Φάιναλ φορ σημαίνει λεφτά και σταθερότητα

Για τους τρεις που βρίσκονται στο Φάιναλ φορ, Φενέρμπαχτσε, Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν γίνεται λόγος. Για την Εφες επίσης… Δεν ήταν η πρώτη χρονιά που ξόδεψαν χρήματα, δείτε τα ρόστερ των προηγούμενων ετών και θα καταλάβετε. Είναι όμως η πρώτη που τα ξόδεψαν σωστά.

Ο τρόπος που έδεσαν οι παίκτες έστω κι αν κλήθηκαν οι περισσότεροι να παίξουν για πρώτη φορά μαζί είναι ενδεικτικός. Το μπάσκετ που είδαμε από την Εφες αναμφισβητητα ήταν πολύ πιο όμορφο αλλά και αποτελεσματικό από των υπολοίπων δώδεκα. Ή έστω των έξι που πάλεψαν ως το τέλος για τις θέσεις 6-8.

Τι κοινό έχουν οι τέσσερις φιναλίστ της Βιτόρια; Μεγάλα μπάτζετ για να αρχίσουμε από τα βασικά. Σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο βέβαια. Με τους Τούρκους να περνάνε μεγάλο ζόρι και την οικονομία τους να είναι υπό κατάρρευση. Με τους Ρώσους να είναι άλλη ιστορία που δεν συζητείται εδώ φυσικά. Και με την Ρεαλ να έχει ήδη μπει 25 εκ.μέσα μετά το περσινό τρόπαιο αλλά να σκορπίζει πολλά και φέτος. Της το επιτρέπει το κοινό ταμείο του Οργανισμού…

Έχουν κι άλλα κοινά όμως. Εκφράζουν μια σταθερότητα στην επένδυση. Δεν είναι η φετινή χρονιά η μοναδική που έβαλαν πολλά λεφτά. Βάζουν εδώ και χρόνια. Ήταν η ώρα της δικαίωσης για την Εφες, ένα μπασκετικό σωματείο (δεν έχει ποδοσφαιρικό τμήμα) που εκφράζει την ελίτ της τουρκικής κοινωνίας. Είναι άλλη υπόθεση. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για την πρώτη τουρκική ομάδα σε όλα τα σπορ που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο, το 1996 με το Κύπελλο Κορατς.

Όσο για τα υπόλοιπα; Οχτώ χρόνια προπονητής στην Ρεαλ ο Λάσο. Έξι στην Φενέρμπαχτσε ο Ομπράντοβιτς. Πέντε στην ΤΣΣΚΑ ο Ιτούδης. Ο Αταμάν έχει δουλέψει στην Εφες κατά το παρελθόν, άλλωστε εκείνος ήταν που την οδήγησε στα δύο φάιναλ φορ της το 2000 και το 2001. Και στηρίχτηκε μετά την περσινή αποτυχία.

Και βέβαια ας πιάσουμε το επίπεδο παικτών. Όχι ένα μεγάλο συμβόλαιο και γύρω γύρω ρολιστες αλλά έξι-επτά παίκτες πρώτης γραμμής. Που μπορούν να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι που μπορούν να καλύψουν τον συμπαίκτη στην κακή του βραδιά. Μιλάμε για παίκτες από το πρώτο επίπεδο… Κάντε μια σύγκριση με τα ροστερ των δύο ελληνικών ομάδων και θα διαπιστώσετε πολλά αρκεί να μην έχετε παρωπίδες.

Θες λεφτά θες και σταθερότητα για να πας στο φάιναλ φορ. Θες συνέπεια. Όχι να βάλεις μια χρονιά και μετά να είσαι…άρχοντας! Δεδομένα η επένδυση θα πρέπει να έχει διάρκεια με παίκτες πρώτης γραμμής.

Γι αυτό κι επιμένω ότι το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα. Διότι στο μπάσκετ πρέπει να παράγεις και όχι να παίζεις παθητικά. Γιατι οι κανονικοί αθλητές και όχι οι δεκαθλητες επανέρχονται στο προσκήνιο. Γιατί ξεχωρίζουν αυτοί που βάζουν τη μπάλα στο καλάθι και δημιουργούν…

Κι αυτά είδαμε φέτος από τους τέσσερις φιναλίστ της Βιτόρια.