Η σειρά έχει «γυρίσει» πλέον για τα καλά, ο Παναθηναϊκός προηγείται με 2-1 στις νίκες αλλά κυρίως δείχνει ότι βρίσκεται πιο μπροστά από τον Ολυμπιακό σε ετοιμότητα, λύσεις, αγωνιστική κατάσταση.
Είναι σαν να γύρισε τελείως ο διακόπτης μετά τον πρώτο αγώνα καθώς ο Πασκουάλ το έχει δουλέψει περισσότερο το θέμα. Η πρώτη του δικαίωση ακούει στα ονόματα των Λοτζέσκι και Ρίβερς που αποδείχθηκαν καθοριστικοί παράγοντες, ο πρώτος στον δεύτερο αγώνα και ο δεύτερος στον τρίτο. Τα συνεχή ποσταρίσματα στους αντιπάλους, στα οποία επέμεινε ο Πασκουάλ τους έφτιαξαν την ψυχολογία και μπήκαν στον αγώνα.
Απ’ εκεί και πέρα αναδείχθηκε ο Ογκαστ και στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις ως υπερπολύτιμος και συνεπής στο αμυντικό πλάνο. Παρά τις 0/4 βολές και τα 0/2 δίποντα ο Ογκαστ είχε επίδραση στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού και γι’ αυτό άλλωστε έφτασε την συμμετοχή του στα 11 λεπτά.
Ο Τζέιμς με τον ρόλο του έκτου παίκτη, έχει ηρεμήσει αρκετά (τελείως δεν γίνεται…) και οι 5 ασίστ στον τρίτο αγώνα αποτελούν παράσημο. Είχε δύο στον πρώτο αγώνα και ούτε μία στον δεύτερο!
Είναι φανερό ότι ο Πασκουάλ έχει μικρύνει το rotation, βασιζόμενος κυρίως σε 6 παίκτες (Καλάθης, Λοτζέσκι, Ρίβερς, Σίνγκλετον, Γκιστ και Τζέιμς) με τους Λεκαβίτσιους, Ογκαστ, Αντετοκούνμπο και Βουγιούκα (πιο περιορισμένος ρόλος από του Ογκαστ) να έχουν τον ρόλο τους. Ο Λιθουανός στον τρίτο αγώνα ήταν πολύ χρήσιμος με αποτέλεσμα να κερδίσει χρόνο ξεκούρασης ο (κατά τεκμήριο κορυφαίος παίκτης της σειράς) Νικ Καλάθης.
Βεβαίως δεν θέλουμε να σας πούμε σε καμία περίπτωση ότι ο Παναθηναϊκός είναι εκτυφλωτικός με την απόδοσή του. Απλώς στους δύο τελευταίους αγώνες κάνει περισσότερα πράγματα από τον Ολυμπιακό ενώ άλλαξε κάποια άλλα που τον… κακοχαρακτήρισαν στην πρώτη αναμέτρηση.
Με ποσοστό 40% στις βολές ο Παναθηναϊκός νίκησε… πολύ άνετα καθώς είχε περισσότερες λύσεις και πιο ξεκάθαρο προσανατολισμό. Ο Ολυμπιακός έχει «πνιγεί» επιθετικά και κυρίως δεν πείθει ότι μπορεί να αλλάξει ριζικά κάποια πράγματα ώστε να τουμπάρει την σειρά. Εκτός να μας διαψεύσει.
Η ουσία είναι ότι για να νικήσεις στο μπάσκετ πρέπει να σκοράρεις και όχι απλώς να μην… δεχτείς πόντους. Ο Ολυμπιακός δείχνει σαν να έχει προτεραιότητα να μην δεχτεί και όχι το να σκοράρει. Ο Παναθηναϊκός των περίπου 90 πόντων ανά αγώνα στην Basket League έχει νικήσει δύο αγώνες σκοράροντας 71 και 73 πόντους, όχι 85 ή 90. Μόνο που ο Ολυμπιακός έχει πετύχει 66 και 58 αντίστοιχα.
Οι λύσεις που δόθηκαν στον πρώτο αγώνα από Στρέλνιεκς, Μάντζαρη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου και Ρόμπερτς δεν υπάρχουν πια. Και κυρίως οι Πειραιώτες δείχνουν ότι αδυνατούν να βρουν ταυτόχρονα ισορροπημένο σχήμα σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα να μην ξέρει κανείς τι προσπαθούν να κάνουν.
Ο Ολυμπιακός είναι στατικός και προβλέψιμος στην επίθεση. Κι από την στιγμή κατά την οποία οι Πρίντεζης και Μιλουτίνοφ είναι εκτός ρυθμού, ο Σπανούλης μακριά από τον καλό του εαυτό και οι υπόλοιποι δεν δίνουν λύσεις (όπως στον πρώτο αγώνα για παράδειγμα) τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Θα επιμείνω πάντως ότι το μεγάλο πρόβλημα του φετινού Ολυμπιακού είναι οι ξένοι του. Και θα επαναλάβω ότι σε κάθε ομάδα οι ξένοι πρέπει να ανεβάζουν επίπεδο και να είναι τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τους Ελληνες. Όχι χειρότεροι.