Αλεξάντερ Βολκόφ: Από τη Ρωσοφιλία στα όπλα

Η φωτογραφία του Αλεξάντερ Βολκόφ με το «κυνηγετικό» του όπλο κάνει το γύρο του κόσμου μέσω μιας ανάρτησης του Τζόρντι Βιγιακάμπα.

Ο Βολκόφ άλλωστε έχει πολιτική δράση στην Ουκρανία εδώ και περίπου 20 χρόνια, έχει εκλεγεί βουλευτής, έχει αλλάξει κόμματα και μάλιστα υπάρχει και μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορία την οποία παρουσιάζει στην ιστοσελίδα mycity.com.gr ο Γιάννης Γιαννούλης. 

Ο Βολκόφ, μέλος της πολιτοφυλακής που προστατεύει την πόλη του, κάνει τις περιπολίες με το όπλο του μόνο «κυνηγετικό» (όπως είπε ο ίδιος) δεν είναι. Καθαρό καλάσνικοφ. Δεν υπήρξε μόνο σπουδαίος αθλητής (έπαιξε στο NBA, στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό) στην πρώην Σοβιετική Ένωση, ούτε και μεγάλη προσωπικότητα στη χώρα του μετά την ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας. Είχε και μια ιδιαίτερα «ταραχώδη» πολιτική πορεία, μεταπηδώντας από το ένα κόμμα στο άλλο.

2006 i 2022. Alexander Volkov. Un horror 🇺🇦 pic.twitter.com/ELyMvtvdFa

— Jordi Villacampa (@villacampa8) March 9, 2022

Ας επιστρέψουμε στην ιστορία του Γιάννη Γιαννούλη για αρχή.

Ο διεθνής σέντερ, είχε πάει στην Ουκρανία την περίοδο που έγινε η «πορτοκαλί επανάσταση» το 2004 και περιγράφει κάποια ενδιαφέροντα στιγμιότυπα.

Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ήταν παίκτης στην ομάδα που προήδρευε ο Βολκόφ την BC Kiev. Μια πολυσυλλεκτική ομάδα, με ιστορίες για πριμ σε «μαύρες σακούλες» όταν νίκησαν ρωσική ομάδα (για πρώτη φορά σε όλα τα σπορ το πέτυχε τότε μια ομάδα από την Ουκρανία). Αλλά και μια τρομακτική ιστορία, με κάτι «σβέρκους» που οδήγησαν σηκωτό τον Γιαννούλη μπροστά στον Βολκόφ!

Τι είχε προηγηθεί; Ο Γιαννούλης είχε ζητήσει από τους συμπαίκτες του από 100 ευρώ (είχε προηγηθεί πριμ 6 χιλιάδων δολαρίων σε κάθε ένα μετά τη νίκη στο Καζάν, οι μαύρες σακούλες που λέγαμε) για να αγοράσει τσίζμπεργκερ και νερά στους διαδηλωτές που είχαν κατασκηνώσει στην οδό «Κρισιάτικ» και διαδήλωναν κατά της Κυβέρνησης Γιανουκόβιτς.

Ο Βολκόφ αγκαλιάζει τον Γιαννούλη πριν του στείλει τρεις άσβερκους

Προσέξτε την περιγραφή του Έλληνα άσου:

«Πριν βγούμε για προπόνηση μπουκάρει στ’ αποδυτήρια ο Βολκόφ και θέλει να με σκοτώσει. Τι έκανες! Και ποιος σου είπε να το κάνεις; Κανένας από την KGB; Παγωτό ο δικός σου. Μου φύγαν και κάνα δυο σταγόνες από τον φόβο μου.!!!!

«Αύριο φεύγεις, σε διώχνω, τελείωσες», λέει και με διώχνει από το γήπεδο.

Αφού ο Γιαννούλης περιγράφει διάφορα άλλα τελικά φτάνουμε στη συνέχεια που έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

«Την άλλη μέρα το πρωί έρχονται τα «μπουλντόγκ» του Βολκόφ, τρία γομάρια δίμετρα χωρίς λαιμό. Ευτυχώς με αφήσανε να βάλω ένα παντελόνι.  Παραλίγο να με βάζανε με το εσώρουχο στο αυτοκίνητο.

Στην διαδρομή με παίρνει ο αρχηγός της ομάδας και με λέει, για να ξέρεις, ο Βολκόφ ήταν Υπουργός Αθλητισμού με αυτήν την κυβέρνηση και με αυτό που έκανες ήταν σαν ο Βολκόφ να έκανε επανάσταση στο δικό του το κόμμα!!

Φτάνω στο σπίτι του, μια διαστημική  βίλα, λες κι έβλεπα «Τόλμη και Γοητεία», με βάζουν σ’ ένα δωμάτιο και περιμένω.

