Κάθε γενιά έχει το δικό της είδωλο και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, η δική μου των 50άρηδων (λίγο πάνω λίγο κάτω) είχε τον Πελέ.
Δεν πρόκειται να μπω σε διαδικασία αντιπαράθεσης για το αν ο Πελέ, ο Μαραντόνα ή ο Κρόιφ ή όποιος άλλος θέλετε είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Το ανέφερα και στον πρόλογο: Κάθε γενιά έχει τα δικά της είδωλα.
Αν τώρα σε ένα παιδί 15-18 χρονών του πεις για τον Πελέ, δεν θα του πει και πολλά. Ούτε και ο Μαραντόνα που λόγω χρονολογίας ίσως του πει πολλά περισσότερα. Όμως έχει την επιλογή να «χτυπήσει» στο YouTube και να δει όποιον θέλει.
Εμείς εκείνες τις επιλογές, τη δεκαετία του ’70 και του ’80 (στο μεγαλύτερο μέρος) δεν τις είχαμε! Δύο κανάλια όλα κι όλα, πρωτόγονα μέσα, internet ούτε ως σκέψη, εφημερίδες με ειδήσεις μιας μέρας.
Αν κάποια στιγμή έπεφτε βιντεοκασέτα (τι σας λέω τώρα) στα χέρια μας, ήμασταν οι πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου. Ο Πελέ απλωνόταν μπροστά μας, οι διηγήσεις των μεγαλύτερων «ζωντάνευαν».
Τι θέλω να πω; Ότι η έλλειψη πληροφοριών, εικόνων, βίντεο κτλ είχαν κάνει ακόμα μεγαλύτερο το «μύθο» των μεγάλων αθλητών. Τον Μαραντόνα τον είχαμε μπροστά μας. Τον Πελέ όσοι γεννηθήκαμε από το ’65 ως το ’75 δεν τον είδαμε ποτέ πέρα από κάποια σκόρπια στιγμιότυπα.
Στις 29/6/1958 ολοκληρώθηκε το Μουντιάλ της Σουηδίας με την Βραζιλία να κατακτά το πρώτο της τρόπαιο και να συστήνει στον κόσμο έναν 17χρονο με το όνομα Πελέ.
Που έμελλε να γίνει βασιλιάς αλλά να ξέρετε, με το ζόρι έπαιξε στο Μουντιάλ εκείνο. Υπήρξε μεγάλη αντίδραση όταν επελέγη αντί του Λουιζίνιο, που ήταν τότε το μεγάλο αστέρι της Κορίνθιανς. Και μάλιστα σε μια προπόνηση της Εθνικής Βραζιλίας δέχθηκε ένα σκληρό χτύπημα από τον Κλεμέντε ως αντίδραση στην απόφαση αυτή!
Ευτυχώς η «τιμωρία» δεν του έκλεισε το δρόμο για τη Σουηδία αν και έφτασε κοντά στο να χάσει το εισιτήριο.
Κόντρα στην Ουαλία σε ηλικία 17 ετών και 7 μηνών έγινε ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία των Μουντιάλ. Μέχρι τότε ήταν στον πάγκο αλλά στον προημιτελικό σκόραρε το μοναδικό γκολ!
Τι ακολούθησε; Χατ τρικ στον ημιτελικό με την Γαλλία (5-2 η Βραζιλία) και δύο γκολ στον τελικό με την Σουηδία (5-2). Σύνολο έξι γκολ!
Σα να φώναξε «με λένε Πελέ» όταν πνίγηκε στο κλάμα και στις αγκαλιές των συμπαικτών του. Στην Βραζιλία παραληρούσαν και ο «βασιλιάς του ποδοσφαίρου» μόλις είχε συστηθεί.
Ο μύθος του άρχιζε.
Και παραμένει.