Σε μια πρώτη ανάγνωση το να πανηγυρίζουμε επειδή η Εθνική Νέων δεν υποβιβάστηκε από την Α’ Κατηγορία δεν το λες κι ενθαρρυντικό.
Πολύ δε περισσότερο όταν στην Εθνική Νέων υπάρχει μια καλή φουρνιά παικτών, άλλων υπέρ διαφημισμένων και άλλων λιγότερο ή καθόλου. Παρακολουθώντας τους αγώνες στο Ευρωμπάσκετ που βρίσκεται σε εξέλιξη, μπορώ να πω ότι έβγαλα κάποια σημαντικά συμπεράσματα.
Πρώτον, δεν παίζουμε μόνο εμείς μπάσκετ. Υπάρχουν κάποιες χώρες που έχουν εξελιχτεί ενώ σε κάποιες άλλες βλέπεις κορμιά που χαζεύεις.
Δεύτερον, δε μπορείς να πεις ότι οι δικοί μας παίκτες είναι κακοί και θα ήταν άδικο αν το λέγαμε αυτό. Όμως υπάρχουν σοβαρά ζητήματα τα οποία αποτελούν παθογένειες ετών και δε «ξεριζώνονται» σε μια μέρα.
Συνηθίζουμε μετά από αποτυχία (διότι αυτό είναι κι ας μην κρυβόμαστε) να αρχίζουμε τα αναθέματα και να μην προτείνουμε λύσεις. Να αναθεματίζουμε τους ατζέντηδες, την ΕΟΚ (λες και θα επιβάλλει η Ομοσπονδία στις ομάδες τι πρέπει να κάνουν) που διαθέτει μια διοίκηση η οποία δεν έχει κλείσει ούτε χρόνο στην ηγεσία.
Και φυσικά βλέπουμε αρκετά «ρηχά» τα πράγματα στην Εθνική Νέων που θα έπρεπε να πάει μέσα σε λίγες μέρες να γίνει κανονική ομάδα και να διακριθεί. Αυτά δε γίνονται.
Από τους παίκτες αυτής της ομάδας που έπαιζαν 20 και 30 λεπτά, αλήθεια, πόσοι είχαν ρόλο στις ομάδες τους; Το μεγαλύτερο όνομα (Μαντζούκας) δεν έχει παίξει εδώ και καιρό. Ο Νετζήπογλου όντως είχε στον Άρη, όπως επίσης και ο Κολοβέρος στον Ιωνικό, ο Νικολαΐδης σε βοηθητικό στο Λαύριο ενώ ο Τανούλης βρήκε χρόνο προς το τέλος της σεζόν στον Προμηθέα.
Ο Καλόγηρος είναι περίπτωση που λες «πάλι καλά» που πήγε στο εξωτερικό και είχε 26 λεπτά κατά μέσο όρο σε 40 αγώνες στην Πέρλας Βίλνιους στην Λιθουανία.
Ο Κουρουπάκης έπαιζε στην Α2 αρκετά λεπτά και κάπου εδώ τελειώνουμε.
Όμως δεν είναι μόνο αυτά τα ανησυχητικά. Όσο ότι ουσιαστικά αντιλαμβανόμαστε ότι είναι επιβεβλημένη η αλλαγή νοοτροπίας. Θυμάμαι ακόμα το κείμενο που είχα γράψει όταν η μεγάλη Εθνική είχε χάσει στα «παράθυρα» από την Βοσνία. Οι αντίπαλοι παίκτες στα 20-22 τους χρόνια είχαν πάνω από 100 αγώνες στα πόδια τους στο πρωτάθλημα!
Οι δικοί μας; Θλίψη.
Είναι επιβεβλημένη η αλλαγή νοοτροπίας κι αυτό μας αφορά συνολικά! Ούτε οι ατζέντηδες έχουν το «ελεύθερο» να βγάζουν highlights με 12χρονα στο YouTube (κανονικά έπρεπε να «συλλαμβάνονται») ούτε οι γονείς να τους κυνηγάνε θέλοντας να λύσουν τα προβλήματά τους μέσα από τα παιδιά.
