Ο Έρλινγκ Χάαλαντ «έλαμψε» στη νίκη της Ντόρτμουντ με 3-2 στη Σεβίλλη φτάνοντας τα 18 γκολ σε 13 συμμετοχές στο Champions League. Σε ηλικία μόλις 20 ετών, ο Νορβηγός επιθετικός έχει χαράξει πορεία για να σπάσει κάθε ρεκόρ σκοραρίσματος στη Νο1 τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση. Και όχι μόνο.
Μερικές φορές είναι δύσκολο να θυμηθείς τι σε έκανε να αγαπήσεις το ποδόσφαιρο. Η απάντηση, όμως, είναι στη βάση της εύκολη, απλή. Είναι η διασκέδαση. Η χαρά όταν παίζεις, η χαρά όταν βλέπεις το τόπι να τσουλάει και «22 μαντράχαλους» να το κυνηγάνε. Σε ένα ποδόσφαιρο που έχει χάσει μεγάλο μέρος από την αγνότητά του, ο Έρλινγκ Χάαλαντ έρχεται, παράδοξο κι αν ακούγεται, να δώσει κάτι το καινούριο από τα παλιά. Δεν είναι προφανώς το μόνο καλό σε έναν κακό κόσμο – αυτό το βάρος δεν αξίζει κανείς να το κουβαλά. Είναι, όμως, φρέσκο και αναζωογονητικό. Άρα πολύτιμο.
Τόσο ιδιαίτερος, τόσο γοητευτικός
Το σκαρί του δεν προδιαθέτει γι’ αυτό το «πακέτο». Τέτοιο ύψος, «μπολιασμένο» με τέτοια πληρότητα σε τεχνική, ταχύτητα και δύναμη και κυρίως ευκολία και ακρίβεια στο τελείωμα των φάσεων, είναι κάτι εξόχως σπάνιο. Ο πρώτος επιθετικός που κινείται τόσο έξω από τη σφαίρα του νορμάλ σε τόσο νεαρή ηλικία από την εποχή του Ρονάλντο, του «Φαινόμενου». Εκείνη την εποχή, στα μέσα των 90s, όταν δηλαδή εμφανίστηκε ο Βραζιλιάνος, ο ενθουσιασμός και το δέος είχαν χτυπήσει «κόκκινο». Καλή ώρα…
Σε πρώτη φάση, μπορεί να μοιάζει λίγο αστείο λόγω του καρτουνίστικου σουλουπιού του Χάαλαντ. Ως εκεί. Τίποτα άλλο δεν είναι για γέλια. Άντε με εξαίρεση ορισμένες συνεντεύξεις του – ο τρόπος που μιλάει και εκφράζεται ενίοτε, σε βάζεις σε σκέψεις για το αν είναι από αυτόν τον… πλανήτη. Κι αυτό πάντως, συνιστά στοιχείο της ιδιαιτερότητάς του. Μέρος της γοητείας του, επίσης.
Το επόμενο «Μέσι ή Ρονάλντο»
Προφανώς έχει ακόμα «μείον» στο παιχνίδι του, ειδικά στον τρόπο που κινείται στο γήπεδο. Αλλά, δεδομένα, θα τα δουλέψει για να τα διορθώσει και, θα αποκτήσει και την απαραίτητη πείρα. Ίσως, αντίθετα, με τον καιρό να μην μπορέσει να αντισταθεί στην τοξικότητα που συχνά δηλητηριάζει την κουλτούρα του ποδοσφαίρου. Το ότι επίσης ατζέντης του είναι ο Μίνο Ραϊόλα μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο προβληματικό παρά βοηθητικό. Ας μην είμαστε, όμως, απαισιόδοξοι. Δεν υπάρχει λόγος τούτη την ώρα.
Πριν ο κυνισμός και η απληστία κυριαρχήσουν, πριν τα συστήματα και η διαιτησία γίνουν εμμονή, το ποδόσφαιρο ήταν αγνή απόλαυση, το γκολ (στόχος) αυτό ακριβώς. Ο Χάαλαντ το εκφράζει ξανά δυνατά. Όπως ένα άλλου είδους εκλεκτό νέο ποδοσφαιρικό προϊόν, ο Κιλιάν Εμπαπέ. Θα αποτελέσουν άραγε οι δυο τους το επόμενο «Μέσι ή Ρονάλντο»; Καλά το πάνε…
