Αν θέλουμε Αντετοκούνμπο, να αλλάξουμε μυαλά

Τι είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο; Η όαση (επειδή παίζει στο ΝΒΑ ο άνθρωπος) του Ελληνικού μπάσκετ, στην δική μας μιζέρια και καταστροφή. Στην τοξικότητα της Basket League. Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο τυχερό είναι αυτό το παιδί που έφυγε τόσο νωρίς από τα μαύρα μας τα χάλια;

Ο Γιάννης είναι ένα δώρο που έπεσε στην Εθνική μας ομάδα από το πουθενά. Τυχαία… Διότι δεν αξίζει- ουσιαστικά- να βρίσκεται στα μαύρα μας τα χάλια. Εδώ όσοι παίκτες έφυγαν για το εξωτερικό, έριξαν (με χαρά κιόλας) μαύρη πέτρα πίσω τους.

Σε ποια δομή προσπαθούμε να βάλουμε τον Αντετοκούνμπο; Υπάρχει κάτι οργανωμένο, κάτι συγκεκριμένο, κάποια κατεύθυνση; Υπάρχει κάποια στόχευση στο να προστατέψουμε τον MVP του ΝΒΑ που έχουμε στην ομάδα μας;

Ο Αντετοκούνμπο πρέπει να έχει τους καλύτερους

Δίπλα στον καλύτερο πρέπει να έχεις τους καλύτερους. Ο Νίκος Γκάλης, όταν πήγε στον Παναθηναϊκό είχε πει: «Αν θέλετε να είστε πρώτοι, θα πρέπει να είστε πρώτοι παντού. Να έχετε και τις καλύτερες… πετσέτες»!

Το ότι ο Θανάσης Σκουρτόπουλος δεν είναι ο καλύτερος Ελληνας προπονητής, το ξέρει και ο ίδιος. Όταν όμως οι αρνήσεις πέφτουν βροχή, το πρόβλημα δεν είναι ο Σκουρτόπουλος αλλά οι αρνήσεις όπως- κυρίως- και η… αιτία αυτών! Το γιατί δηλαδή έρχονται τα «όχι».

Το ότι θα θέλαμε να έχουμε έναν καλύτερο προπονητή είναι σεβαστό. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: «Γιατί δεν τον έχουμε;».

Μα η απάντηση είναι ίδια παντού. Όταν θέλεις να έχεις τον MVP του ΝΒΑ στην ομάδα σου και να ποντάρεις επάνω σ’ αυτόν θα πρέπει να είσαι έτοιμος από καιρό.

Θα πρέπει να έχεις επενδύσει επάνω του, σε όλα τα επίπεδα. Όχι για να βγάλεις νέους Αντετοκούνμπο (δεν γίνεται αυτό) αλλά για να φτιάξεις μια ταυτότητα, να συνεχίσεις να υπάρχεις μετά από χρόνια.

Σε ποιο ακριβώς ελληνικό μπάσκετ μπορεί να σταθεί ο Γιάννης; Σ’ αυτό της μιζέριας, της αλητείας, της εξυπηρέτησης, της αναξιοκρατίας και των αστείων Δ.Σ σε ΕΣΑΚΕ, ΕΟΚ και ΚΕΔ;

Υποστήριξη με ποιό σύστημα;

Ποιο σύστημα, ακριβώς, θα υποστηρίξει τον Γιάννη; Αυτό που δεν υπάρχει; Και όταν λέω «σύστημα» δεν εννοώ τακτικό. Σχεδιασμένο στο πινακάκι. Εννοώ δομή… Που δεν έχουμε.

Πως ακριβώς θα υποστηρίξεις τον MVP του ΝΒΑ όταν εδώ και χρόνια αδυνατείς να καταλάβεις ότι το μπάσκετ έχει αλλάξει και έχεις γίνει ουραγός; Τι ακριβώς έκανες για την ανάπτυξη, την παραγωγή και την βελτίωση των αθλητών από την μικρή τους ηλικία;

Επέμεινες αναχρονιστικά, με διοργανώσεις στην Ελλάδα για μετάλλια άνευ λόγου κι αιτίας όταν οι αντίπαλοί σου (που νικούσες) αυτή τη στιγμή κάνουν καριέρα. Κι εσύ έχεις παιδιά που στα 22-23 αναζητούν… restart. Γιατί δεν τα αξιοποίησες αλλά τα έβαλες σε μια διαδικασία να «δικαιώσουν» το αναπτυξιακό σου πρόγραμμα.