Οι δε Ακαδημίες διαφημίζουν τα σκορ 10χρονων (τι ντροπή) και την ποσότητα των μικρών αθλητών (από τους οποίους εισπράττουν συνδρομές) χωρίς να μας λένε πόσους «παράγουν». Και γιατί παρά τα καυχήματά τους βλέπουμε παιδιά 15-16 ετών να σουτάρουν λάθος και να μη μπορούν να κάνουν σωστή επαναφορά ή να ντριπλάρουν.
Τα ΜΜΕ προσπαθούν να βρουν νέους σταρ χωρίς καν να τους έχουν δει να παίζουν.
Οι μεγάλες ομάδες (αυτές του δήθεν επαγγελματικού πρωταθλήματος) δεν έχουν κανένα πλάνο αν και θα έπρεπε να βάλουν κανόνες για να εξασφαλίσουν και το μέλλον τους. Προτιμούν να μοιράζουν τη φτώχεια τους (πανηγυρίζουν γιατί θα πάρουν μερικά χιλιάρικα παραπάνω με 12 ομάδες ενώ θα πέσει μόνο ένας) και να μη βλέπουν μακριά.
Ευτυχώς η ΕΟΚ σταμάτησε την ΑΣΥΔΟΣΙΑ με τις μεταγραφές Παίδων κι Εφήβων που είχε ως αποτέλεσμα την υπερσυγκέντρωση σε λίγες ομάδες.
Αλήθεια, πόσο καιρό έχουμε να δούμε παίκτες από ομάδες που είχαν παράδοση στην παραγωγή; Τι έχουν δώσει στις μικρές Εθνικές τόσο καιρό ομάδες (όπως πχ ο Ιωνικός ή ο Πανιώνιος) που κάποτε ήταν αιμοδότες;
Η Εθνική Νέων δεν έκανε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από το να «φωνάξει» ότι πρέπει να αλλάξουμε.
Η ΕΟΚ δίνει το κίνητρο με το πρωτάθλημα U21 που εξήγγειλε. Περιμένω να δω τις «ομαδάρες» μας που κόπτονται για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ (και τα βάζουν μόνο με τη διαιτησία διότι αυτό είναι το θέμα, όλα τα άλλα είναι υπέροχα) να συμμετέχουν σε αυτό το πρωτάθλημα και να βοηθήσουν τους νεαρούς παίκτες.
Προσωπικά εκτιμώ ότι η νέα διοίκηση κινείται στη σωστή κατεύθυνση αλλά θα πρέπει να ξεριζώσει «μπάχαλο» και κακή νοοτροπία δεκαετιών. Όμως έχει το βάρος της προσμονής από τους κανονικούς φίλους του μπάσκετ. Μέσα σε 9 μήνες (κι αφού το άθλημα απαξιώθηκε με τα «προεκλογικά») έχουν γίνει αρκετά, αλλά δε μπορούν να γίνουν όλα.
Η αξιοκρατία υπάρχει. Οι επιλογές των Ομοσπονδιακών δεν ξενίζουν. Ο Γιατράς (π.χ) ανεξάρτητα από το κακό αποτέλεσμα, είναι προπονητής που έχει προωθήσει νέους παίκτες στον Προμηθέα. Δε δούλευε τόσα χρόνια μόνο με παίκτες ηλικίας 30+ από μεταγραφές και «προσγειώθηκε» στην Εθνική Νέων.
Για την ιστορία η νίκη με 82-67 επί της Πολωνίας κράτησε την Εθνική Νέων στην Α’ Κατηγορία. Κι ας σταματήσουμε κάποια στιγμή τις διαπιστώσεις περνώντας στην πράξη
Κι αυτό δεν αφορά την Ομοσπονδία μόνο.