Μουρίνιο: Είπε όλα αυτά που έπρεπε, με τον τρόπο που έπρεπε. Εξήρε τον προκάτοχό του για την ποιότητα της δουλειάς του, εξέφρασε το μέγιστο δυνατό σεβασμό προς το πρόσωπο αυτού. Παραλλήλως φρόντισε να ντοπάρει ψυχολογικά τους παίκτες με τους οποίους ξεκίνησε να συνεργάζεται. Παλιά καραβάνα ο Ζοσέ Μουρίνιο, σιγά μην δεν έβρισκε τρόπο να μειώσει τα επίπεδα της καχυποψίας – επιφυλακτικότητας με την οποία προσέγγισε αρχικά ο αγγλικός Τύπος την είδηση ότι αυτός είναι ο διάδοχος του Μαουρίσιο Ποτσετίνο στην Τότεναμ.
Ειδικά καθώς εμφανίστηκε πολύ πιο ταπεινός και χαλαρός από όσο τον ξέρουμε. Από όσο είναι – ας μην κρυβόμαστε. Πέταξε, κλασικά, και ατακάρα. «Εσύ δεν ήσουν που έλεγες ότι δεν θα προπονούσες ποτέ την Τότεναμ όταν ήσουν στην Τσέλσι;», τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος, αναζητώντας να τον εκθέσει για αναξιοπιστία. «Αυτό ήταν πριν με απολύσουν», η απόλυτα ειλικρινής και αφοπλιστική απάντηση.
Ηταν κοντολογίς μια «επιχείρηση-γοητεία». Την οποία δεν ξεκίνησε. Συνέχισε. Εδώ και αρκετές εβδομάδες τα λέει με τον Ντάνιελ Λέβι, αναλύει στο boss των «σπιρουνιών» τα σχέδια, τη φιλοσοφία και τη λογική του. Από τη στιγμή κιόλας που έδειξε απολύτως ικανοποιημένος με το ρόστερ και δεν ζήτησε άμεσα μεταγραφές (ο Λέβι δεν φημίζεται για την γενναιοδωρία του, κάθε άλλο…) είχε κάνει την κίνηση-ματ για να πάρει τη δουλειά. O Ποτσετίνο είχε πρακτικά «τελειώσει» μετά το διασυρμό (2-7) από την Μπάγερν, η εύρεση συμφωνίας για την αποζημίωση πήγε πίσω το διαζύγιο.
Μουρίνιο: πόσο θα συνεχίσει έτσι;
Το θέμα είναι πόσο θα κρατήσουν τα μέλια. Γιατί ο Πορτογάλος, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα απαιτήσει παίκτες. Το έκανε όπου και αν πήγε, με θόρυβο, με επιμονή. Ο προκάτοχός του βαρέθηκε να ακούει τις ίδιες και τις ίδιες δικαιολογίες σχετικώς, δεν άντεξε ότι δινόταν προτεραιότητα σε ζητήματα όπως ένα ντοκιμαντέρ που γυρίζεται αυτήν την εποχή για την ομάδα και όχι για τα «καυτά και φλέγοντα».
Ο Special One θα βρει τότε τρόπο να συνεχίσει στο δρόμο της αρετής και της διπλωματίας; Να αντέξει να είναι χαμογελαστός και συζητήσιμος; Οι Αγγλοι ρεπόρτερ είναι διστακτικοί. Γιατί τον ξέρουν καλά. Εκτός και αν τα όσα έζησε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όλα όσα τοξικά δηλαδή συνόδευσαν τη θητεία του στο «Ολντ Τράφορντ» τον έκαναν να δει διαφορετικά πράγματα που θεωρούσε και θεωρούσαμε δεδομένα.
Μεταξύ μας, μοιάζει ελάχιστα πιθανό, αλλάζει ο άνθρωπος και ειδικά στα γεράματα; Αλλά ας του δώσουμε το δικαίωμα της αμφιβολίας. Κι έπειτα, για να είμαστε ειλικρινείς, είχε λείψει από το ποδόσφαιρο. Μπορεί να αποδείχθηκε ένας χαρισματικός τηλεσχολιαστής, όμως η πραγματική του θέση είναι στον πάγκο.