Χάσαμε την πρόκριση, μη χάσουμε και την μπάλα!

Η πρόκριση δεν χάθηκε στον αγώνα με την Τσεχία. Ούτε καν στην χαμένη βολή του Σλούκα με την Βραζιλία. H αλήθεια είναι ότι με ένα μόνο ματς, γεμάτο ενέργεια και ελάχιστη συνέπεια στην πορεία της διοργάνωσης η Εθνική ομάδα δεν δικαιούτο να περάσει στην επόμενη φάση.

Αυτή είναι η αλήθεια, γιατί κάμποσες ομάδες είχαν μεγαλύτερη συνέπεια. Και σε αυτό το format (που το ξέραμε κι έπρεπε να είμαστε έτοιμοι) η συνέπεια επιβραβεύεται.

Πάμε παρακάτω λοιπόν. Η διοργάνωση ανέδειξε πολλές αδυναμίες. Και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουμε και να τις διορθώσουμε. Οχι όμως με αυτόν τον τρόπο που κάνουμε ως τώρα γιατί είναι εντελώς λανθασμένος. Εχει αποδειχθεί και στην πράξη.

Η πρόκριση είναι το λιγότερο που θα χάσουμε

Το ότι δεν μπήκε στην οχτάδα η Εθνική μας, ασφαλώς και συνιστά αποτυχία. Το να χάσουμε (εντελώς) την μπάλα των εξελίξεων, όμως, θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Η αλήθεια είναι ότι το θέμα το έχουμε θίξει μέσα από το Sportime όχι μία αλλά πολλές φορές… Και για τη ρίζα του κακού και για τα… εγκλήματα που γίνονται στον τρόπο που λειτουργεί το μπάσκετ στην Ελλάδα και για όλα.

Μόνο που πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Αν θέλουμε να φτιάξει το ελληνικό μπάσκετ θα πρέπει πρωτίστως να βγουν μπροστά οι μεγάλες προσωπικότητες. Οπως έκαναν οι Σέρβοι…

Πλέον η σιωπή είναι συνενοχή

Τα πράγματα δεν πάνε καλά κι αυτό το βλέπουν όλοι.  Αν δεν αλλάξει συνολικά η δομή του μπάσκετ δεν πρόκειται να επιστρέψουμε. Ολα γίνονται στην τύχη. Δεν είμαι από εκείνους που απαξιώνουν την προσφορά του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Ισα- ίσα που σέβομαι ότι έχει προσφέρει πολλά και για την δική του υστεροφημία, πρωτίστως, οφείλει να αποχωρήσει με σεβασμό στο έργο του. Αυτή είναι η άποψή μου και την καταθέτω με σεβασμό.

Ακόμα και την πρόκριση να είχαμε πετύχει τα ίδια θα λέγαμε. Το πρόβλημα υπάρχει.

Αλλά εδώ ανοίγεται μια μεγάλη πρό(σ)κληση προς τις προσωπικότητες του ελληνικού μπάσκετ. Να κάνουν μια κίνηση, να καταθέσουν προτάσεις και να αναλάβουν τα ηνία, την επόμενη ημέρα. Να μιλήσουν γιατί πλέον η σιωπή είναι συνενοχή.

Δεν υπάρχει δικαιολογία του στυλ ότι δεν τους αφήνει ο Βασιλακόπουλος. Αν γίνει μια κίνηση από μεγάλους παίκτες του παρελθόντος, δεν είναι ανόητος να πάει ένας εναντίον όλων.

Εμπρός λοιπόν… Ας αφήσουν τις φιλοσοφίες στο Twitter και ας πάνε να ανταποδώσουν αυτά που τους χάρισε το μπάσκετ. Και να φτιάξουν την κατάσταση. Γιατί αν δεν μπορούν αυτοί, δεν μπορεί κανείς!

Να δούμε σοβαρά το μπάσκετ

Το μήνυμα που λάβαμε από το Παγκόσμιο είναι πολύ σοβαρό. Κινδυνεύουμε να γίνουμε ουραγοί στις εξελίξεις. Κινδυνεύουμε να χάσουμε το τρένο της εξέλιξης. Το μπάσκετ έχει αλλάξει κι εμείς έχουμε μείνει πίσω οπότε θα πρέπει να αλλάξουμε φιλοσοφία και νοοτροπία.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΜΙΑ ΤΑΞΗ… Σε όλους και σε όλα. Πρέπει να δούμε το θέμα των υποδομών, την Ακαδημιών πολύ πιο σοβαρά και με επιστημονικό τρόπο. Πρέπει να προλάβουμε τις εξελίξεις.

Μπορούμε να το πετύχουμε αρκεί να υπάρχει βούληση. Γι’ αυτό κι επιμένω ότι πλέον η σιωπή είναι συνενοχή.

Και περιμένω τις λεγόμενες προσωπικότητες να βγουν μπροστά, με την μοντέρνα αντίληψη και την τεχνογνωσία τους.

Και περιμένω να με διαψεύσουν στο ότι δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα συμβεί αυτό. Διότι την τελευταία φορά που βρέθηκε ένας συνάδελφός τους (Λάζαρος Παπαδόπουλος) να κάνει κάτι ριζοσπαστικό και να συγκρουστεί με το κατεστημένο, τον… πούλησαν στεγνά!

Διαιτησία και πρόκριση

Και κάτι τελευταίο: Η διαιτησία ήταν τραγική. Ναι, ήταν… Οπως είναι την τελευταία  οχταετία και σωστά το ανέφερε ο κόουτς της Εθνικής. Κι αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Οχι για το γεγονός ότι ο Γενικός Γραμματέας της FIBA, είναι Ελληνας (Ανδρέας Ζαγκλής). Αλλά για το ότι έχουν μειωθεί οι φίλοι και σύμμαχοί μας. Κάτι έχουμε κάνει λάθος…

Μόνο που- θα μου επιτρέψουν από την Ομοσπονδία- μια μεγάλη ομάδα δεν στέλνει διαμαρτυρία μετά την ήττα από την Τσεχία. Αντιθέτως θα έπρεπε να έχει αντιδράσει όταν ο Πέτροβιτς έκανε ταπεινωτικές δηλώσεις για τον Γιάννη ή ένας Αμερικανός twitter-ας έγραφε προσβλητικά σχόλια για τον κόουτς και τον Πρίντεζη.