Άρης- ΠΑΟΚ που έφτιαξαν τις παιδικές μας αναμνήσεις
Αν πιστεύετε ότι το παρακάτω κείμενο έχει νοσταλγική διάθεση τότε να είστε βέβαιοι ότι έχετε απόλυτο δίκιο!Πόσες φορές έχετε σκεφτεί το εξής: «Και τι δε θα έδινα για να ξαναδώ ένα Άρης- ΠΑΟΚ από τη δεκαετία του ’80»; Αφήστε μας να μαντέψουμε!
Το ντέρμπι Άρης- ΠΑΟΚ για όσους μεγαλώσαμε κατά την δεκαετία του ’80 δεν ήταν απλώς ένας αγώνας μπάσκετ. Ήταν μια ολόκληρη διαδικασία. Ήταν μια ιεροτελεστία καθώς όλοι έπρεπε να βρίσκονται στις θέσεις τους στην κατάλληλη ώρα.
Ο μεγάλος Άρης που φάνταζε (και ήταν αχτύπητος). Και ο μεγάλος ΠΑΟΚ που σκορπούσε κάθε χρόνο του κόσμου τα χρήματα (Νίκος Βεζυρτζής) για να καταφέρει να πάρει τα πρωτεία. Σπουδαίες ομάδες και οι δύο.
Κι εσύ είχες να διαλέξεις: Άρης ή ΠΑΟΚ;
Κι όπου «εσύ» ο ουδέτερος παρατηρητής της Αθήνας που δε μπορούσε φυσικά να βρίσκεται στο «Αλεξάνδρειο» και σ’ εκείνη την ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ατμόσφαιρα από τους οπαδούς και των δύο ομάδων.
Και περιμέναμε την αδυσώπητη μάχη ανάμεσα σε δύο μεγάλες ομάδες. Με ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ παίκτες. Γκάλης, Γιαννάκης, Σούμποτιτς και άλλοι από τη μία. Κόρφας, Πρέλεβιτς, Φασούλας κι άλλοι στην απέναντι πλευρά. Τι να πρωτοθυμηθείς και τι να πρωτοθαυμάσεις;
Πραγματικά όσο περισσότερο γράφεις τόσο περισσότερα θυμάσαι. Πρόλαβα να σας το επισημάνω από την αρχή: Αν πιστεύετε ότι με αφορμή το αποψινό (20/4) ντέρμπι της Θεσσαλονίκης μας έπιασε νοσταλγική διάθεση, τότε ναι, έχετε απόλυτο δίκιο.
Και πως να μη μας πιάσει από τα δικά μας χρόνια της αθωότητας;
Ήταν κάτι το ξεχωριστό, το μοναδικό που φάνταζε τόσο τέλειο στα δικά μας μάτια. Και οι παίκτες ήταν για εμάς οι ΓΙΓΑΝΤΕΣ του αθλήματος, τα είδωλά μας, εκείνοι που θέλαμε να μοιάσουμε (αλλά σιγά μη μπορούσαμε). Και τελικά μετά από κάθε μεταξύ τους αγώνα, αρπάζαμε τη μπάλα και πηγαίναμε στο ανοιχτό για να βγάλουμε την ενέργεια που είχε μαζευτεί.
Θυμάστε το τρίποντο του Παναγιώτη Γιαννάκη αφού πρώτα είχε κλέψει τη μπάλα από την απρόσεκτη επαναφορά του Κεν Μπάρλοου;
Θυμάστε αυτή τη βόμβα του Μπάνε Πρέλεβιτς που ήταν σα να σπάει κατάρα ετών και να δίνει στον ΠΑΟΚ την πίστη ότι θα προσπεράσει τον Άρη και θα πάρει (επιτέλους) το πρωτάθλημα;
Ή ακόμα εκείνον τον ιστορικό τελικό Κυπέλλου ανάμεσα στους δύο μεγάλους της Θεσσαλονίκης όπου ξαφνικά οι παίκτες του ΠΑΟΚ εμφανίστηκαν κουρεμένοι; Τον περιβόητο τελικών των ξυρισμένων κεφαλιών κι αφού την προηγούμενη ημέρα ο προπονητής του ΠΑΟΚ τους είχε πάει ομαδικώς στο σινεμά για να δουν την «Αποστολή στη Νικαράγουα»; Στο βίντεο που ακολουθεί από την ΚΑΕ ΠΑΟΚ μπορείτε να δείτε μέχρι και τον κουρέα που είχε αναλάβει την πολύ σοβαρή επιχείρηση.
Πόσα ακόμα θα μπορούσαμε να θυμηθούμε; Πόσες αναμνήσεις από τα 80ς μπορούν να χωρέσουν σε ένα κείμενο ή σε ένα βίντεο; Και βέβαια, όσοι ζήσαμε εκείνη την εποχή μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι ήταν ο αγώνας που περιμέναμε πως και πως. Ότι την ημέρα εκείνης της μεγάλης αναμέτρησης δεν υπήρχε περίπτωση να κανονίσουμε ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ καθώς για ένα δίωρο το πρόγραμμά μας ήταν κλειστό!
Και περιμέναμε πως και πως την ώρα της σύνδεσης, να δούμε το «Αλεξάνδρειο» που δεν έπεφτε καρφίτσα και οι δονήσεις από τις φωνές και την ένταση προκαλούσαν δέος.
Τα χρόνια πέρασαν. Το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε στην Αττική. Οι δύο ομάδες πέρασαν διάστημα (πολύ μεγάλο) παρακμής με πολλά οικονομικά προβλήματα. Εφτασαν να παίζουν ακόμα και την παραμονή τους στην Κατηγορία.
Όλα αυτά δεν αφαιρούν εκείνες τις αναμνήσεις που είναι τόσο δυνατές!
Α ναι: Στις 20:00 της Μ.Τετάρτης (20/4) παίζουν Άρης- ΠΑΟΚ για την 23η αγωνιστική της Basket League. Καταλάβατε τώρα τη νοσταλγία;