Ο Λάρι Νάσαρ ήταν ένας υπέροχος γιατρός – τουλάχιστον αυτό έλεγαν όλοι. Τα κορίτσια που στέλνονταν σε αυτόν άκουγαν πως είναι τιμή τους και μόνο που τις δέχεται. Οι γονείς, ότι ήταν σημάδι πως οι κόρες τους ήταν προορισμένες για μεγαλεία ότι αυτός ο (υπέροχος) γιατρός – που αναλάμβανε μόνο Ολυμπιονίκες!- δεχόταν να ασχοληθεί μαζί τους. Η Ομοσπονδία Γυμναστικής των ΗΠΑ και το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν τον είχαν υπάλληλο για 10ετίες ολόκληρες. Οποιοσδήποτε υπαινιγμός αμφισβήτησης της ακεραιότητάς του πεταγόταν άμεσα στον κάλαθο των αχρήστων. Μα πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Αφού ο Λάρι Νάσαρ ήταν ένας υπέροχος γιατρός…
Πίσω από το φαινομενικό φως υπήρχε ζόφος. Μόνο ζόφος. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης στην ιστορία του αθλητισμού. Τα θύματα του Νάσαρ ήταν εκατοντάδες, μεταξύ αυτών και διάσημες αθλήτριες, όπως η Σιμόν Μπάιλς, η ΜακΚάιλα Μαρόνεϊ και η Αλι Ράισμαν. Κατά τη διάρκειας της ακροαματικής διαδικασίας, περισσότερες από 150 γυναίκες μίλησαν για όσα τραγικά πέρασαν στα χέρια του. Ήταν συγκλονιστικές μαρτυρίες, γεμάτες πόνο και δάκρυα. Μα πώς επετράπη τόσο κακό; Πώς έμεινε δεκαετίες ολόκληρες στο σκοτάδι; Πώς θάβονταν τα λίγα παράπονα που έβρισκαν τη δύναμη να βγουν από τη σφαίρα του ατομικού εφιάλτη;
Ερωτήματα που λίγο πολύ, με άλλη διατύπωση, ακούμε στη χώρα μας, τώρα που μαθεύτηκε η ιστορία της Σοφίας Μπεκατώρου. Το ίδιο και επειδή με αυτό ως αφορμή, κατάφεραν και μίλησαν δημόσια για τις δικές τους τραυματικές εμπειρίες και άλλες Ελληνίδες αθλήτριες, όπως η Νίκη Μπακογιάννη, η Μάνια Μπικόφ, η Ραμπέα Ιατρίδου και ηΜαρίνα Ψυχογιού. Γιατί (μίλησαν) μετά από τόσα χρόνια; Μήπως εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα; Αναζητούν δημοσιότητα; Ναι, τέτοιου είδους απορίες ακούγονται, γράφονται. Και δεν είναι προσπάθεια επεξήγησης του προβλήματος, είναι μέρος του προβλήματος.
Η Σοφία Μπεκατώρου χρειάστηκε χρόνο και ήταν απολύτως λογικό
Λες και είναι εύκολο να μιλήσει κανείς δημοσίως για κάτι τέτοιο. Εδώ χρειάστηκε να περάσουν χρόνια ολόκληρα μέχρι να βρει τη δύναμη να το κάνει μία από τις πιο γνωστές αθλήτριες της Ελλάδας, μια χρυσή Ολυμπιονίκης. Είναι ανθρώπινο ότι δεν μπόρεσε να αντιδράσει τότε που ήταν νέα και άσημη. Ότι φοβόταν πως αν αποκάλυπτε τα όσα πέρασε, θα καταστρεφόταν η ζωή και η καριέρα της.
Να όμως αυτό που πραγματικά διακυβεύεται πια. Δηλαδή να μην μένει τίποτα τέτοιο μυστικό. Το παρήγορο είναι ότι κάτι αρχίζει να κινείται. Τα τελευταία χρόνια βγαίνουν στην επιφάνεια περισσότερες τέτοιες ιστορίες. Θυμηθείτε, και εκτός αθλητισμού. Το σκάνδαλο στο Χόλιγουντ με τον παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινσταϊν ή με τον ηθοποιό Μπιλ Κόσμπι. Τα θύματα βρίσκουν τη δύναμη να αντιδράσουν, να σπάσουν το κύκλο της σιωπής. Αρχίζουν να μιλάνε. Να ελέγξεις τις άρρωστες ορέξεις του κάθε ατόμου δεν είναι εφικτό. Είναι όμως εφικτό να τον τρομάξεις. Και αυτό συμβαίνει μόνο μέσω του… φόβου. Ότι θα αποκαλυφθεί. Ότι από θύτης θα γίνει αυτός θύμα.
Μη γελιόμαστε. Ανάλογες σκοτεινές υποθέσεις υπάρχουν πολλές. Σε διάφορους χώρους. Καλλιτεχνικούς, εκπαιδευτικούς, αθλητικούς, εργασιακούς -κι όχι μόνο- όπου υπάρχουν σχέσεις εξουσίας. Κι έπειτα είναι και η συνενοχή της κοινωνίας, εκούσια ή ακούσια. Σε μια τηλεοπτική εκπομπή στη χώρα μας, δεν πάνε χρόνια, γινόταν χαβαλές διαρκείας για μία φοιτήτρια που είχε πέσει θύμα σεξουαλικής επίθεσης στο Πανεπιστήμιο. Σε reality φέτος, πάλι στην εγχώρια TV, υπήρξε «παίκτης» που μίλησε ανοιχτά για βιασμό λες και αναφερόταν σε κάτι αθώο και καθημερινό. Θέλει δουλειά πολλή για να νικήσει το φως το σκοτάδι. Αλλά είναι μια μάχη που αξίζει να δοθεί, που πρέπει να δοθεί.
Διαβάστε ακόμα:
Δείτε κι αυτό:
Magbox. Κάντε δικά σας με ένα κλικ όλα τα αγαπημένα σας περιοδικά.