Πιέρ Ντρεοσί: Το διδακτικό παρελθόν του νέου γενικού διευθυντή του Παναθηναϊκού

Λιγότερο από μια δεκαετία πριν, ο Πιέρ Ντρεοσί έλυνε και έδενε στο γαλλικό ποδόσφαιρο. Γενικός διευθυντής της Ρεν. Το «ναι» ή το «όχι» το δικό του όριζε μοίρες, χάραζε μελλούμενα. Προνόμιο και δύναμη που είχε χτίσει μεθοδικά. Αρχής γενομένης από το 2002, όταν έφτασε από τη Λιλ, στην οποία είχε ήδη καταθέσει καλά διαπιστευτήρια, στον ίδιο ρόλο.

Στην 11ετία που έμεινε στη Βρετάνη, ο Ντρεοσί πέτυχε να τη σταθεροποιήσει ως σεβαστό μέγεθος της Λιγκ 1. Να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μια φρέσκια αθλητική και οικονομική πολιτική. Το κλαμπ απέκτησε γερές και ξεκάθαρες δομές, εκμοντερνίστηκε. Πιστώνεται σημαντικές μεταγραφικές επιτυχίες (Πετρ Τσεχ, Αλεξάντερ Φράι, Κιμ Κάλστρομ, Ασαμόα Γκιάν…). Κυρίαρχη μέριμνα του πάντως υπήρξε το πώς θα δημιουργεί το ίδιο το κλαμπ την (υπέρ)αξία του. Δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στις Ακαδημίες, να έτσι «ξεπετάχτηκε» και ο Γιαν Εμβιλά ως κολοσσιαίο αγωνιστικό και οικονομικό asset – κοίτα πώς τα φέρνει η μοίρα και πού ξανά θα βρεθούνε!

Λεφτά πολλά ναι, αλλά και… καβούρια στις τσέπες

Σημαντική επισήμανση: οικονομικά η Ρεν έχει τεράστια ισχύ, ως ιδιοκτησία των Πινό, της 3ης δηλαδή πλουσιότερης οικογένειας στη Γαλλία. Μόνο που αυτό δεν συνεπάγεται αλόγιστο ξόδεμα. Τουναντίον. Σεπτή διαχείριση. Νόμος σε όλες τις επιχειρήσεις της φαμίλιας. Ο Ντρεοσί είχε την οξυδέρκεια και την ικανότητα να χειριστεί σωστά αυτήν την πραγματικότητα. Να βρει νόρμες και ισορροπίες, να γίνει σημαντικός.

Από τα πιο ενδιαφέροντα της εκεί πορείας του είναι ότι ως και προπονητής υπηρέτησε. Για ενάμιση χρόνο. Με εξαιρετική πρώτη σεζόν, στο τελευταίο δευτερόλεπτο χάθηκε τότε η έξοδος στο Τσάμπιονς Λιγκ (2006-07). Ο καιρός ωστόσο έφερε στο φως την πραγματικότητα: αυτό το πόστο δεν του ταίριαζε. Με το που τελείωσε το πρώτο μισό της 2ης σεζόν του στον πάγκο και βλέποντας τα άσχημα αποτελέσματα να συσσωρεύονται, έκανε στην άκρη. Κάτι που ουδόλως χάλασε τη σχέση του με το σύλλογο. Χαρακτηριστικά, ο ίδιος διάλεξε το διάδοχό του. Ηταν και παρέμενε σημαντικός. Συνέχισε συνεπώς να κάνει κουμάντο. Αυτός άλλωστε εισήγαγε στη Γαλλία το σύστημα με τα μπόνους στις συμφωνίες με τους παίκτες. Καταφέρνοντας να βρει την πολύ δύσκολη ισορροπία του να παραμένει ελκυστικό το κλαμπ στις μισθολογικές του προτάσεις, κάνοντας παράλληλα και οικονομία.

Η παγίδα του εφησυχασμού

Ένιωθε πανίσχυρος, απαραίτητος, άτρωτος. Αν δεν είχε πέσει στην παγίδα του εφησυχασμού, ο «Δρ. Ντρε» όπως τον αποκαλούσαν, θα είχε δει τους οιωνούς για το τι (του) ερχόταν. Στην οικογένεια Πινό ολοένα προβληματιζόταν για το αν είναι ικανός να οδηγήσει την ομάδα στο πιο πάνω επίπεδο. Έβλεπαν επίσης να πολλαπλασιάζονται οι ατυχείς μεταγραφικές επιλογές. Για τους οπαδούς επίσης, έγινε το σύμβολο της ετικέτας του «λούζερ» που είχε κολλήσει στο κλαμπ μετά τις αλλεπάλληλες χαμένες ευκαιρίες να σηκώσει ένα τρόπαιο, να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αρχίσαν να καταφέρονται εναντίον του, να ζητούν ανοιχτά την αποχώρησή του, να τον κατηγορούν για «εξουσιομανία». Ο ίδιος επέλεξε να πάει σε πόλεμο μαζί τους. Ακόμη ένα λάθος.

