Παναθηναϊκός: Περέα μου, Περέα μου

Παναθηναϊκός: Η επίδραση του Κολομβιανού φορ στο παιχνίδι του «τριφυλλιού» και η ώθηση που έδωσε το «τανκ» από την Μπογκοτά.

Αν και καλύτερος, πιο σοβαρός από τον Ολυμπιακό και με μεγαλύτερη θέληση έως το 45’ ήταν μία ομάδα υποταγμένη στη μοίρα της. Ναι, αυτός ήταν ο Παναθηναϊκός μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Δέχτηκε γκολ στη μοναδική φάση που «έφαγε», σε χρονικό σημείο κακό για τη διαλυμένη ψυχολογία του.

Εκεί ο Γιώργος Δώνης αποφάσισε να λάβει δράση και να πετάξει εκτός γηπέδου τον χειρότερο ποδοσφαιριστή του. Μία αλλαγή, την οποία συνηθίζει να κάνει από την ημέρα που ήρθε στους «πράσινους» λίγο μετά το 60’. Τη διορθωτική δηλαδή… Ο Δημήτρης Κολοβός ακόμη ψάχνεται. Ακόμη προσπαθεί να βρει θέση στο γήπεδο. Στα εξτρέμ ή στον άξονα…

Παναθηναϊκός: Ο Περέα δεν… βλέπει κανέναν!

Ο Χουάν Χοσέ Περέα φωνάζει ότι μπορεί να γυρίσει τον διακόπτη. Από πλευράς φυσικής κατάστασης δεν είναι έτοιμος για βασικός. Σκοπός είναι να μην φτιάξεις κάτι, διαλύοντας κάτι άλλο. Ο Κολομβιανός φορ, όμως, υπήρξε απαραίτητος. Καταλύτης, ώστε ο Παναθηναϊκός να αλλάξει εικόνα. Να γίνει κυριαρχικός, επιθετικός, να σταματήσει να φοβάται. Πρώτη κίνηση στο γήπεδο και φωνάζει στον Διούδη για γρήγορο βολέ. Κινείται κάθετα στην άμυνα του Ολυμπιακού, κάνει κούρσα.

Παίρνει το πέναλτι πανέξυπνα, εκθέτοντας τον παικταρά Σεμέδο. Είναι αυτός που ζητά από τον προπονητή να εκτελέσει το επόμενο πέναλτι, το οποίο κέρδισε το «τριφύλλι». Το φοβερό είναι πως 19 ετών και δεν… βλέπει κανέναν στο γήπεδο. Όσο σεμνός είναι έξω από αυτό, τόσο τρελαίνεται μέσα και θέλει απλά να κερδίσει. Ο Χουάν Χοσέ Περέα είναι, ίσως, η πιο έξυπνη προσθήκη του Νίκου Νταμπίζα. Σύντομα θα έχει πιο ενεργό ρόλο στο «τριφύλλι». Μόλις μπορέσει να παίξει περισσότερα από 45 λεπτά.

Ο Ολυμπιακός φοβήθηκε πολύ το ντέρμπι. Από το 60’ ο Σα άρχισε να κάνει καθυστερήσεις. Ο Μαρτίνς έβαλε όλους όσοι έπαιξαν με την Τότεναμ μεσοβδόμαδα. Ακόμη και έτσι οι «πράσινοι» προκαλούν συναισθήματα στον αντίπαλο. Φόβο συγκεκριμένα. Ο Παναθηναϊκός έδειξε πως ακόμη είναι εδώ. Δεν πανηγυρίζει την ισοπαλία, πανηγυρίζει την ίδια τη ζωή. Όταν οι καινούριοι βρεθούν όλοι σε φάση Σέκενφελντ (να κάνουν διαφορά δηλαδή), τότε θα γίνει άλλη συζήτηση.