Πόσοι ξένοι θα έπρεπε να αγωνίζονται στην Basket League, πιστεύετε, ώστε να ανέβει το επίπεδο αλλά και να αναδειχθούν Έλληνες παίκτες;
Προσωπικά, έχω γράψει πολλές φορές ότι η Basket League όπως και το ελληνικό μπάσκετ στο σύνολό του, δεν κερδίζουν το παραμικρό από το καθεστώς των 6 ξένων. Ίσα- ίσα που συντηρούν μια κατάσταση «φτώχειας» που κάνει «κακομαθημένους» πολλούς Έλληνες παίκτες, δημιουργεί μια λανθασμένη νοοτροπία και διαιωνίζει τη μιζέρια.
Το να δαιμονοποιούμε τους ξένους παίκτες και να λέμε ότι από το δικό τους αριθμό εξαρτάται η ανάδειξη ή όχι Ελλήνων παικτών είναι ό,τι πιο άκυρο έχει ακουστεί.
Το βλέπουμε αυτό και τα τελευταία χρόνια, όπου οι «μικρές» Εθνικές δεν έχουν την ανάπτυξη (δε θα μιλήσω για αποτελέσματα) των παλαιότερων ετών. Οι Έλληνες παίκτες φτάνουν στην Basket League χωρίς να έχουν παραστάσεις από την Α2 Κατηγορία ή την Β’ Εθνική και προτιμούν να μην αγωνίζονται αλλά να προμοτάρονται!
Είναι εντελώς λάθος αυτός ο δρόμος και θα πρέπει να τον αλλάξουμε.
Οι Ισπανοί, για παράδειγμα, δεν έχασαν τίποτα επιτρέποντας δύο ξένους, έναν με ευρωπαϊκό διαβατήριο αλλά και όσους Ευρωπαίους επιθυμεί να έχει η κάθε ομάδα.
Και παραγωγή παικτών είχαν κι επιτυχίες επίσης και υψηλό επίπεδο αλλά και διάρκεια. Αλλά δούλευαν σε βάθος, σοβαρά και με προοπτική όπως και όραμα.
Αυτή τη στιγμή οι έξι ξένοι δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο από το ταμείο της ομάδας. Άλλωστε οι περισσότεροι δεν είναι πρώτης γραμμής (δε μιλάμε για τις TOP ομάδες) ενώ θα πρέπει να εξισορροπούν και το οικονομικό σκέλος.
Υπάρχουν περιπτώσεις που οι Έλληνες παίκτες ζητούσαν παράλογα πράγματα χρησιμοποιώντας την ταυτότητά τους και τίποτα άλλο. Ως απαραίτητοι.
Προφανώς όταν θα γνωρίζουν ότι στη θέση τους μπορεί να έρθει ένας κοινοτικός με λιγότερα χρήματα, να αποφασίσουν και πιο λογικοί να γίνουν αλλά και να δουλέψουν ακόμα περισσότερο. Με την ταυτότητα δεν παίζεις μπάσκετ.
Κι αυτή η κατάσταση μεταφέρεται στην Α2 όπου η είσοδος των δύο ξένων δημιούργησε σπέκουλα. Αν αναζητήσουμε βέβαια τον τελευταίο παίκτη που αναδείχθηκε από την Α2 τότε θα χρειαστεί να γυρίσουμε πολύ πίσω το χρόνο.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, οι δύο ξένοι (με το όριο των 650 λεπτών ανά γύρο) θα αναβαθμίσουν το πρωτάθλημα της Α2 Κατηγορίας και θα προσφέρουν πολλά στους Έλληνες παίκτες.
Θα έχουν υψηλό ανταγωνισμό στην προπόνηση και στους αγώνες κι επίσης μεγαλύτερο κίνητρο. Αλλά και θα συναντήσουν μια διαφορετική νοοτροπία στην καθημερινότητά της που ίσως πάρουν κάποιες επιδράσεις.
Που θέλω να καταλήξω; Ότι ο ΕΣΑΚΕ ή και η ΕΟΚ βέβαια μπορούν να βάλουν μια τάξη σε αυτή την κατάσταση, εκτιμώντας τα πραγματικά γεγονότα και όχι με βάση τον αριθμό των ξένων.
Όσο έρχονταν ξένοι TOP επιπέδου στην Ελλάδα (μιλάμε για τη δεκαετία του ’90 αλλά και την πρώτη του 2000) είχαμε και καλύτερο πρωτάθλημα και υψηλότερο ανταγωνισμό και ποιότητα και παίκτες και όλα.
Το να θεωρούμε ότι η ανάδειξη Ελλήνων και η παραγωγή είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πόσοι ξένοι παίζουν στο πρωτάθλημα είναι λάθος. Όποιος είναι καλός θα παίξει.
Όχι επειδή έχει ελληνική ταυτότητα, αλλά επειδή δουλεύει και το αξίζει.