρο το ποιος θα βγει πρώτος. Θα δημιουργήσει θέμα το νεαρό της ηλικίας του Νάγκελσμαν; Θα φανεί το «ένας χρόνος ακόμα στην πλάτη» για Λεβαντόφσκι – Μίλερ – Νόιερ; Θα διορθωθούν τα αμυντικά κενά, που παραδόξως ήταν πολλά – κι ας μην κόστισαν – φέτος; Καθώς βλέπουμε τα κυριότερα υποθετικά ερωτήματα για το πώς μπορεί να αλλάξει το τοπίο έχουν να κάνουν με αποδυνάμωση της Μπάγερν. Μόνο που ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα δεν έχει να κάνει με αυτό, αλλά με ενδυνάμωση των υπολοίπων.
Η Μπορούσια Ντόρτμουντ θα πρέπει να πάψει να αρκείται σε ένα ρόλο εκκολαπτηρίου ταλέντων. Η Λειψία θα πρέπει να επιταχύνει ακόμα περισσότερο το «μεγάλωμά» της – όχι ότι έχει πετύχει λίγα, όχι ότι δεν επενδύει συνεχώς οικονομικά και στελεχιακά, αλλά ακόμα δεν είναι έτοιμη να ανταγωνιστεί στα ίσα το θηρίο από το Μόναχο. Με τις στιβαρές πλάτες της Red Bull μπορεί να πάει ακόμα καλύτερα. Λεβερκούζεν και Γκλάντμπαχ επίσης, πρέπει να καταλάβουν ότι μια σεζόν δεν είναι μερικά καλά διαστήματα και ΟΚ, καλά είμαστε. Και καμία λύση δεν περνάει μέσω υιοθέτησης salary cap (που ‘ναι και αντίθετο με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ούτε με κατάργηση του περίφημου κανονισμού 50+1, που στην πράξη είναι ευλογία για το γερμανικό ποδόσφαιρο. Η Μπάγερν κάνει το κομμάτι της. Καιρός οι άλλοι να (δουν πώς θα) κάνουν το δικό τους. Στην Ιταλία τα κατάφεραν να πατάξουν τη δυναστεία της Γιουβέντους, να η πηγή έμπνευσης και το παράδειγμα…
