Κανονικά στην Ελλάδα όπως και σε κάθε νορμάλ χώρα που έχει αρχές και μέλλον (άγνωστη λέξη για τη χώρα μας) θα έπρεπε να έχουμε πένθος και περισυλλογή.
Βεβαίως όπως έχω ξαναγράψει, η Ελλάδα απέχει εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα από το να θεωρείται νορμάλ χώρα. Για την ακρίβεια δεν πρέπει να είναι χώρα καν, αλλά ένα χωράφι παρατημένο, ξέφραγο που όποιος θέλει μπαίνει μέσα και κάνει ό,τι του γουστάρει αφού γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Και μέσα σε αυτή την κατάσταση έχουμε αυτά που μας αξίζουν. Σε όλους τους τομείς, αρχίζοντας από την πολιτική και καταλήγοντας ακόμα και στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στην καθημερινότητά μας.
Καμία ενσυναίσθηση, πολύ δε περισσότερο ουδεμία επαφή με την πραγματικότητα. Είναι ξεκάθαρο ότι μοιάζουμε περισσότερο με ζόμπι που περιφερόμαστε άνευ λόγου κι αιτίας διψώντας για αίμα. Με το μίσος να κυριαρχεί.
Μετά τη δολοφονία του 19χρονου στην Θεσσαλονίκη έγραψα για μια χώρα που είναι γεμάτη υποκρισία. Χαμός στην αρχή, συνδέσεις, κλάματα αλλά με το που πέρασαν λίγες ώρες επιστρέψαμε στην ανόητη και ανούσια καθημερινότητά μας.
Από τις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές διακρίνεις την αλλαγή ατζέντας αντιλαμβάνεσαι ότι ενώ ένας νέος βρίσκεται στο χώμα, οι γονείς του θρηνούν, η κοινωνία δέχεται ακόμα ένα πλήγμα, το βασικό μας θέμα είναι αν είναι χειρότερος ο Άδωνις ή ο Πολάκης. Και δώσε να τσιρίζει η Βούλτεψη στον ΑΝΤ1 και διαφορετικά επιχειρήματα από την άλλη πλευρά. Για να συζητήσουμε τι; Αν έχει χειρότερη συμπεριφορά ο Άδωνις από τον Πολάκη ή αν συμβαίνει το αντίθετο.
Στην Ελλάδα που έχασε ακόμα ένα νέο παιδί από εγκληματική ενέργεια, η δημοσιογραφία συνεχίζει να ασχολείται με αυτό το παραπάνω. Διόλου ερευνητική ενώ από τη Θεσσαλονίκη ανοίγουν στόματα, ενώ καθημερινά ζούμε φαινόμενα βίας κι από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει περισσότερους νεκρούς.
Και δώστου για τα «τσίγκινα σωβρακάκια» που είπε ο Πολάκης αλλά και ανάμνηση για το «κότες λυράτες» που είχε πει ο Άδωνις όταν λίγες ώρες πριν είχαμε σοκαριστεί για το νέο παιδί που σκότωσαν! Μια υποκρισία που αρχίζει από τα ίδια τα ΜΜΕ που θα κάνουν μια σύνδεση με το νεκροταφείο, να πουν τα τετριμμένα περί συντριβής και οδύνης και ότι κανείς δε μπορεί να πιστέψει αυτό που έγινε.
Ο Άλκης και ο κάθε άτυχος Άλκης θα βυθίζεται στη λήθη της αδιαφορίας, της απάθειας και της περιφρόνησής μας καθώς το μόνο που έχουμε μάθει είναι να μην ασχολούμαστε με οτιδήποτε δε χτυπάει την πόρτα μας.
Και καλά εμείς. Τα ΜΜΕ; ΝΤΡΟΠΗ…
Το θέμα αυτό θα έπρεπε να ΜΟΝΟΠΩΛΕΙ όλες τις ενημερωτικές εκπομπές, με τρόπο κανονικό κι ερευνητικό και όχι με ρεπορτάζ- ρεντίκολο, πολύ περισσότερο ταιριαστό με gossip παρά με ουσία.