Λίγο μετά μπαίνει μέσα ο ίδιος ο Βολκόφ, πιο χαλαρός από χθες και αρχίζει να με μιλάει για τη ζωή, την πολιτική, τον Κομμουνισμό και στο τέλος για την KGB, ότι είναι μια υπηρεσία σαν το FBI και πιάνει τους κακούς, αλλά την έχουν παρεξηγήσει και άλλα τέτοια.

Εγώ μόνο αέρα από τη μύτη έπαιρνα, στόμα είχα και μιλιά δεν είχα.

Με λέει ότι αν δε μιλάω, θα με στείλει στην Ελλάδα. Τι να κάνω κι εγώ, αρχίσαμε ένα chatting γενικά για τα πάντα.  Ένιωθα λες και ήμουν στο Ισραήλ, στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ,  που σου κάνουν 50 φορές τις ίδιες ερωτήσεις με άλλον τρόπο.

Μετά από μία ώρα, παραδέχτηκε πώς  κατάλαβε ότι το έκανα από τον αυθορμητισμό και τη βλακεία μου, όπως μου έλεγε, ενώ μου εξηγούσε τα γιατί δεν κάνει ο αθλητής να εμπλέκεται με την πολιτική»

Μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ την ιστορία αυτή

Πάμε να δούμε και τη συνέχεια. Από το 1999 ως το 2000, ο Βολκόφ υπηρέτησε ως υπουργός των σπορ στην Ουκρανία. Το 2006, εξελέγη στη Βουλή με το κόμμα «Blok Nasha Ukrayina-Narodna Samooborona, NUNS» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Το μπλοκ Λαϊκής Αυτοάμυνας της Ουκρανία μας».

Πρόκειται για ένα συνασπισμό δυνάμεων υπό τον Βίκτορ Γιουστσένκο, επικεφαλής της παράταξης («Ένωση Λαού η Ουκρανία μας» και πέντε μικρότερα κόμματα. Είναι το κόμμα πο συνδέθηκε περισσότερο με την «Πορτοκαλί Επανάσταση» και γι’ αυτό διατήρησε το συγκεκριμένο χρώμα

Οι διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν από οπαδούς της πλευράς του Βίκτορ Γιούσενκο, οι οποίοι υποστήριζαν πως οι εκλογές αμαυρώθηκαν από εκτεταμένη διαφθορά, εκφοβισμό ψηφοφόρων και άμεση εκλογική νοθεία από την πλευρά του Βίκτορ Γιανουκόβιτς.

Οι διαμαρτυρίες σε εθνικό επίπεδο πέτυχαν όταν τα αποτελέσματα των αρχικών επαναληπτικών εκλογών ακυρώθηκαν, καθώς και διατάχθηκε ακόμη μία επαναληπτική ψηφοφορία από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουκρανίας για τις 26 Δεκεμβρίου 2004.

Κάτω από εξονυχιστικό έλεγχο από τους εγχώριους και διεθνείς παρατηρητές, οι δεύτερες επαναληπτικές εκλογές κηρύχθηκαν «δίκαιες και ελεύθερες».

Τα τελικά αποτελέσματα έδειξαν μια σαφή νίκη για τον Γιουστσένκο, ο οποίος έλαβε περίπου το 52% των ψήφων, σε σύγκριση με το 44% του Γιανουκόβιτς. Ο Γιουστσένκο ανακηρύχθηκε ο επίσημος νικητής και με την ανάληψη των καθηκόντων του στις 23 Ιανουαρίου 2005 στο Κίεβο, η «Πορτοκαλί Επανάσταση» τελείωσε.

Για την ιστορία (και για να καταλάβετε το χάος) το 2010 ο Γιανουκόβιτς έγινε ο διάδοχός του Γιουστσένκο ως πρόεδρος της Ουκρανίας, αφού η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή και διεθνείς παρατηρητές δήλωσαν ότι είχε διεξάγει δίκαια τις προεδρικές εκλογές του 2010

Εδώ υπάρχει ένα κενό (και το καταλαβαίνουμε): Πως γίνεται να είναι εκλεγμένος βουλευτής με τον Γιουστσένκο και στον Γιαννούλη να λέει ότι κακώς ενίσχυσε εκείνους που διαδήλωναν υπέρ του Γιουστσένκο και μάλιστα να τον απειλεί;

Κι εδώ ερχόμαστε στην ουσία.

Το 2006 αποφάσισε να πάει απέναντι στην παράταξή του και να στηρίξει την «Κίνηση εναντίον της κρίσης». Έναν κυβερνητικό συνασπισμό, του «Κόμματος των Περιφερειών», του Κομμουνιστικού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος! Που τελικά κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή της Ουκρανίας μέχρι και το 2014. Μαντέψτε τα ονόματα που ήταν επικεφαλής του συνασπισμού.

Ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας, Μίκολα Αζάροφ και φυσικά ο πρώην πρόεδρος, Βίκτορ Γιανουκόβιτς! Ο οποίος τελικά έγινε πρωθυπουργός της χώρας!

