Παναθηναϊκός και Γιώργος Δώνης πάνε μαζί.
Στις 3 Απριλίου 1996 έκανε μία υπέρβαση, αφού πέρασε τον… μισό Άγιαξ και έδωσε την ασίστ στον Κριστόφ Βαζέχα.
Από πέρυσι το καλοκαίρι καλείται να κάνει μία μεγαλύτερη, αφού δεν μιλάμε για την ομαδάρα της εποχής του, ούτε για μερικά δευτερόλεπτα.
Την περασμένη εβδομάδα έκανε λόγο για σκέψεις αποχώρησης και έγινε ραντεβού με τους Γιάννη Αλαφούζο-Νίκο Νταμπίζα.
Του ξεκαθάρισαν ότι είναι δική τους η ευθύνη και ότι δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα μαζί του.
Τον υπερασπίστηκαν δημοσίως, συζήτησαν στ’ αποδυτήρια και είπαν ότι θα πρέπει πια να σταθούν στο ύψος τους.
Παναθηναϊκός = Νικητής
«Σε όλες τις ομάδες που έχω δουλέψει, έχω πολύ καλή σχέση με τους παίκτες. Το «πολύ καλή σχέση» μην το μεταφέρετε ότι είμαι καλός μαζί τους. Είμαι και κακός μαζί τους όταν πρέπει, γιατί οι παίκτες πρέπει να εξελιχθούν και να φτάσουν τα όριά τους.
Πάντα όλα τα χρόνια έχω καλή σχέση με τους ποδοσφαιριστές γιατί καταλαβαίνουν ότι η πρόθεσή μου είναι καλή. Το πώς θα βελτιωθεί και το πώς θα εξελιχθεί ο κάθε ποδοσφαιριστής.
Ποδόσφαιρο είναι, μπορεί να αδικήσεις και κάποιους. Θα πάρω σαν ένα συν ότι ήρθε μια μεγάλη αντιπροσωπεία μετά το παιχνίδι με τον Άρη για να συζητήσουμε πράγματα, προκειμένου να πορευθούμε μαζί».
Αυτή ήταν η απάντηση του Γιώργου Δώνη στη μία από τις δύο ερωτήσεις του Sportime στη συνέντευξη Τύπου.
Ουσιαστικά, το «τρένο» επιβεβαίωσε το ρεπορτάζ του Μέσου.
Η ερώτηση ήταν αν αισθάνεται ότι στο ντέρμπι έπαιξαν και για εκείνον. Αποκρίθηκε διπλωματικά, αλλά δεν θέλησε να κρύψει ότι η απάντηση είχε καταφατικό πρόσημο.
Πράγματι. Οι παίκτες έπαιξαν (και) για τον Γιώργο Δώνη, τον προπονητή τους.
Κι εκείνος ανταπέδωσε. Πώς; Τους έδωσε εντολή να μην πανηγυρίσουν στο φινάλε για τον βαθμό στο ντέρμπι.
Γιατί έτσι οι νεότεροι θα μάθουν να ικανοποιούνται μόνο με τη νίκη.
Ή με τη λιονταρίσια προσπάθεια κι ας μην έρθουν τελικά οι τρεις βαθμοί.
Αλλά, όντως, ο Παναθηναϊκός δεν έχει dna για ισοπαλία.