Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Παναθηναϊκός ήταν δίκαιος πρωταθλητής γιατί στην σειρά των 5 αγώνων παρουσίασε πολλά περισσότερα πράγματα από τον Ολυμπιακό.
Πρωτίστως απάντησε στο “break” του Ολυμπιακού στον πρώτο αγώνα κι ακολούθως, με εξαίρεση τον τέταρτο αγώνα ήταν σαφώς καλύτερος των αντιπάλων τους. Θα ήταν αφύσικο αν οι Πειραιώτες κατάφερναν να νικήσουν ΚΑΙ στον πέμπτο αγώνα καθώς η φετινή τους χρονιά ήταν προβληματική (κάτι που κορυφώθηκε στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας) και κυρίως δεν ξεκαθάρισαν ποτέ τι… μπάσκετ ήθελαν να παίξουν.
Ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερες λύσεις. Έβγαλε περισσότερη ενέργεια. Είχε παίκτες που υπερτερούσαν σε αθλητικότητα. Είχε μεγαλύτερη φρεσκάδα. Ήταν αφύσικο να καταφέρει ο Ολυμπιακός να του πάρει και τον πέμπτο αγώνα.
Όταν ο Παναθηναϊκός «άνοιξε» το γήπεδο κι έβγαλε περισσότερη ενέργεια, τότε ολη η εικόνα άλλαξε και στο τρίτο δεκάλεπτο πέτυχε σχεδόν όσους πόντους είχε πετύχει σε ολο το πρώτο ημίχρονο! Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου, που είχαν ελέγξει τον ρυθμό και είχαν πάει στο «5-5» τον αγώνα στο πρώτο μέρος είχαν διαφορετική προσέγγιση στο δεύτερο.
Το πρωτάθλημα του Παύλου
Ακόμα και τότε όμως, στο διάστημα δηλαδή που ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά στο σκορ (35-31) η κατάσταση «φώναζε» ότι με 2-3 εύστοχα σουτ του Παναθηναϊκού όλα θα άλλαζαν. Ο Παναθηναϊκός είχε 0/7 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο. Είχε 3/5 στο τρίτο δεκάλεπτο και 3/6 στο τέταρτο. Ο Ολυμπιακός έμεινε στα… αποδυτήρια και περισσότερο ασχολήθηκε με την διακοπή όσο οι «πράσινοι» κάλπαζαν στο γήπεδο.
Ο Παναθηναϊκός στο 10λεπτο της απουσίας του Καλάθη (από τα μέσα του τρίτου ως τα μέσα του τετάρτου δεκαλέπτου) πήρε 20 πόντους (10+10) από Τζέιμς και Παππά, που ήταν τα κλειδιά του αγώνα αφού ξεκόλλησαν την ομάδα τους. Προσέξτε: Όταν ο Καλάθης πήγε στον πάγκο ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά στο σκορ με 42-39. Όταν επέστρεψε (λίγο μετά το 35’) το σκορ ήταν 76-60 και είχαν τελειώσει και ο αγώνας και το πρωτάθλημα.
Για τον Ολυμπιακό θα επαναλάβω κάτι που έχω τονίσει αρκετές φορές: Δεν είναι δυνατόν σε μια ομάδα οι ξένοι να είναι συμπληρωματικοί των γηγενών. Ειδικά σε χρονιά που οι κατ’ εξοχήν ηγέτες, Σπανούλης και Πρίντεζης, ήθελαν περισσότερη στήριξη. Ο Ολυμπιακός πήγε όσο άντεχε η προσωπικότητα των δύο, η μαχητικότητα του Παπανικολάου και του Παπαπέτρου αλλά και οι ελάχιστες εκλάμψεις του Μάντζαρη.
Το ότι ένας παίκτης του επιπέδου του ΜακΛιν, ενός δηλαδή «τίμιου» ρολίστα που ποτέ δεν είχε παίξει σε τέτοιο επίπεδο, ήταν συγκριτικά ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού στους τελικούς λέει πολλά.
Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος αφιέρωσε την κούπα στον Παύλο (pics-vid)
Και κάτι τελευταίο… Το μπάσκετ έχει την τύχη να βάζουν λεφτά (χωρίς φυσικά να προσδοκούν κέρδος) δύο μεγάλες οικογένειες. Αν δεν είχαν τρέλα, δεν θα έβαζαν χρήματα. Καλό θα ήταν να καταλάβουν ότι με όλο αυτό το πανηγύρι που βιώνουμε ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ στην σειρά των τελικών, πρωτίστως απαξιώνουν τις δικές τους προσπάθειες και προσβάλλουν την αφοσίωσή τους στις ομάδες τους.
Αυτό το χάλι που συμβαίνει κάθε χρόνο με ανακοινώσεις, απαντήσεις και ανταπαντήσεις, διαρροές με κύκλους, τετράγωνα και ρόμβους, επιστολές στον πρωθυπουργό και στους υπουργούς, στοχοποιήσεις δημοσιογράφων, παραγόντων και διαιτητών, το μόνο που προκαλεί είναι να γεμίζουμε με δηλητήριο και μίσος τις ψυχές των ανθρώπων.
Για να είμαι ειλικρινής, ο δρόμος που έχουν επιλέξει περισσότερο θυμίζει επικοινωνιακή διαχείριση πιθανής απώλειας πρωταθλήματος, να πουν δηλαδή όλοι «δεν φταίει η διοίκηση, φταίνε άλλοι».
Όλες τις μέρες των τελικών περισσότερο για ανακοινώσεις διαβάζουμε παρά κάποιες δηλώσεις ή συνεντεύξεις παικτών και φυσικά έχουμε χάσει εντελώς την μπάλα για το ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές.
Ας το αλλάξουν αυτό ΑΜΕΣΑ και οι δύο… Με τέτοια πράγματα την δική τους προσπάθεια απαξιώνουν, γεμίζουν δηλητήριο την ατμόσφαιρα, διασύρουν τα πάντα, μειώνουν το project…
Φυσικά και μπορούν να το κάνουν, αρκεί να έχουν την βούληση. Εκείνοι είναι που βάζουν τα χρήματα και διατηρούν τις ομάδες τους (άρα κατά έναν τρόπο και το ενδιαφέρον του κόσμου για το μπάσκετ) σε υψηλό επίπεδο, ας το κάνουν για να ανέβει όλο το οικοδόμημα.
Η επόμενη ημέρα του Ολυμπιακού -Προ του «διαζυγίου» ο Σφαιρόπουλος