Ποιο είναι αυτό, τα τελευταία χρόνια; Μήπως εκείνο που πέντε στελέχη της χρυσής ομάδας του 2005 δεν είχαν παίξει σε μικρές Εθνικές; Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Χατζηβρέττας, Ντικούδης και Τσαρτσαρής.

Ο Αντετοκούνμπο και η μιζέρια μας

Εδωσες κάποια κατεύθυνση στις ακαδημίες ώστε να προσαρμοστούν στις νέες απαιτήσεις;

Ασχολήθηκες καθόλου όχι με το πόσα παιδιά έχει, αλλά με το πόσα παράγει κι αναδεικνύει κάθε Ακαδημία;

Κι από την άλλη, σε τι βελτίωσες συνολικά το ελληνικό μπάσκετ που καταστρέφεται καθημερινά; Πόνταρες στο σωσίβιο από την Αμερική;

Το πρόβλημα είναι δομικό. Όταν έχεις τον MVP του ΝΒΑ, τότε θα πρέπει να έχεις δίπλα του την καλύτερη Ομοσπονδία γιατί τότε θα έχεις και τον καλύτερο προπονητή και τους καλύτερους συνεργάτες και το καλύτερο πλάνο που θα αναδείξει μια φιλοσοφία, μια ταυτότητα.

Εχεις κάτι από αυτά;

Όταν ΔΕΝ έχεις συνεργασίες σε κανένα επίπεδο, είτε παραγόντων, είτε προπονητών, δεν σου αξίζει κανένας MVP του ΝΒΑ…  Μόνο μια βόλτα στα social media να κάνετε και να δείτε σχόλια (Ελλήνων) προπονητών που είναι χειρότερα κι απ’ εκείνα κάθε τελειωμένου κάφρου, θα καταλάβετε πολλά.

Με τις αναλύσεις των Αμερικανών δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα. Τις σέβομαι αλλά αυτοί δεν βλέπουν τίποτε άλλο πέρα από τον Γιάννη. Πιθανότατα να μην ξέρουν τους παίκτες. Την ίδια συμπεριφορά είχαν και μετά την ήττα τους το 2006.

Τα δικά μας δεν τα ξέρουν. Δεν τα γνωρίζουν και αποκλείεται να τα μάθουν γιατί δεν τους ενδιαφέρουν.

Εμάς όμως, πρέπει να μας ενδιαφέρουν.

Μπορούμε να κάνουμε ό,τι και οι Σέρβοι;

Πιστεύετε ότι αυτό που έκαναν οι Σέρβοι μπορούμε να το πετύχουμε; Να ενωθούν οι μεγάλες προσωπικότητες του μπάσκετ να πάρουν την Ομοσπονδία;

Μακάρι. Το εύχομαι. Αλλά πρώτον, ούτε από την πλευρά τους βλέπω κίνηση. Και δεύτερον, ακόμα κι αν αναλάβει ο Διαμαντίδης ή ο Τσαρτσαρής (π.χ) θα βρίζουν οι κόκκινοι ή αν αναλάβει ο Παπαλουκάς ή ο Σπανούλης (π.χ) θα βρίζουν οι πράσινοι.

Ακόμα κι αν αναλάβει κάποιος άλλος, κάτι θα του χρεώσουν. Αν είναι κάποιος από Θεσσαλονίκη, ας πούμε…Είναι τοξικό το περιβάλλον. Γεμάτο δηλητήριο.

Πάμε λοιπόν να παίξουμε με τους Τσέχους. Με τις ευχές μας για πρόκριση. Αλλά και με την επισήμανση ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος (πρόκρισης ή αποκλεισμού) τα προβλήματα υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Κι αντί να τα περιγράφουμε ας κοιτάξουμε να τα λύσουμε.