Η Εθνική Ελλάδας αρχίζει από την Ισπανία την προσπάθεια της να προκριθεί στο Μουντιάλ, να επιστρέψει σε ρόλο πρωταγωνιστή.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ το 2022 θα είναι το πρώτο που θα γίνει χειμώνα. Θα είναι όμως… καλοκαίρι για την Εθνική Ελλάδας; Με άλλα λόγια, θα είμαστε κι εμείς εκεί, παρόντες, δυνατοί; Εν αρχή και όπως πρέπει πάντα να μάθουμε να λέμε, δεν «έχουμε» τίποτα και κανέναν. Έχουμε χάσει το δικαίωμα να «κομπάζουμε», σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο. Πάμε συνεπώς με τα ανά καιρούς δεδομένα, βήμα βήμα, σεμνά και ταπεινά. Και κυρίως, μονιασμένα. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε.
Η κληρωτίδα έστειλε στο διάβα μας τους εξής: Ισπανία, Σουηδία, Γεωργία, Κόσοβο. Μπορούμε να θεωρήσουμε από τώρα και αμέσως αμέσως εκτός βεληνεκούς μας τη «φούρια ρόχα». Είναι μεν σε φάση ανανέωσης, αλλά όπως έδειξε το εξωπραγματικό 6-0 επί της Γερμανίας στο πρόσφατο Nations League τα… πιάνουν γρήγορα εκεί στην ιβηρική χερσόνησο και κερδίζουν χρόνο στην εξελεγκτική τους πορεία. Ο Λουίς Ενρίκε έχει επιστρέψει στον πάγκο και τα πράγματα έχουν αρχίσει να στρώνουν με πολλούς και καλούς νέους παίκτες να είναι έτοιμοι να αναλάβουν ευθύνες. Είναι άλλο επίπεδο, τελεία. Είναι και ο πρώτος μας αντίπαλος.
Εν συνεχεία είναι η Σουηδία. Μια ομάδα με παράδοση στις μεγάλες διοργανώσεις, με συνέχεια και συνέπεια. Έκανε πολύ καλό Μουντιάλ στη Ρωσία και θέλει να συνεχίσει στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Με τον Ζλάταν μάλιστα ξανά παρόντα, αν και είναι ένα θέμα το πώς θα εξελιχθεί αυτό. Η Γεωργία, στη θεωρία, μοιάζει μια καλή «ψαριά» από το 4ο γκρουπ δυναμικότητας (εμείς ήμαστε στο 3ο). Δεν δείχνει να πατάει σταθερά, δεν πείθει ότι έχει σχέδιο και υλικό για να αποτελέσει κάτι παραπάνω από κομπάρσο. Αντίθετα, είναι πιο επικίνδυνο το Κόσοβο. Μην έχουμε κατά νου τη μέτρια εικόνα που έδειξε απέναντί μας στο πρόσφατο Nations League (νικήσαμε 2-1 εκτός έδρας, 0-0 στο ΟΑΚΑ). Είχε αρκετές βασικές απουσίες, ενώ δεν έδωσε μεγάλο βάρος σε αυτή τη διοργάνωση, καθώς την ίδια εποχή κυνηγούσε τη συμμετοχή του στο Euro μέσω των μπαράζ. Έχει καλούς παίκτες, έχει προπονητή που είναι καιρό «παρών» (Μπερνάρ Σαλάντ), επιβάλλεται να μην υποτιμηθεί…
Τεστ ορίων, με το δικό του τρόπο
Με δεδομένο ότι απευθείας εισιτήριο για τα τελικά παίρνει μόνο ο 1ος του Ομίλου και ότι ο 2ος θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία μέσω των μπαράζ που θα συμμετάσχουν 12 και θα γελάσουν μόνο 3, γίνεται σαφές πόσο πολύ δύσκολο είναι το έργο που μας περιμένει. Και βέβαια, πέσαμε τόσο χαμηλά σε αποτελέσματα και (αυτό)εκτίμηση τα προηγούμενα χρόνια, ώστε ο δρόμος προς ένα καλύτερο «αύριο», ανάλογο του βάρους μιας ομάδας που έχει στην τροπαιοθήκη της ένα Euro, ουδεμία βεβαιότητα έχει. Μόνο «σκύβουμε το κεφάλι» και «δουλειά». Μια διαδικασία που (θα) τεστάρει τα όρια της υπομονής και της επιμονής όλων, παικτών, τεχνικού τιμ, Ομοσπονδίας, Μέσων Ενημέρωσης και φιλάθλων. Εξαιτίας της πανδημίας μάλιστα, αυτή η προσπάθεια πήγε ακόμα πιο πίσω χρονικά. Ελπίζουμε και μόνο χρονικά. Είναι σαν να κάνουμε μια νέα αρχή από την… αρχή λοιπόν, μετά και το -μην κρυβόμαστε – αποτυχημένο Nations League.
Κανείς δεν μπορεί να είναι κατηγορηματικός ως προς τι θα προκύψει. Είναι τολμηρή διαδικασία σε πρόσωπα και πράγματα, με υψηλό συντελεστή δυσκολίας, άρα αυξημένα επίφοβη. Έρχεται επίσης μετά από μακρύ, τοξικό διάστημα παρακμής για την Εθνική Ελλάδας. Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Τζον φαν’τ Σχιπ ότι προχωράει πιστός στις ιδέες του. Τα ελαφρυντικά πάντως σε οτιδήποτε λάθος θα ‘ναι ελάχιστα. Γεγονός πως στην Εθνική βγάζουμε το… άχτι μας. Η κριτική είναι εύκολη, ανέξοδη. Στην τελική όμως και όπως πάντα, το αποτέλεσμα μετράει. Τόσο απλό, τόσο κυνικό.
Ο Ολλανδός προπονητής το ξέρει προφανώς, αλλά δεν αφήνει αυτό να τον ορίζει. Ο,τι τελικά και αν συμβεί, θα είναι αποτέλεσμα του δικού του τρόπου. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να στύψει το κεφάλι του για να πάρει κομβικές αποφάσεις. Όπως αν χωράνε κάποιοι από τους «παλιούς» σε αυτό το project ανοικοδόμησης που επιχειρείται. Ωστόσο και προφανώς, δεν θα είναι το μόνο (πρόβλημα). Για παράδειγμα, αν κοιτάξουμε τη λίστα των σκόρερ της Εθνικής μας στα τελευταία ματς, ελάχιστα γκολ έχουν μπει από επιθετικούς. Πρόβλημα. Γιακουμάκης και Παυλίδης, έχουν ένα λόγο παραπάνω να φανούν...