Euroleague: Αυτό δεν είναι DEVOTION είναι τραγωδία!

Η ανακοίνωση της Euroleague δεν είναι τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που περιμέναμε. Δεν κάνει «σοφότερο» κανέναν, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, δεν απαντά σε τίποτα. Μια διοργάνωση που δείχνει απομακρυσμένη από την πραγματικότητα, που βαδίζει σε ξεχωριστά μονοπάτια από την κοινή λογική, που δεν συναντήθηκε ποτέ με την φερεγγυότητα.

Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι έκαναν τηλεδιάσκεψη προκειμένου να αποφασιστεί ότι «οι διοργανώσεις θα αρχίσουν και πάλι μόλις το επιτρέψει η κατάσταση»; Και ειλικρινά, επειδή δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν περνά από το μυαλό του Μπερτομέου ό,τι περνά από το μυαλό του κάθε απλού ανθρώπου, αναρωτιόμαστε το εξής: Είναι δυνατόν, τόσο ο εκτελεστικός Διευθυντής της Euroleague όσο και οι μέτοχοι να μην έχουν σκεφτεί το «μετά»; Δηλαδή ο κόσμος θα είναι ίδιος μετά το τέλος αυτής της δοκιμασίας;

Η Euroleague έπρεπε να πει ΤΕΛΟΣ

Θα μας πείτε ότι η ανακοίνωση περιλαμβάνει προσαρμογή αποδοχών, πιο ευέλικτους κανόνες για το Financial Fair Play… ΟΚ όλα αυτά. Μα για να είμαστε ειλικρινείς, κάθε σοβαρή διοργάνωση θα έπρεπε να πει «ΤΕΛΟΣ» τώρα και όχι αύριο. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για αγρίους.

Είναι ξεκάθαρο ότι στην Euroleague οι χορηγοί μπαίνουν πάνω από την πραγματικότητα. Κι από τη στιγμή κατά την οποία μέχρι και οι Ολυμπιακοί Αγώνες μετατέθηκαν για του χρόνου δεν είναι δυνατόν να μιλάμε τώρα για το αν θα πρέπει να συνεχιστεί η Euroleague. Είναι ντροπή δεν είναι «αστείο». Δεν τολμάμε να πούμε τη λέξη «αστείο» όταν ο πλανήτης περνά τέτοια δοκιμασία.

Κι επίσης πως είναι δυνατόν, εφόσον το πλάνο για Ολυμπιακούς Αγώνες είναι για Μάιο του 2021, να τελειώσει αργά η φετινή χρονιά και να αρχίσει… νωρίς η άλλη; Βάζουμε ένα ακόμα στοιχείο στην υπόθεση που είναι ουσιαστικό.

Αλήθεια, πως ακριβώς θα ξαναρχίσει;

Αλήθεια με τους παίκτες να βρίσκονται τόσο καιρό σε απραξία (γιατί ΔΕΝ προπονούνται φυσικά) πως ακριβώς θα αρχίσουμε μετά από 2-3 μήνες;

Μια χαρά τα είπε, τουλάχιστον αυτή την φορά ο Ντιλέινι

Πως θα μαζευτούν μετά από 2-3 μήνες οι Αμερικάνοι που δικαιολογημένα επέστρεψαν στις πατρίδες τους;

Και αλήθεια, στην Ισπανία που δυστυχώς μετρά εκατοντάδες νεκρούς την ημέρα, θα τρέχουν σε 2-3 μήνες να βλέπουν μπάσκετ; Ή στο Μιλάνο θα έχει κανείς όρεξη για μπάσκετ;

Τι πράγματα είναι αυτά;

Αλλά αυτή τη στιγμή η Euroleague θα έπρεπε να ασχολείται με το πώς θα συμβιβαστεί με τους παίκτες για τους μισθούς αλλά και με τους χορηγούς, να εκτιμήσει τη ζημιά που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αποφύγει και να αναζητήσει τρόπους για να κινηθεί στο μέλλον.

Η φετινή σεζόν έχει τελειώσει. Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουν;