Ο νέος τραυματισμός του Εντέν Αζάρ μοιάζει να βάζει τίτλους τέλους στις ελπίδες (του) να πετύχει στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Δεν είναι πρωτοφανές ως φαινόμενο – κάθε άλλο: Το όνειρο που γίνεται εφιάλτης. Η προσδοκία που αποδεικνύεται χαμένη. Δεν παύει, όμως, να αποτελεί μια αρκετά στενάχωρη ποδοσφαιρική ιστορία το πώς ο Εντέν Αζάρ αποτυγχάνει, καταπώς όλα δείχνουν, οριστικά και τελεσίδικα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ένας παίκτης προικισμένος με σπάνιο ταλέντο, καταλήγει αντικείμενο χλεύης. Τραυματίστηκε. Ξανά. Και ξανά. Για 11η (!) φορά τον 1,5 χρόνο που βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Ισπανίας – προσθέστε και το διάστημα που τέθηκε νοκ άουτ λόγω της COVID-19. Αναμένεται να μείνει εκτός για ένα μήνα, αλλά πώς να προβλέψει κανείς ότι θα ρεφάρει όταν επιστρέψει; Πιο πιθανό είναι να μετρήσουμε και 12η αναποδιά παρά κάτι άλλο. Η επανάληψη αυτή έχει κάνει ακόμα και τους μεγαλύτερους φαν του Βέλγου να πάψουν να ελπίζουν. Όλα δείχνουν ότι θα αποδειχθεί ένα από τα μεγαλύτερα ever φιάσκα στη μεταγραφική πορεία της Ρεάλ, η οποία δαπάνησε (τουλάχιστον) 115 εκατ. ευρώ για να τον αγοράσει από την Τσέλσι.
Φταίει (μόνο) αυτός;
Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: Είναι τόσο άτυχος ο Εντέν Αζάρ ή κακό του κεφαλιού του για όσα του συμβαίνουν; Κοινό μυστικό πως η προπόνηση δεν είναι η μεγάλη του αγάπη. Κοινό μυστικό επίσης, ότι δυσκολεύεται αφάνταστα να περιοριστεί διατροφικά, όπως επιβάλλεται για κάθε αθλητή τοπ επιπέδου. Το αγαπάει το φαγητό και ειδικά το λεγόμενο «junk food». Έχει μείνει παροιμιώδης μια ιστορία στα ξεκινήματά του, στην εθνική Βελγίου. Βγήκε αλλαγή και θεώρησε καλή ιδέα, ενώ το ματς εξελισσόταν, να πάει σε μια καντίνα πλησίον του γηπέδου για να φάει ένα… χάμπουργκερ! Είχε προκαλέσει μέγα σκάνδαλο στα media. Ο τότε εκλέκτορας, Ζορζ Λέικενς τον τιμώρησε με μερικά ματς αποκλεισμό.
Με τα χρόνια και καθώς ο Εντέν έγινε μεγάλος και τρανός, το story αυτό λεγόταν κυρίως ως χαριτωμένο ανέκδοτο. Να όμως που επιστρέφει, με άλλη μορφή, να τον στοιχειώσει. Για να φτάσουμε ως το σημείο του να βλέπουμε, προσφάτως, γνωστή αλυσίδα fast food να κάνει χαβαλέ στα social media για τα παραπανίσια κιλά του… Κρίμα και άδικο για τον άλλοτε σταρ της Τσέλσι. Που πραγματικά έχει σοβαρευτεί σε τεράστιο βαθμό στο πώς δουλεύει, εντός και εκτός γηπέδων. Που από μικρός ονειρευόταν να παίξει στη Ρεάλ, να δουλέψει με το είδωλό του, Ζινεντίν Ζιντάν. Όταν τελικά ήρθε η στιγμή να το ζήσει, τα πράγματα πήγαν στραβά. Όσο πιο στραβά γινόταν.
Σταμάτησε η διασκέδαση
Είναι βάσιμο το ερώτημα πόσο τον προστάτευσε η Ρεάλ. Αν δηλαδή έγιναν απανωτά λάθη στη διαχείριση των τραυματισμών του, αν δουλεύτηκε σωστά η ιδιαιτερότητα που πηγάζει από τη σωματοδομή του. Τον καιρό του στην Αγγλία ήταν, κάθε σεζόν, ο παίκτης που δεχόταν, με διαφορά, τα περισσότερα φάουλ. Ποτέ δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Τι άλλαξε τώρα; Είναι επίσης βάσιμο το ερώτημα αν προσφέρθηκαν ποτέ πραγματικά οι συνθήκες στον Βέλγο ώστε να γίνει και στη Μαδρίτη ο ηγέτης που ήταν στην Τσέλσι, το Α και το Ω του παιχνιδιού. Αν ο «Ζιζού» (φωτό) ασχολήθηκε όσο έπρεπε. Είναι και το παράδειγμα του Γκάρεθ Μπέιλ, που δίνει πάτημα να πει κανείς ότι κάτι γίνεται λάθος εκεί στη Ρεάλ…
Το επιπλέον κακό με τον Βέλγο είναι ότι δεν είναι χαρακτήρας που θα βγει να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Πάντα έβλεπε το παιχνίδι πάνω από όλα σαν διασκέδαση. Η απόλαυση του παιχνιδιού, με το «εγώ» να μπαίνει κάτω από το «εμείς». Δεν είχε την εμμονή με την πρωτιά του Κριστιάνο Ρονάλντο, την ικανότητα του Λιονέλ Μέσι να βρίσκει παντού και πάντα κίνητρο. Τελικά αυτό που επί σειρά ετών ήταν ένα από τα πιο χαριτωμένα στοιχεία πάνω του, αποδεικνύεται η καταδίκη του. Το άγχος τον έχει, για πρώτη φορά, νικήσει. Ακόμα και τις λίγες φορές που τον έχουμε δει να παίζει, είναι εμφανώς μαζεμένος, φοβισμένος. Ποτέ πραγματικά απελευθερωμένος, κάνει απλώς τα βασικά, χωρίς την καλώς ενννούμενη τρέλα. Χωρίς την απόλαυση δηλαδή. Αυτή χάθηκε και έτσι η μεταγραφή που δεν γινόταν να αποτύχει, (όλα δείχνουν πως) απέτυχε.