Γιατράς- Λυκογιάννης: Άπειρα respect!

Είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε έναν ακόμα συγκλονιστικό αγώνα στο Κύπελλο. Η εβδομάδα ήταν γεμάτη από τέτοιους άλλωστε. Όμως θα μου επιτρέψετε να πω δύο ονόματα: Μάκης Γιατράς και Άρης Λυκογιάννης. Άπειρα respect. Και θα σας εξηγήσω το γιατί.

Ο Μάκης Γιατράς, κατ’αρχήν έχει οδηγήσει τον Προμηθέα ψηλά. Σε κατάκτηση του Super Cup, σε δύο τελικούς Κυπέλλου και σε τελικό Πλέι Οφ. Είναι ένας προπονητής που αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά και προφανώς έχει ένα πλάνο η ομάδα που το ακολουθεί. Δε δίστασε να βάλει 17χρονους, 16χρονους και 15χρονους να παίξουν ακόμα και στην πρώτη πεντάδα σε ευρωπαϊκό ματς.

Κυρίως όμως εργάζεται σε συνθήκες που όλοι οι συνάδελφοί του θα ήθελαν να έχουν.

Είναι ένας άνθρωπος αυθόρμητος, λαϊκός και πιο κοντά στον κόσμο. Είναι ο πρώτος προπονητής της Basket League που μίλησε για τους συναδέλφους του στις μικρότερες κατηγορίες και μάλιστα μετά από θρίαμβο επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Κι όμως μετά από μια τέτοια νίκη, η πρώτη του σκέψη ήταν να μιλήσει για τους συναδέλφους του. Kαι δε μίλησε μόνο μία φορά…

Αυτό δείχνει έναν άνθρωπο που ποτέ δεν ξέχασε από που ξεκίνησε. Κι ας έχει φτάσει ψηλά τώρα. Κι ας κάνει πρωταθλητισμό.

Ο Άρης Λυκογιάννης είναι μια διαφορετική περίπτωση. Αυθόρμητος και ο ίδιος και αρκετά… σκληρός και μονοκόμματος, αν και τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί αρκετά. Όμως είναι πολύ καλός προπονητής και αυτό που κάνει στον ΠΑΟΚ φέτος είναι πολύ σημαντικό.

Πρέπει να είναι ο πρώτος προπονητής που ανέλαβε μια ομάδα ενώ είχε αρχίσει η σεζόν. Δεν έσπευσε στον… εύκολο δρόμο του να ζητάει αλλαγές καθώς τα οικονομικά είναι συγκεκριμένα και περιορισμένα. Και προέχει η επιβίωση της ομάδας, η μείωση του χρέους το οποίο εκτοξεύτηκε το 2018 και το 2019. Τότε που ο ΠΑΟΚ άνευ λόγου κι αιτίας πήγε το μπάτζετ κοντά στο εκατομμύριο, πανηγύριζε ανύπαρκτους στόχους, προέβαλλε δήθεν πλάνα (και τελικά έμεινε μόνο ο Μαργαρίτης). Άλλαζε παίκτες και πήγαινε στο πουθενά.

Ο Λυκογιάννης κράτησε το υλικό και δούλεψε. Και παρουσιάζει μια σπουδαία ομάδα. Που φτάνει στο 100% των δυνατοτήτων της.

Γι’ αυτό κατά την ταπεινή μου άποψη, η φετινή παρουσία του Λυκογιάννη προφανώς φανερώνει πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή σε μια ομάδα.

Διότι έχει υποβαθμιστεί πολύ… Και αυτός που επιλέγεται στην πραγματικότητα ως «οικονομικός προπονητής» με μια «κορδέλα» βαφτίζεται… ταλαντούχος κι εξελίξιμος.

Ε δεν είναι έτσι.