Ειδήσεις: Ενημέρωση ή Μάθημα ζωής;

Ξυπνάς το πρωί.

Ανοίγεις το κινητό, την τηλεόραση, τον υπολογιστή, το ραδιόφωνο ίσως.

Βλέπεις ή ακούς τις ειδήσεις της ημέρας.

Κλασσικά πράγματα. Κανένα νέο για τη βουλή, κάποιο νέο νομοσχέδιο ή καμιά κωμικοτραγική αντιπαράθεση μεταξύ βουλευτών. Κάποια τραγωδία στη χώρα, ένας αγνοούμενος, κάποιο ατύχημα ή δυστύχημα, κανένα έγκλημα μπορεί. Αθλητικά νέα, νίκες και διακρίσεις αθλητών, μεταγραφές ποδοσφαιριστών, μπάσκετ, τένις και επερχόμενοι αγώνες. Μετά κάποια φυσική καταστροφή, σεισμός, φωτιά και άλλα τέτοια… Ο καιρός της εβδομάδας. Και φτάνεις στο πιο χτυπητό θα λέγαμε κομμάτι των ειδήσεων, τα κουτσομπολιά. Celebrity lifestyle, διακοπές ή διάφορες εξορμήσεις των διασήμων, συνεντεύξεις, φωτογραφίες και λεπτομέρειες για την προσωπική τους ζωή και όλα τα συναφή. Και ξαφνικά έρχεσαι αντιμέτωπος με το ολιγόλεπτο αφιέρωμα Κόσμος . Εδώ ενημερώνεσαι για το τι συμβαίνει στο κόσμο αυτή τη στιγμή. Για παράδειγμα, διαδηλώσεις στην Αμερική ή στη Γαλλία, Αγγλία και Brexit, σεισμός, τσουνάμι, τυφώνες και άλλα τέτοια στις Φιλιππίνες και η ζωή συνεχίζεται.

Μέχρι εδώ καλά. Τίποτα καινούριο. Τα κλασσικά.

Ας ανεβάσουμε και κανένα ποστ στα social media να σχολιάσουμε τίποτα ή να πούμε το κλασσικό pray for… όποια χώρα τέλος πάντων κάτι έπαθε τώρα και προχωράμε τη μέρα μας κανονικά.

Καθώς, όμως, κάνεις ζάπινγκ ή προσπερνάς τα βαρετά παλιά νέα στο ίντερνετ βλέπεις αυτό: Βομβαρδισμοί στη…. Πολλοί νεκροί λόγω… Νεκροί άμαχοι… Τραυματίες και παιδιά μέσα σε συντρίμμια… Τραυματίες… Νεκροί… Άμαχοι… Κάθε επικεφαλίδα συνοδεύεται από έναν αριθμό: 28, 13, 14, … 162… Πάνω από κάθε επικεφαλίδα μια εικόνα με ερείπια και βίντεο με εκρήξεις και ανθρώπους να κλαίνε ή γιατρούς να προσπαθούν απελπισμένα να περιθάλψουν τους τραυματίες και διασώστες να απεγκλωβίσουν τους άτυχους μέσα στα συντρίμμια…

Και βλέπεις σε μια γωνία: Κόσμος – Συρία. 

Ο χρόνιος πόλεμος που εξακολουθεί να σκοτώνει αμάχους και αθώους, γυναίκες και παιδιά, στρατιώτες…

Ο χρόνιος πόλεμος που κατέστρεψε και καταστρέφει ολόκληρες πόλεις αφήνοντας πίσω του τα συντρίμμια τους ως υπενθύμιση ότι κάποτε υπήρξαν…

Ο χρόνιος πόλεμος για τον οποίο σχεδόν κανείς δεν ανέβασε κάποιο ποστ στα social media. Ούτε ενδιαφέρθηκε να ενημερωθεί εκτός κι αν αναγκαστεί να μάθει κάτι επειδή έγινε viral. Όπως με εκείνο το κοριτσάκι που καταπλακωμένο από τα συντρίμμια κρατούσε το αδερφάκι του για να μην πέσει στο κενό ή εκείνα τα παιδάκια που διασώστες έβγαλαν μέσα από τα συντρίμμια…

Και τότε συζητάμε μεταξύ μας και λέμε: Κοίτα να δεις! Και ‘μεις καθόμαστε κλεισμένοι στο μικρόκοσμό μας και νομίζουμε ότι αγωνιζόμαστε και παλεύουμε! 

