«Στον τομέα της τακτικής είμαι 100 χρόνια μπροστά» έλεγε ο Βασίλης Δανιήλ.
Το είχε πει και μετά το περίφημο 2-5 στις 20 Δεκεμβρίου 1987.
Τότε, οι «πράσινοι» έπαιρναν τίτλους και κατέγραφαν μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες.
Τότε, ο «όμιλος» ήταν υπολογίσιμο μέγεθος για κάθε αντίπαλο, ειδικά στην έδρα του.
Τρεις δεκαετίες (και κάτι) αργότερα, ο ΟΦΗ νίκησε στο ίδιο γήπεδο τον Παναθηναϊκό.
Σε 41 ματς στην Αθήνα, ο «όμιλος» μετρούσε 2 νίκες και μόλις μια φορά είχε βάλει πάνω από 2 γκολ.
Οι 4-1 τελικές του α’ ημιχρόνου έγιναν 6-10.
Δηλαδή ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 9 τελικές σε 45 λεπτά (1 ανά 5 λεπτά).
Επίσης, οι 5 από τις 9 έγιναν προς την εστία.
Και οι 3 τελικές, δηλαδή 1 ανά 3, κατέληξαν στα δίχτυα.
Οι περισσότερες προσπάθειες προήλθαν εντός περιοχής, όπερ σημαίνει ότι οι φιλοξενούμενοι βρήκαν πάρα πολλούς χώρους.
Με εξαίρεση τους Ηλία Χατζηθεοδωρίδη, Κώστα Αποστολάκη και Φεντερίκο Μακέντα, οι υπόλοιποι ήταν επιεικώς απαράδεκτοι.
Ανεξήγητη η καθίζηση στο β’ ημίχρονο…
Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 3 γκολ από τον μέχρι πρότινος 14ο της βαθμολογίας.
Από τον ΠΑΟΚ δέχθηκε 2+2
Από τον Ολυμπιακό 1+1
Από την ΑΕΚ 0+0
Από τον ΟΦΗ δέχθηκε 3 γκολ σε ένα ημίχρονο.
Πώς το ‘λεγε ο Βασίλης Δανιήλ; Εκατό χρόνια μπροστά; Ή… πίσω;
***
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία να προσεγγίσει τον Άρη και να πλησιάσει σε κάτι που φαντάζει απίστευτο μετά απ’ όσα συνέβησαν στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: Να διεκδικήσει την 5η θέση της βαθμολογίας.