Οι τελικοί της Basket League ολοκληρώθηκαν και αποδείχθηκε για ακόμα μια φορά ότι προτιμούμε τον μικρόκοσμό μας.
Κάποτε η Basket League (δεν είναι και τόσο «μακρινό» αυτό το «κάποτε») προκαλούσε πλήθος κόσμου όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από την Ευρώπη, όταν διεξάγονταν οι τελικοί. Και όχι μόνο στην εποχή που ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είχαν τις υπερομάδες που κυριαρχούσαν στην Euroleague αλλά και πιο μετά.
Παρότι είχε ήδη αρχίσει να αναπτύσσεται μια τρομερή εσωστρέφεια με περισσότερη βαρύτητα στο επικοινωνιακό πεδίο. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά τα τελευταία χρόνια εκείνο που βλέπαμε (και βλέπουμε) είναι μια επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης προκειμένου να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος και να υπάρχει έτοιμο ένα άλλοθι. Και από τους δύο.
Είναι πολλά τα παραδείγματα και δεν έχει νόημα να τα αναφέρουμε. Όχι επειδή διστάζουμε ή φοβόμαστε αλλά για το λόγο ότι δε θέλουμε να ρίξουμε άλλο δηλητήριο στην ήδη υπάρχουσα τοξικότητα.
Κι αυτό θα μου επιτρέψετε να το πω με κάθε ειλικρίνεια.
Εκείνο που πρέπει να δουν οι δύο «μεγάλοι» είναι το πώς θα φτιάξουν το πρωτάθλημα και να είναι οι πρώτοι που θα το επιδιώξουν και θα το διεκδικήσουν. Και θα πρέπει να τους προβληματίσει ότι μέχρι πρόσφατα, οι τελικοί της Basket League ήταν πανευρωπαϊκό θέμα στην ειδησεογραφία, ακόμα και με έκτακτες εκπομπές και καλεσμένους σε ξένα κανάλια.
Πλέον αυτό μπορείτε να το δείτε εντελώς ανάποδα. Θα ασχοληθούν με τους τελικούς στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην VTB League, στην Τουρκία, στην Γερμανία και στην Αδριατική Λίγκα (παρά τα αίσχη που έγιναν) ή στην Γαλλία.
Έχουμε πάει πολύ πίσω και δεν είναι ψέματα ούτε υπερβολή. Διότι πολύ απλά ενδιαφέρονται για τον μικρόκοσμό τους, για να ικανοποιούν τους οπαδούς και να είναι εκτός «κάδρου» σε περίπτωση αποτυχίας, παρά για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για κάτι καλό που σε τελική ανάλυση θα φέρει κέρδη και στους δύο.
Το να θέλει να κυριαρχήσει ο ένας έναντι του άλλου δεν είναι κάτι κακό. Το (πολύ) άσχημο είναι ότι παρακολουθούμε «πόλεμο επί προσωπικού» και προσπάθεια εξόντωσης.
Κανονικά θα έπρεπε οι δύο μεγάλοι να παίξουν ηγετικό ρόλο σε έναν καλύτερο ΕΣΑΚΕ, σε μια καλύτερη ΕΟΚ, σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα και μπάσκετ στην Ελλάδα γενικότερα.
Κι αυτό θα συμβεί μόνο αν βγούμε από το μικρόκοσμό μας.