Η επέτειος από το Ευρωμπάσκετ του 2005 και τα διδάγματα
Μπορούμε να απομονώσουμε όσα «πληγώνουν» το μπάσκετ και να τα εξαφανίσουμε και γύρω από ένα παγκόσμιο brand που διαθέτουμε, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, να χτίσουμε την επόμενη μέρα
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005 στο Ευρωμπάσκετ στο Βελιγράδι η Ελλάδα ανέβηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία της στον ευρωπαϊκό θρόνο.
Δε λέγεται τυχαία ότι το Ευρωμπάσκετ του 2005, θριαμβευτικό από κάθε άποψη, ήταν η συνέχεια της πρώτης μας μεγάλης αγάπης, της λατρείας του 1987. Άλλωστε οι περισσότεροι αθλητές που στελέχωσαν τη χρυσή ομάδα του Βελιγραδίου ήταν μαθητές Δημοτικού, την εποχή που το ΣΕΦ «κόχλαζε» από τα μαγικά του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φάνη, του Φασούλα και των άλλων παιδιών.
Κι όσοι δεν ήταν και ούτε καν πήγαιναν σχολείο, βρήκαν ένα περιβάλλον ευεπίφορο στο να παίξεις μπάσκετ. Όταν πια άρχισαν να καταλαβαίνουν περισσότερα πράγματα, τα γήπεδα μπάσκετ (τα ανοιχτά, έτσι;) ήταν τίγκα, χιλιάδες νέα παιδιά είχαν εγγραφεί, το άθλημα ακουγόταν παντού. Δε θα μπορούσαν να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο.
Η επίδραση του 1987 ήταν πολύπλευρη. Άνοιξαν νέες θέσεις εργασίας, έπεσαν χρήματα που δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκαν μακροπρόθεσμα αλλά σε εφήμερη προβολή, έγινε επαγγελματικό πρωτάθλημα με συμβόλαια, ασφάλιση κτλ. Το μπάσκετ ακουγόταν ΠΑΝΤΟΥ.
Τι ακολούθησε τη γενιά του ’05; Οι 90άρηδες, η τελευταία μεγάλη γενιά του ελληνικού μπάσκετ, είχαν μια πολύ καλή διαδρομή. Αλλά υπάρχει έντονη ανησυχία για το μέλλον.
Η γενιά του Ευρωμπάσκετ ’05 είναι τα «παιδιά» του ’87.
Και ο στόχος ο δικός μας θα πρέπει να είναι να «ανοίξουμε» το μπάσκετ ακόμα περισσότερο, τώρα που τα πράγματα δυσκόλεψαν αλλά είναι αναστρέψιμα αρκεί να οδηγηθούμε σε τολμηρές αποφάσεις.
Τολμηρές για την Ελλάδα αλλά τόσο αυτονόητες. Διαθέτουμε ένα παγκόσμιο brand και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο το οποίο και πρέπει να λειτουργήσει ως μαγνήτης (που ήδη το κάνει) στα νέα παιδιά.
Και παράλληλα να φτιάξουμε όλη τη «βάση» ώστε να είναι υγιής, να απομακρύνουμε αφού πρώτα απομονώσουμε όλους εκείνους τους «νεωτερισμούς» που προφανώς γεμίζουν τις τσέπες επιτήδειων χωρίς να προσφέρουν στο μπάσκετ και να «καλλιεργήσουμε» τις επόμενες γενιές.
Ουσιαστικά ο ορίζοντας της τωρινής Εθνικής ομάδας (θα αναφερθούμε προσεχώς σε αυτό) είναι το Παγκόσμιο του 2023 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024. Θα πρέπει να λειτουργήσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε το 2025-26 να υπάρχει κάτι νέο, υγιές και ασφαλές.
Να είναι η γενιά του Γιάννη.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
