Ο Κιθ Λάνγκφορντ είναι μια ιστορία μόνος του στην Ευρωλίγκα και σίγουρα από τους πλέον προικισμένους σκόρερ που είδαμε ποτέ στην διοργάνωση. Απ’ εκείνους τους παίκτες που κατάλαβαν νωρίς ότι το μέλλον τους δεν βρίσκεται στο ΝΒΑ αλλά στην Ευρώπη όπου θα μπορούσαν να χτίσουν μια πολύ καλή καριέρα.
Το συνειδητοποίησε νωρίς, σε ηλικία 24 ετών κι αφού επελέγη από τον Αντρέα Τρινκιέρι που είναι άσος στο να βρίσκει λαβράκια από την Αμερική, στην ταπεινή Σορεσίνα στην Α2 της Ιταλίας… Και μετά από 2 αγώνες στο ΝΒΑ εγκαταστάθηκε για πάντα στην Ευρώπη.
Από το 2009 και μετά την πολύ καλή παρουσία του στην Βίρτους Μπολόνια ο Λάνγκφορντ άρχισε να αφήνει στίγμα ως μεγάλος σκόρερ. Αρχισε να φτιάχνει μεγάλα συμβόλαια (Χίμκι, Μακάμπι, Μιλάνο και Ούνικς) και να σκοράρει αλλά πάντα ένα ερωτηματικό τον συνόδευε: Γιατί δεν συνοδεύονταν οι ατομικές διακρίσεις με ομαδικές… Δεν οδήγησε στο φάιναλ φορ καμία ομάδα του, ούτε την Μακάμπι ούτε το Μιλάνο που είναι και οι μόνες με τις οποίες έφτασε σε πλέι οφ.
Όμως κακά τα ψέματα, ο Λάνγκφορντ, στα 35 του χρόνια, σίγουρα δεν έχει την «σπιρτάδα» και την φρεσκάδα που είχε προ 6ετίας ή 8ετίας αλλά και πάλι δεν μπορείς να τον υποτιμήσεις. Γενικά δεν μπορείς να υποτιμήσεις έναν άνθρωπο που ξέρει να βάζει την μπάλα στο καλάθι αλλά και διέψευσε όσους τον θεωρούσαν τελειωμένο…
Κι αυτή η ιστορία έχει ενδιαφέρον: Όταν τελείωσε το κολέγιο οι ομάδες του ΝΒΑ δεν τον εξέτασαν γιατί φοβήθηκαν το ιατρικό του παρελθόν, καθώς στα χρόνια του Κάνσας είχε υποβληθεί σε τρεις επεμβάσεις στο γόνατο. Αυτά το 2005 όταν και δεν του έδιναν παραπάνω από πέντε χρόνια καριέρας σε επαγγελματικό επίπεδο… Ο Λάνγκφορντ τους διέψευσε καθώς 13 χρόνια μετά κατάφερε να καθιερωθεί ως ένας από τους καλύτερους σκόρερ στην Ευρωλίγκα.
Πάντως… παραπάνω από πέντε χρόνια άντεξε!
Ακόμα και πέρυσι, που είχε ταλαιπωρίες με τα γόνατα, επέστρεψε τον Μάρτιο στην Ευρώπη από την Κίνα και στην Μακάμπι Ρισόν είχε 19.1 πόντους κατά μέσο όρο και 8 φορές τουλάχιστον 20 πόντους στους 12 αγώνες που έπαιξε.
Τι θέλουμε να πούμε; Ο Λάνγκφορντ είναι προικισμένος σκόρερ και πλέον καλείται να παίξει σε μια ομάδα που δεν θα ζητάνε τα πάντα απ’ αυτόν. Δεν θα είναι ο «πρώτος» αλλά θα είναι εκεί… Ό,τι καλύτερο για τα χρόνια του και την (φυσιολογική) επιβάρυνση που έχει.
Ναι τα έχει τα… χρονάκια του. Ναι δεν είναι ο 25χρονος ή 30χρονος γκαρντ που έβαζε φωτιά στα καλάθια. Αλλά όποιος μένει σ’ αυτό θα το πληρώσει. Το ένστικτο του σκόρερ παραμένει και δεν σβήνει. Και αν κάποιος θεωρεί ότι ο Λάνγκφορντ είναι… ηλικιωμένος, ε τότε πολύ απλά ας τον αφήσει να σουτάρει!
Προσωπικά πιστεύω ότι όποιος του δώσει χώρο, θα το μετανιώσει!!!