Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς από καιρό είχε εξασφαλισμένη τη θέση του στο πάνθεον των «αθανάτων» του παγκοσμίου μπάσκετ. Όχι μόνο του ευρωπαϊκού.
Το στίγμα που άφησε ο Ίβκοβιτς είναι και θα είναι ανεξίτηλο. Ήταν μια ξεχωριστή, μοναδική προσωπικότητα. Σπάνια, που όσοι τον γνώριζαν μπορούν να το βεβαιώσουν.
Δεν ήταν ιδιαίτερα… εύκολος άνθρωπος. Το αντίθετο, θα λέγαμε. Δεν ήταν εκείνος που μπορούσες να τον πλησιάσεις εύκολα. Είχε τις ιδιοτροπίες του (ειδικά όταν διέκρινε έλλειψη σεβασμού απέναντί του) και ήταν ιδιαίτερα σκληρός.
Μεγαλωμένος σε μια από τις πιο σκληρές γειτονιές του Βελιγραδίου, τον «Κόκκινο Σταυρό», ο «Ντούντα» έμαθε από μικρός ότι πρέπει να παλέψει για να επιβιώσει. Κατάφερε να φτάσει στα σαλόνια τα μεγάλα και υπέρλαμπρα αλλά πάντα να συνδυάζει μοναδικά το… κυριλέ με το λαϊκό! Όταν ο Ίβκοβιτς γινόταν «ταύρος», τότε ήταν προτιμότερο και να κλείσεις τα αυτιά σου και να φύγεις από μπροστά του.
Όπως εδώ
Ο «Ντούντα» δεν τα πήγαινε καλά με τα μεγάλα ονόματα διότι ήθελε να βρίσκεται πάνω απ’ όλους. Γι’ αυτό άλλωστε η πρώτη του θητεία στον Άρη δεν ήταν επιτυχημένη. Ούτε τον Χάρη Παπαγεωργίου ήθελε ενώ για τον Γκάλη είχε πει ότι «με αυτόν ο Άρης δε θα κατακτήσει τίτλους»!
Στον ΠΑΟΚ πάλι… τρελαινόταν με τον Λέβινγκστον. Με τον Φασούλα επίσης είχε μεγάλο θέμα σε βαθμό που να τον… κατηγορήσει όταν η «αράχνη» έφυγε για τον Ολυμπιακό ότι είχε μαρτυρήσει τα συστήματα! Μάλιστα ο Φασούλας ήταν εκείνος που ειρωνικά τον είχε ονομάσει «σοφό»… Και του ‘μεινε!
Στον Πανιώνιο είχε μεγάλη κόντρα με τον Φάνη Χριστοδούλου και στο διάστημα της αποχής του τελευταίου είχε δώσει τη φανέλα με το «4» στον Δημακίδη! Ενώ είχε κάνει επεισόδιο στους ανθρώπους της ομάδας σε αποστολή στο εξωτερικό επειδή είχαν… τηγανιτές πατάτες στο μενού. «Επειδή αρέσει στο Φάνη» ούρλιαζε.
Στην ΑΕΚ δε δίστασε να δώσει εντολή στους παίκτες να βρίσκονται… 6 το πρωί στο γήπεδο μετά από μια ήττα από τον Έσπερο. Και να καλεί τις καθαρίστριες μπροστά τους και να ρωτά: «Πόσα λεφτά παίρνετε καλή μου κυρία για να καθαρίσετε όλο το ΟΑΚΑ; Και τι ώρα ξυπνήσατε παρακαλώ;»
Στον Ολυμπιακό, το 2012, ούρλιαζε: «Θα σας κάνω να φτύσετε το γάλα της μάνας σας αλλά θα πετύχετε»…
Στην ΤΣΣΚΑ με μπάτζετ τεράστια και μεγάλες προσωπικότητας στο ρόστερ δεν έφτασε ποτέ στην Euroleague.
Στην Γιουγκοσλαβία και μετέπειτα στη Σερβία οι «βεντέτες»… τσακίζονταν να πάνε κοντά του σε κάθε νεύμα του! Ήταν οι παίκτες που τους είχε πάρει από μικρούς και τους είχε φτάσει στην κορυφή βέβαια.
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς πάντα είχε μια μεγάλη αρετή.
Ήταν εκείνος που… τρελαινόταν να δουλεύει με νέους παίκτες. Να τους βελτιώνει, να τους εξελίσσει και να τους φτάνει εκεί που δεν το φαντάζονταν ούτε οι ίδιοι.
Αυτό που έκανε με τον Πανιώνιο, τη σεζόν 1995-1996 είναι μοναδικό! Δεν πήρε το 100% αλλά το 200% από την ομάδα! Δεν την έφτασε εκεί που… μπορούσε αλλά εκεί που δε φανταζόταν κανείς.
Το μπάσκετ που έπαιξε ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ… «Ακόμα και τώρα μου λένε ξένοι προπονητές ότι ο Πανιώνιος τότε έπαιζε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη» έλεγε πάντα ο Ίβκοβιτς!
Τον Ολυμπιακό το 2012, με τους Σλούκα- Παπανικολάου- Μάντζαρη να είναι 22 ετών, τον έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης πέρα από κάθε προσδοκία.
Δεκαπέντε χρόνια αφότου είχε πάρει μια ομάδα… αγχωμένη για το ευρωπαϊκό! Και την αποσυμπίεσε παραμονή τελικού με πετροπόλεμο στην Όστια! Και την είχε κάνει και τότε πρωταθλήτρια.
Όπως έκανε τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή το 1992 αλλά έπαιξε και υπέροχο μπάσκετ με την ΑΕΚ το 2000 και το 2001.
Το 2009 μετά από συνεχείς αποτυχίες της Εθνικής Σερβίας, πέταξε έξω όλες τις βεντέτες και πήγε με νέα παιδιά και πήρε το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ.
Ο «Ντούντα» είχε γίνει… δικός μας. Μιλούσε πολύ καλά ελληνικά και πετούσε… ατάκες που έμειναν στην ιστορία (όπως το «μας τρόμαξε μάλλον ο κύριος σεισμός») και σίγουρα μας έκανε «πλουσιότερους» σε γνώσεις κι εμπειρίες.
Ένας άνθρωπος πανέξυπνος, με εύρος γνώσεων και με… ιστορική καταγωγή αφού είναι απόγονος του Νίκολα Τέσλα. Που επίσης είχε την ίδια τρέλα με τα περιστέρια όπως ο Ίβκοβιτς.
Συνολικά, το παγκόσμιο και το ευρωπαϊκό μπάσκετ θρηνούν έναν άνθρωπο του οποίου η φωτογραφία θα πρέπει να υπάρχει δίπλα στη λέξη «δάσκαλος». Αυτό ήταν ο Ίβκοβιτς. Κάτι παραπάνω από ένας μεγάλος προπονητής και σίγουρα ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ του μπάσκετ.