Το τέλος δεν το περίμενε, αιφνιδιάστηκε. «Τέσσερις κακοί μήνες δεν αρκούν για να σβήσουν όλα όσα έχουμε πετύχει. Όποιος λέει ότι κινδυνεύω, αγνοεί τον τρόπο λειτουργίας της Ρεν και υποτιμά το μεγαλομέτοχό της», έλεγε την προηγούμενη της απόλυσής του. Όταν έφυγε καταργήθηκε η θέση του general manager στο οργανόγραμμα. Μία νέα εποχή ξεκινούσε. Με άλλη λογική. Ο Ντρεοσί δεν είχε θέση σε αυτήν.

Από τα ψηλά στα χαμηλά…

Αργότερα αποδέχτηκε ότι είχε κάνει τον κύκλο του στη Βρετάνη κι ας έριξε σπόντες ότι η διοίκηση δεν ρίσκαρε αρκετά και δεν τον βοήθησε ως έπρεπε για περισσότερα. Δεν ήταν λοιπόν τόσο αυτό που τον απογοήτευσε, όσο ότι μετά το τηλέφωνό του έμεινε… βουβό. Δύο χρόνια χρειάστηκε για να επιστρέψει στα πράγματα. Και το έκανε στα χαμηλά. Στην Παρί FC, που μόλις είχε ανεβεί στη Ligue 2. Πήγε εκεί το Δεκέμβριο του 2015, έκατσε ως τον Ιανουάριο του 2020. Βοήθησε σαφώς το μικρό κλαμπ της γαλλικής πρωτεύουσας να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Του πιστώνεται επίσης ότι «έτρεξε» την δημιουργία νέων Ακαδημιών. Όχι πολλά περισσότερα, ωστόσο. Διαφωνίες με τον ιδιοκτήτη Πιέρ Φερατσί έκαναν το διαζύγιο αναπόφευκτο.

Πώς θα… επαναληφθεί η ιστορία;

Ο Παναθηναϊκός είναι η πρώτη απόπειρα του 61χρονου Γάλλου μακριά από την πατρίδα του. Μία νέα αρχή, μία νέα ευκαιρία. Με τον Λάζλο Μπόλονι να του φέρνει εξαιρετικές αναμνήσεις. Σε αυτόν οφείλει πρακτικά τη μακροημέρευσή του στη Ρεν. Στα δύσκολα πρώτα βήματα προς τα ψηλά, ο Ρουμάνος ήταν ο κόουτς που με την πείρα, την αυστηρότητα και την πειθαρχία που κόμισε, δημιούργησε ένα πολύ ισχυρό σύνολο, που έπαιξε ωραία μπάλα, έφερε εντυπωσιακά αποτελέσματα (όπως το 4-1 στην έδρα της τότε αχτύπητης Λιόν) και μαζί την πρώτη ευρωπαϊκή έξοδο (2005) της εποχής Πινό (είχε αγοράσει το κλαμπ το 1998).

Στη Ρεν τότε πίστευαν ότι ο Μπόλονι θα έμενε για πολλά χρόνια. Τελικά ο Ρουμάνος, ξαφνικά, την κοπάνησε για τη Μονακό. Ένιωσε προδομένος τότε ο Ντρεοσί. Σύντομα πάντως, η παρεξήγηση λύθηκε. Ποτέ δεν σταμάτησαν να έχουν επικοινωνία. Ποτέ δεν σταμάτησαν να νιώθουν φίλοι. Επί ελληνικού πια εδάφους, συνεργάζονται ξανά. Με τους ίδιους ρόλους που είχαν άλλοτε. Αλλά σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Το παρελθόν είναι οδηγός, ως εκεί. Καμία εγγύηση δεν προκύπτει. Πόσο μάλλον καθώς η υπομονή δεν είναι ελληνική αρετή και θα πρέπει άμεσα να δείξουν έργο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Πιερ Ντρεοσί – Παναθηναϊκός: Το εξαιρετικό δίκτυο στην Αφρική, τα συν και τα πλην του