Σε πρώτη φάση πιστεύω ότι θα συμφωνήσουμε στο ότι ο Κώστας Αντετοκούνμπο έχει κερδίσει μια θέση στη 12άδα της Εθνικής ομάδας.
Και το λέω αυτό διότι ο Κώστας Αντετοκούνμπο δεν παίζει στην Εθνική ομάδα επειδή διαθέτει το όνομα (και όχι τη χάρη) και είναι αδερφός του Γιάννη. Το γήπεδο είναι ο καθρέπτης για κάθε παίκτη και δε μπορείς να κοροϊδέψεις κανέναν, όπως κι αν λέγεσαι, ακόμα κι αν είσαι συγγενής του κορυφαίου μπασκετμπολίστα στον κόσμο.
Δεν υπάρχει αγώνας στον οποίο ο Κώστας να μην παρουσίασε σημάδια προόδου. Το αντίθετο. Σε κάθε μια από τις φιλικές αναμετρήσεις της Εθνικής ομάδας, είδαμε ένα παιδί που βέβαια έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης, να αντιλαμβάνεται καλύτερα το παιχνίδι.
Ένα παιδί που θέλει να γίνει καλύτερος παίκτης και παλεύει γι αυτό. Η συμπεριφορά και η νοοτροπία του στους αγώνες που είδαμε, το απέδειξε μια χαρά.
Τα σενάρια που αναπτύχθηκαν περί του ενδιαφέροντος που έδειξαν τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο Παναθηναϊκός σηκώνουν πολλή συζήτηση. Κατά την ταπεινή μου άποψη όχι για το αν θα έπρεπε να τον διεκδικήσουν ακόμα πιο ζεστά, αλλά για τον τρόπο που αντιμετώπισαν το θέμα.
Να ξεκαθαρίσω ότι ο Κώστας Αντετοκούνμπο (πάντα κατά τη γνώμη μου) θα έπρεπε από τη νέα σεζόν να αγωνίζεται σε μια από τις δύο μεγάλες ομάδες της Ελλάδας. Το «γιατί» το ανέλυσα παραπάνω: Διότι πολύ απλά είναι μια επένδυση για το μέλλον. Πρόκειται για έναν παίκτη με τεράστια περιθώρια βελτίωσης που όπως φαίνεται έχει βάλει στόχο να επιστρέψει στο NBA (έχει δώσει 22 αγώνες συνολικά) αλλά σε άλλο ρόλο.
Είναι φιλόδοξος, διαθέτει ταλέντο και κυρίως μαθαίνει. Τόσο στον Ολυμπιακό όσο και στον Παναθηναϊκό θα χωρούσε και φυσικά θα μπορούσε να πάρει χρόνο. Αρκεί αμφότεροι να τον έβλεπαν ως επένδυση, ως προοπτική.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να τολμήσουν προς αυτή την κατεύθυνση διότι πλέον τα χρήματα δεν «τρέχουν» όπως παλαιότερα κι αν το δούμε κυνικά και εμπορικά, με NBA-out θα είχαν πολλές πιθανότητες, κάποια στιγμή να πάρουν πίσω τα χρήματά τους ή ακόμα περισσότερα.