Εντάξει ναι, ισχύει αυτό. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, γιατί λογικό είναι εμείς που ζούμε στις συνθήκες που ζούμε να θεωρούμε τραγικό το ότι για παράδειγμα απολυθήκαμε. Είναι σκληρό και δύσκολο και εννοείται ότι φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή μας. Το ότι σε κάποια άλλη χώρα γίνεται πόλεμος δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να χαιρόμαστε που η δυσκολία μας είναι η ανεργία ή η φτώχεια επειδή ταυτόχρονα δίπλα μας άλλοι παλεύουν για να ζήσουν. Που εν τω μεταξύ και στη χώρα μας παλεύουν κάποιοι για να ζήσουν απλώς όχι λόγω πολέμου και εμείς δεν έχουμε ιδέα. Το θέμα δεν είναι να μην θεωρούμε τις δυσκολίες μας δυσκολίες επειδή κάποιοι έχουν χειρότερες δυσκολίες να αντιμετωπίσουν. Ούτε και να νιώθουμε τυχεροί που έχουμε ευκολότερες δυσκολίες από κάποιους άλλους.

Οφείλουμε όμως να εκτιμάμε αυτά που έχουμε, γιατί σε μια στιγμή μπορεί να τα χάσουμε όλα έτσι απλά και να μην φταίμε καν εμείς.

Οφείλουμε να ενημερωνόμαστε για το τι συμβαίνει γύρω μας. Όχι για να στεναχωριόμαστε ή να φοβόμαστε, αλλά για να ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε.

Εννοείται ότι η ζωή συνεχίζεται και ότι δεν πρέπει να τα βάψουμε μαύρα επειδή κάπου σ’ αυτόν τον κόσμο κάποιος υποφέρει. Μπορούμε όμως να βοηθάμε όσους είναι δίπλα μας και μας χρειάζονται. Μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που ζούμε όπως ζούμε και να προχωράμε με τη ζωή μας χαρούμενοι και όχι βυθισμένοι στη μιζέρια.

Εδώ άνθρωποι που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από εμάς είναι χαρούμενοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν στεναχωριούνται ή δεν θυμώνουν και δεν απογοητεύονται. Αλλά σημαίνει ότι παρόλο που τα νιώθουν όλα αυτά, μέσα τους είναι πάντα ευτυχισμένοι γιατί η ευτυχία δεν εξαρτάται από μια κατάσταση ή ένα γεγονός αλλά από εμάς τους ίδιους και το πως επιλέγουμε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Άλλο ο στεναχωρημένος και άλλο ο δυστυχισμένος και μίζερος.

Αν εκπέμπουμε φως τότε μπορούμε να φωτίσουμε και τους γύρω μας.

Αν είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε τότε θα βρούμε την ευκαιρία να το κάνουμε.

Και με το παράδειγμά μας βοηθάμε και τους υπόλοιπους δείχνοντάς τους έναν τρόπο ζωής.

Ας προσπαθήσουμε να βλέπουμε τις ειδήσεις που έχουν σημασία. Τις ειδήσεις που μπορούν να μας μάθουν και να μας δείξουν κάτι. Τις ειδήσεις που θα μας ξυπνήσουν και θα μας δείξουν πόσο τυχεροί είμαστε γι’ αυτά που έχουμε. Αλλά αυτές τις ειδήσεις δεν θα μας τις φέρει κανείς στο πιάτο. Και δεν είναι δουλειά κανενός να το κάνει αυτό. Όποιος θέλει να μάθει θα μάθει. Αν θες να μάθεις τι γίνεται στη χώρα και στο κόσμο που ζεις ψάξε!

Ας κοιτάξουμε γύρω μας να δούμε τους συνανθρώπους και συμπολίτες μας και να βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Γιατί και η γνώση απλά του τι περνάει ο διπλανός μας, μας ανοίγει τα μάτια…