Ο Βολκόφ ήταν με τον Γιανουκόβιτς αυτή τη φορά (και όχι με τον Γιουστσένκο) όπως και πέντε υπουργοί από «Το μπλοκ Λαϊκής Αυτοάμυνας της Ουκρανία μας»: O υπουργός Δικαιοσύνης, Ρομάν Ζβάριτς, ο υπουργός των Σπορ, Γιούρι Παβλένκο, ο Υπουργός Επειγόντων Καταστάσεων, Βίκτορ Μπαλόχα, ο υπουργός Πολιτισμού, Ιχόρ Λίκχοβι και ο υπουργός Υγείας, Γιούρι Πολιατσένκο.

Μάλιστα υπό το «Πάρτια Ρεχιονίβ» δηλαδή το «Κόμμα των Περιφερειών» εξελέγη βουλευτής το 2007. Είχε αλλάξει στρατόπεδο!

Για την ιστορία ο Γιανουκόβιτς αποπέμφθηκε από το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας στις 20 Φεβρουαρίου του 2014. Την επόμενη μέρα μετακινήθηκε στο Χάρκοβο υπό την προστασία της Ρωσικής «Σπετσνάζ» (μονάδα ειδικών δυνάμεων). Για κάμποσες μέρες (κι ενώ τον καταδίωκαν για να τον κλείσουν στη φυλακή) δήλωνε «πρόεδρος της Ουκρανίας» και τελικά κατέφυγε στο ξενοδοχείο «Radisson» στη Μόσχα (συχνά αναφέρεται ως «Hotel Ukraine»).

Όσο για τα νεότερα μαντάτα; Στις 2 Μαρτίου, η Ukrayinska Pravda ανέφερε ότι οι ουκρανικές πηγές πληροφοριών πίστευαν ότι ο Γιανουκόβιτς  στο Μινσκ της Λευκορωσίας και ότι ήταν πρόθεση της Ρωσίας να τον ανακηρύξει Πρόεδρο της Ουκρανίας κατά την εκδήλωση των ρωσικών δυνάμεων που αποκτούν τον έλεγχο του Κιέβου.

Αυτά που λέτε.

Τον Απρίλιο του 2014 ο Βολκόφ (για να επιστρέψουμε στην ήρωα της ιστορίας μας) εγκατέλειψε την παράταξη (άλλη μια φορά) κι εντάχθηκε στην κίνηση «Οικονομικής Ανάπτυξης» που ιδρύθηκε από τον Χεόρχι Κρίπα (ο οποίος βρέθηκε νεκρός 8 μήνες αργότερα με την αστυνομία να βεβαιώνει «αυτοκτονία»)

Η ιδεολογία της παράταξης; «Ρωσοφιλία» ξεκάθαρα. Ο Βολκόφ απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής μέσω του κόμματος «Σίλνα Ουκρέινα» («Δυνατή Ουκρανία») το 2014 αφού ήταν στην ένατη θέση της λίστας ενώ η παράταξη εξέλεξε έναν βουλευτή.

Παρεμπιπτόντως στην παράταξη ηγείται ο Σέρχι Τιχίπκο πρώην υπουργός Οικονομικών, Κοινωνικής Πολιτικής αλλά και υποψήφιος Πρόεδρος της Ουκρανίας.

Ο ίδιος πρεσβεύει τις καλές σχέσεις με τη Δύση αλλά και τη Ρωσία ενώ σε δηλώσεις του έχει ξεκαθαρίσει ότι «η Ουκρανία δεν είναι ακόμη έτοιμη να επιδιώξει την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή το ΝΑΤΟ και πρέπει πρώτα να επικεντρωθεί στον σχηματισμό μιας ενοποιημένης κυβέρνησης που μπορεί να τονώσει την οικονομία της χώρας»

Πάντως είχε υπογραμμίσει ότι «μακροπρόθεσμα θα επεδίωκε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση για την Ουκρανία» ενώ το 2012 είχε επισημάνει ότι «η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ήταν πιο επωφελής για την Ουκρανία από την ένταξή της στην Τελωνειακή Ένωση Ρωσίας- Καζακστάν και Λευκορωσίας»

Στις εκλογές του 2013 είχε τονίσει ότι σκοπεύει να κάνει τα ρωσικά δεύτερη κρατική γλώσσα, εάν κερδίσει τις προεδρικές εκλογές. Επίσης μίλησε ενάντια στον αυτονομισμό των φιλορωσικών ένοπλων ομάδων στην Ανατολική Ουκρανία και υπέρ της αποκέντρωση. Και τέλος είχε υποστηρίξει το αδέσμευτο καθεστώς της Ουκρανίας «αν αρχίσουμε τώρα να μιλάμε περισσότερο για το ΝΑΤΟ – θα διχάσει εντελώς τη χώρα. Αποκάλεσε επίσης τη Ρωσία «επιτιθέμενο που εισέβαλε στην Κριμαία».

Αυτά από τον Αλεξάντερ Βολκόφ