Προφανώς και δεν υπάρχει διάθεση να στοχοποιηθεί ο Νίκος Βέργος – μεταφορικά δόθηκε ο συγκεκριμένος τίτλος, επειδή έχασε δύο τετ-α-τετ.
Ο Παναθηναϊκός δέχεται… ξύλο από τη Λαμία την τελευταία διετία και αυτό είναι σημείο των καιρών.
Οι φίλαθλοι του «τριφυλλιού» θα λένε στο μέλλον: «Θυμάσαι εκείνη την εποχή που η Λαμία μας τσάκιζε όπου μας έβρισκε;»
Το Κύπελλο ήταν ένας θεσμός που ενδιέφερε τον Παναθηναϊκό και η ομάδα της Φθιώτιδας ένας, θεωρητικά, βατός αντίπαλος.
Οι παίκτες του, όμως, δεν κατάφεραν να νικήσουν τον 19χρονο Παναγιώτη Κατσίκα στο πρώτο ματς και μόνο δύο φορές τον Νίκο Μελίσσα στη διαδικασία των πέναλτι της ρεβάνς.
Πλέον, τίθεται σοβαρός κίνδυνος κατάρρευσης, αφού ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός δεν έχει εμπλοκή στα κέντρα αποφάσεων, οι πιο έμπειροι παίκτες του είναι ξένοι και όχι «παλιοσειρές», ενώ οι περισσότεροι νέοι έχουν καλά στοιχεία, αλλά αντικειμενικά δεν είναι… Μαραντόνες.
Επιπλέον, το «τριφύλλι» έχει πέσει θύμα και μιας σειράς συγκυριών, όπως το δοκάρι του Κουρμπέλη στο πρώτο ματς του Κυπέλλου, το πέναλτι της Ξάνθης σε «νεκρό» χρόνο, οι χαμένες ευκαιρίες στο παιχνίδι του ΔΑΚ πριν από τρεις ημέρες…
Το βράδυ της Πέμπτης ο Βέργος άργησε να σουτάρει στο 120’, ο Κάτσε που μπορεί να βάλει γκολ από τα 40 μέτρα έχασε πέναλτι, ο Κουρμπέλης αστόχησε για λίγα εκατοστά και ο φετινός σπεσιαλίστας σε αποκρούσεις Διούδης δεν έπιασε κανένα των αντιπάλων.
Με τους παίκτες πληρωμένους, όλα να κυλούν ομαλά σε εξωαγωνιστικούς τομείς και τον Γιώργο Δώνη να κοουτσάρει καλά την ομάδα, η ευθύνη για τον αποκλεισμό έχει να κάνει με την ποιότητα και με τίποτε άλλο.
Η Λαμία έπαιξε με μισή ομάδα και ο Παναθηναϊκός ήταν πλήρης. Το ματς δεν έγινε στο ΔΑΚ, αλλά στο ΟΑΚΑ. Η ψυχολογία των «πρασίνων» θα έπρεπε να ήταν ανεβασμένη μετά το γκολ στο 83’, όμως δεύτερο γκολ δεν μπήκε.
Όπου φτωχός κι η μοίρα του, αναφέρει το γνωστό ρητό, το οποίο ταιριάζει στο «τριφύλλι». Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι μέχρι να ωριμάσει αυτή η φουρνιά, όλοι οι αντίπαλοι θα μπορούν να φύγουν με θετικό αποτέλεσμα από το ΟΑΚΑ.
Οι εποχές που ο Παναθηναϊκός «πατούσε» τον φιλοξενούμενο αφορούν μέχρι τη σεζόν 2009-10. Έκτοτε, πλην ελαχίστων περιόδων φορμαρίσματος (α’ γύρος σεζόν 2011-12 με Φερέιρα, ολίγη από Αναστασίου και Ουζουνίδη), ποτέ δεν υπήρξε κυρίαρχος.
Η φετινή φουρνιά άρχισε καλά, η δουλειά Νταμπίζα-Δώνη φάνηκε με το καλημέρα, οι «πράσινοι» αιφνιδίασαν πολλάκις, αλλά όταν η πατάτα καίει, δεν υπάρχει Σαραβάκος, Βαζέχα, Καραγκούνης, Ζιλμπέρτο κ.τ.λ.
Αν υπήρχαν 2-3 εμβληματικές προσωπικότητες και στο χορτάρι, τότε ίσως να αποφεύγονταν τέτοια στραπάτσα. Αλλά με τα «αν», δεν γίνεται τίποτα…