Παναθηναϊκός: Στις τάξεις μεγάλης μερίδας υποστηρικτών του υπάρχει πλήρης άγνοια για τους ανθρώπους που εργάζονται στο κλαμπ.
«Καλά τι με νοιάζει ποιος είναι σύνδεσμος διοίκησης-ομάδας ή τεχνικός διευθυντής; Εγώ μπάλα θέλω να βλέπω», θα σχολιάσει κανείς.
Και με το δίκιο του. Σε άλλες εποχές όμως. Όταν η ομάδα έπαιζε μπάλα, μετρούσε περισσότερες χαρές από λύπες και ο φίλαθλος χόρταινε θέαμα.
Από τη στιγμή, όμως, που (ειδικά τα τελευταία χρόνια) το ένα στραπάτσο διαδέχεται το άλλο, τότε οι οπαδοί έχουν αρχίσει να ψάχνουν σε βάθος τους λόγους που η αγαπημένη τους ομάδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Προφανώς η διοίκηση δέχεται την περισσότερη κριτική σε τέτοιες περιπτώσεις. Και δικαιολογημένα. Έπειτα η ευθύνη βαραίνει συνδετικούς κρίκους ΠΑΕ-ποδοσφαιρικού τμήματος, τεχνικούς διευθυντές, προπονητές, παίκτες.
Στον Παναθηναϊκό είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει γερή σύνδεση μεταξύ εταιρείας και ομάδας. Θα πρέπει να έρθουν περισσότερα και πιο ικανά στελέχη για να γεφυρώσουν το χάσμα. Άνθρωποι που να γνωρίζουν περισσότερο τις… ιδιαιτερότητες του ποδοσφαιρόκοσμου και λιγότερο την εταιρική νοοτροπία.
Χρειάζεται δέσιμο, χρειάζεται και πυγμή όμως. Ο καθρέφτης της εταιρείας είναι το γήπεδο. Είναι ΝΟΜΟΣ ότι ο κάθε ποδοσφαιριστής αυτού του κλαμπ πρέπει να έχει λάβει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για να φτάσει στη νίκη. Σε κάθε διοργάνωση, σε κάθε ματς, σε κάθε φάση.