Αντέχει την αυτογνωσία;

Αν αρχίσουμε από τα τετριμμένα τότε θα πούμε ότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση και η εικόνα του Παναθηναϊκού σε κάθε εκτός έδρας αναμέτρηση θα πρέπει να οδηγεί σε αναθεώρηση κάποιων σκέψεων και υποθέσεων.

Στον Παναθηναϊκό εδώ και χρόνια αναλώνονται στο να παρουσιάζουν το πρόβλημα (εκτός έδρας αγώνες) αλλά όχι να βρίσκουν την λύση. Τελικά τι φταίει και ο Παναθηναϊκός είναι… ομάδα έδρας;

Που κατά ένα μαγικό τρόπο, τα τελευταία δύο χρόνια, ακόμα και το πλεονέκτημα της έδρας «ισοπεδώνεται» στα πλέι οφ; Να σας κάνουμε μια υπενθύμιση του ρεκόρ του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ στα δύο τελευταία χρόνια που έχει πλεονέκτημα έδρας: Μία νίκη και τρεις ήττες.

Κάτι λείπει ΣΥΝΟΛΙΚΑ λοιπόν και όχι μόνο εκτός έδρας και το πρώτο που οφείλουν να κάνουν οι «πράσινοι» είναι τεστ αυτογνωσίας. Να καταλάβουν τι έχουν, που βρίσκονται και τι μπορούν να κάνουν.  Είναι μια κατάσταση περισσότερο μπερδεμένη ενώ στην ουσία της είναι πολύ απλή.

Στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι κινήθηκαν ζωηρά, κανείς δεν το κρύβει. Η ανανέωση του Νικ Καλάθη (που αν έμενε ελεύθερος θα έτρεχαν όλοι να τον αποκτήσουν), η έλευση καλών παικτών (Παπαπέτρου, Λάνγκφορντ, Τόμας, επιστροφή Λάσμε και Παπαγιάννη) δημιούργησε ένα ρόστερ με ποιότητα αλλά όχι τέτοιο που θα τον πήγαινε στο φάιναλ φορ χωρίς δεύτερη κουβέντα. Είναι καλοί παίκτες αλλά κακώς βαπτίστηκαν «σταρ». Γιατί… σταρ δεν είναι.

Πόσοι από τους παίκτες του Παναθηναϊκού έχουν πάει φάιναλ φορ τα τελευταία χρόνια; Ο Παπαπέτρου και ο Λοτζέσκι με τον… Ολυμπιακό! Ο Καλάθης πήγε το 2011 και το 2012 ως ρολίστας, άλλωστε ήταν μικρός και ο Βουγιούκας το 2009 (με τον Ολυμπιακό εκτός αποστολής) και το 2011 (με τον Παναθηναϊκό και ως ρολίστας όπως είναι και τώρα).

Πως λοιπόν αυτοί οι παίκτες βαπτίστηκαν… σούπερ σταρ; Είναι καλοί παίκτες και δεν το αμφισβητεί κανείς. Όχι όμως TOP.

Ακόμα κι αν εξετάσουμε κάποιες άλλες καταστάσεις τότε θα διαπιστώσουμε ότι ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι στήριξε μια πολιτική για τους Μάικ Τζέιμς και Κρις Σίνγκλετον στην λογική ότι «είναι παράλογο να πάρουν 1,6 ή 1,8 εκατομμύρια αντίστοιχα».

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ και είναι ΟΡΘΟΤΑΤΗ η λογική του Παναθηναϊκού, ειδικά στις εποχές που βρισκόμαστε και με την επένδυση που κάνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να είναι (κατά την ταπεινή μου άποψη) «ΤΡΕΛΗ» έτσι κι αλλιώς.

Όταν όμως κάνει υπέρβαση η Αρμάνι (Τζέιμς, Νέντοβιτς και άλλοι), η Μπαρτσελόνα (Σίνγκλετον) ή και η Εφές (Λάρκιν, Μπομπουά, Αντερσον κτλ) τότε αυτομάτως ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΦΑΒΟΡΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ;

Η ομάδα εξακολουθεί να κινείται αποκλειστικά γύρω από τον ηγέτη της, τον Καλάθη και όταν ο Νικ δεν είναι καλά, ούτε ο Παναθηναϊκός είναι καλά.

Η εξάντληση όλης της ενέργειας στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό προσφέρουν ευκαιρίες για πολιτική εντός συνόρων αλλά (χωρίς να υποτιμάμε ούτε τις νίκες ούτε και τους τίτλους κόντρα στον «αιώνιο» που σαφώς αποτελούν ΕΠΙΤΥΧΙΑ) οι «πράσινοι» έχουν μείνει… μόνο σε αυτές.

Όπως κάθε Ισπανός προπονητής έτσι και ο Πασκουάλ «πατάει» περισσότερο στο ταλέντο των παικτών, αυτή είναι η σχολή τους, έτσι παίζουν. Στον Παναθηναϊκό δεν έχει τόση ποιότητα συνολικά οπότε προσπαθεί να καλύψει με την ποσότητα. Και πάλι όμως πως είναι δυνατόν μια ομάδα να θεωρεί εαυτόν… φαβορί για φάιναλ φορ όταν ταυτόχρονα θέλει να αναδείξει τον Μήτογλου;

Οι «πράσινοι» είναι μπερδεμένοι, δεν έχουν συνέπεια, δεν έχουν αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα και βέβαια ο Πασκουάλ δεν μπορεί (εκ των πραγμάτων) να είναι άμοιρος ευθυνών. Φυσικά κι ευθύνεται ο προπονητής σε τέτοιες περιπτώσεις. Όχι όμως μόνο εκείνος.

Η ταπεινή μου άποψη λοιπόν είναι αυτή: Ο Παναθηναϊκός οφείλει αφενός μεν να κάνει αυτοκριτική, να αντιμετωπίσει την αλήθεια κατάματα, να αποκτήσει αυτογνωσία, να αφήσουν τα μεγάλα λόγια και τα φαβορί (που δεν ισχύουν), να επανεκτιμήσουν την κατάσταση και να αντιληφθούν ότι μόνο αν έχουν το ένστικτο της επιβίωσης, ΑΝ ΠΑΙΞΟΥΝ ΩΣ… ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡ, με το μάτι να «γυαλίζει» θα έχουν τύχη…

Να καταλάβουν ότι το φάιναλ φορ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΑΛΛΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ.

Ρεαλιστικά, όταν χωρίς να έχει παίξει με τις τρεις καλύτερες ομάδες του ομίλου (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε) βρίσκεται στο 5-5, κάτι δεν πάει καλά. Και μαζί με όλα τα παραπάνω γίνεται ακόμα πιο έντονο.