Δείχνοντας ότι με μαθηματική ακρίβεια οδεύει στον τοίχο με 300 χιλιόμετρα την ώρα…
Μετά και την κακόγουστη φαρσοκωμωδία που εξελίσσεται με τη διάδοχη διοικητική κατάσταση στο «τριφύλλι», το σίγουρο είναι πώς ο σύλλογος θα κάνει πολλά χρόνια ν’ ανακάμψει. Αν το πετύχει ποτέ… Θα ζέχνει τόσο πολύ, που δεν θα τον πλησιάζει άνθρωπος. Όχι για να επενδύσει. Να βάλει τα ωραία του λεφτά και να μαθαίνει η πιάτσα μέχρι και τι χρώμα βρακί φοράει. Ούτε απ’ έξω κυριολεκτικά. Πόσοι θα μείνουν να υποστηρίζουν αυτήν την κατάντια, θα φανεί.
Έχοντας τα γεγονότα στα χέρια, η υπόθεση Παϊρόζ Πιεμπονγκσάντ θα είναι άθλος να ολοκληρωθεί. Ακόμη κι αν γίνει ο οικονομικός έλεγχος, την 1η Ιουλίου θα έχουν γραφτεί κι ακουστεί τόσες αθλιότητες που στην κοινή γνώμη ο Ταϊλανδός θα είναι καμένο χαρτί. Το φοβερό είναι μία κοινή συνισταμένη: Το 2008 που ο Παναθηναϊκός πήγαινε για Πρωτάθλημα, διαλύθηκε το σύμπαν με τόση ευκολία που ουδείς ήταν καχύποπτος για το τι συμβαίνει. Κανείς δεν σκέφτηκε την ομάδα. Αν άξιζε ο κόπος όλο αυτό το πανηγύρι για ένα χαμένο Πρωτάθλημα, που φρόντισαν να το ονοματίσουν «του Βάλνερ» για να μην θυμάται κανείς το έγκλημα.
Τώρα, στην 5η εργάσιμη ημέρα, μετά τη συμφωνία Παϊρόζ-Αλαφούζου όλοι είναι καχύποπτοι και περιμένουν υπογραφές. Ενώ υπάρχει διορία. Για να μην το κουράζουμε… Το deal αυτό νομοτελειακά δεν μπορεί να γίνει. Είναι προσωπική άποψη και όχι του Μέσου. Το αν το θέλω να γίνει, είναι άλλο. Πρόκειται για τη μοναδική ΥΠΑΡΚΤΗ και ΒΙΩΣΙΜΗ λύση χωρίς να χρειαστεί να ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ η μισή Αθήνα!
Μόνο να σκεφτεί κάποιος τι θα συνέβαινε σήμερα, αν ο Ταϊλανδός δεν είχε κάνει την εμφάνισή του. Ο Αλαφούζος δεν θα είχε πληρώσει ευρώ και ο Παναθηναϊκός θα βρισκόταν στη Β’, στον δρόμο για τη Γ’ πιο σωστά. Δεν είναι αυθαίρετο συμπέρασμα. Αρκεί να δει κανείς τη συμπεριφορά του και τι τακτοποίησε προ Πάιροζ και τι μετά Πάιροζ! Μέχρι 6 πολύτιμους βαθμούς, υποθήκη του ευρωπαϊκού μέλλοντος του «τριφυλλιού», χαράμισε τη στιγμή που τελικά ο Βέμερ εξοφλήθηκε. Αντί, λοιπόν, να περιμένει η κοινή γνώμη με σεβασμό να κάτσει η μπίλια, μπας και σωθεί η παρτίδα, ο πόλεμος είναι ανηλεής.
Μόνο ότι ο Πιεμπονγκσάντ ντύνεται μπαλαρίνα και κάνει τσάρκα στη Συγγρού το βράδυ δεν έχουμε διαβάσει! Όταν, όμως, δεν έχεις πρόταση κι έχεις μάθει μόνο να χαλάς και όχι να φτιάχνεις, αυτά συμβαίνουν. Όταν δεν έχεις επιχειρήματα και το κύριο μέλημα είναι η… εκτόξευση λάσπης, αυτά συμβαίνουν. Όταν έχεις υπάρξει έξι χρόνια μπροστινός, με την έννοια της ΑΠΙΘΑΝΗΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ του ΤΙΠΟΤΑ, αυτά συμβαίνουν. Μπροστινός και ο Παϊρόζ, όπως μπροστινός του Βαρδινογιάννη ήταν και ο Αλαφούζος. Έννοια, τελικά, αντίδοτο ανυπαρξίας.
Εδώ και 7 χρόνια που γράφω δημόσια αποκλειστικά για τον Παναθηναϊκό, έχω τοποθετηθεί ότι η μόνη λύση σωτηρίας του συλλόγου είναι η στέγαση σε νέο γήπεδο με εμπορικές χρήσεις. Στη Λεωφόρο δεν γίνεται. Στου Γουδή δεν γίνεται. Στο ΟΑΚΑ μ’ ένα σχέδιο που δεν περιλαμβάνει θαλάσσιους ελέφαντες και διαστημόπλοια, μπορεί να εκκινήσει σε μία πενταετία με την εκπόνηση ενός θωρακισμένου από προσφυγές νομοθετικού πλαισίου. Ο Βοτανικός μπορεί να μυρίζει Τζιγκερίλα και να είναι κοντά στου Ρέντη, αποτελεί, όμως, το μοναδικό υγιές πλάνο όπου άμεσα μπορεί να έχει το «τριφύλλι» γήπεδο. Αν ο Παϊρόζ έρχεται με σκοπό να ΜΗΝ το φτιάξει, να ΜΗΝ έρθει. Αν ο Γιαννακόπουλος μπαίνει στον Ερασιτέχνη για να το μπλοκάρει, να ΜΗΝ μπει. Άλλωστε ανεξάρτητα πως τον έχουν πληροφορήσει και μ’ όλο τον ΑΟ δικό του STOP στον Βοτανικό δεν μπορεί να βάλει μια και πρόκειται ήδη για νόμο του κράτους που απαιτεί χρήμα και βούληση.
Η δημοφιλία του ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ – και στέκομαι στο γηπεδικό, διότι εκεί είναι η ΛΥΣΗ του προβλήματος και η ΑΙΤΙΑ του πολέμου – προτάσσει το Athens Alive ως τη μόνη λύση. Πώς μπορεί να είναι όταν μόλις στην τελευταία ανακοίνωση δεν αναφέρεται καν η λέξη Παναθηναϊκός; Ο Μαρκ Αλεξάντερ, που εκπροσωπεί τη Redstone, είναι ένας πολύ καταρτισμένος επαγγελματίας και σε ό,τι γράφει κυριολεκτεί. Η τελευταία τοποθέτηση δείχνει το τεχνοκρατικό του υπόβαθρο. Το Athens Alive είναι ένα ανεξάρτητο πλάνο ανάπλασης του ΟΑΚΑ και όχι σωτηρίας του Παναθηναϊκού!
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
