Ο Γιάννης «κάλπασε» στην Stark Arena, η Εθνική ομάδα έπαιξε αγώνα που θύμιζε «χιαστί» σε Ευρωμπάσκετ ή Παγκόσμιο και σίγουρα έχουμε πολλά να πούμε.
Με την εικόνα που είχε ο Γιάννης δεν ήμασταν λίγοι εκείνοι που θυμηθήκαμε τον Νίκο Γκάλη και τις απίθανες παραστάσεις με την Ελλάδα. Κατ’ αρχήν οι 40 πόντοι που πέτυχε ήταν κορυφαία ατομική του επίδοση με την «γαλανόλευκη» κι έγινε ο τέταρτος παίκτης, μετά τον Γκάλη, τον Γκούμα και τον Κολοκυθά που πετυχαίνει τουλάχιστον 40 πόντους με την Εθνική ομάδα.
Πόσα χρόνια είχαμε να δούμε έναν παίκτη να φτάνει σε αυτό το επίπεδο σκορ με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα; Πάρα πολλά και συγκεκριμένα 33, από το 1989 και από μια απρόσμενη ήττα από την Βουλγαρία στο Πάσαρτζικ για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 1991.
Αναγκάστηκε να παίξει πολλή περισσότερη ώρα από την προβλεπόμενη στο «5» ο Γιάννης καθώς ο Κώστας τραυματίστηκε στα μέσα της δεύτερης περιόδου. Ταυτόχρονα, ο Αγραβάνης χρεώθηκε νωρίς με φάουλ και ο Ιτούδης έπρεπε να βρει τα απαραίτητα σχήματα.
Είχε κι άλλα ζητήματα να αντιμετωπίσει: Το support group στον Γιάννη δεν είχε την προσδοκώμενη απόδοση. Με εξαίρεση τον Τάιλερ Ντόρσεϊ που έδειξε πόσο κομβικός και σημαντικός είναι για την Εθνική ομάδα με τα χαρακτηριστικά που διαθέτει και φυσικά την τρομερή ενέργεια που έβγαλε ο Θανάσης κι άλλαξε το ρυθμό, οι υπόλοιπες λύσεις ήταν περιορισμένες.
Ειδικά από το δίδυμο Καλάθη- Σλούκα περιμένουμε πολλά περισσότερα, όπως και ο Γιάννης. Και οι δύο είχαν 3/12 σουτ (και μαζί με τον Λαρεντζάκη 3/15) αλλά και 14 ασίστ για 7 λάθη.
Τα ακόμα χειρότερα ήταν οι ενοχλήσεις του Κώστα Σλούκα στο γόνατο (θα κάνει εξετάσεις στην Αθήνα).
Βεβαίως ήταν φανερή η απουσία του Γιώργου Παπαγιάννη καθώς ο Πέσιτς επέλεξε να «χτυπήσει» στο «5» όχι μόνο με τον Γιόκιτς αλλά και τον Μιλουτίνοφ.
Εκείνο το οποίο πραγματικά ευχόμαστε είναι να υπάρχει υγεία, να είναι όλα ΟΚ με τον Σλούκα και τον Κώστα Αντετοκούνμπο, να επιστρέψουν δυνατοί (στο Ευρωμπάσκετ πλέον) ο Παπαγιάννης και ο Παπαπέτρου και η Εθνική ομάδα θα είναι έτοιμη. Για όλα.
Πέραν τούτων δε μπορούμε παρά να σταθούμε στα αμυντικά προβλήματα (είναι πολλοί οι 100 πόντοι) αλλά και στο πόσο εξαιρετική γινόταν η Εθνική ομάδα όταν μέσα από την άμυνά της έβρισκε την ευκαιρία να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο: Οι πόντοι από αιφνιδιασμό ήταν 22-2 για την Ελλάδα (!) που πάντως δεν κατάφερε να βρει μια «σταθερά» στην άμυνα για περισσότερο χρόνο.
Αν είχε συμβεί αυτό τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική κι αυτό το είδαν όλοι. Παρόλ’ αυτά η Εθνική ομάδα επέστρεψε τέσσερις φορές, επέβαλλε σιωπητήριο στην φανατισμένη Stark Arena αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα:
Απέναντι σε μια άθλια διαιτησία (είναι ντροπή αυτή η αντιμετώπιση που είχε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα) τόσο οι προπονητές όσο και οι παίκτες έμειναν ήρεμοι, δεν έχασαν την αυτοκυριαρχία και την πίστη τους. Είναι η εικόνα υπεροχής που θέλουμε να βλέπουμε, καθώς άλλωστε προσδίδει και ταυτότητα ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.
Ο Γιάννης έφαγε το «ξύλο της χρονιάς» και ήταν ο μόνος παίκτης που εκτέλεσε βολές (14 συνολικά) από την ελληνική ομάδα. Ουδέποτε όμως κέρδισε συμπληρωματική βολή μετά από εύστοχη προσπάθεια, κάτι που επίσης είναι παράξενο.
Κάτι σπρωξιές από τη μέση στον «αέρα» δεν είναι διόλου τιμητικές για τους Σέρβους.
Τα κριτήρια ήταν εντελώς διαφορετικά στις δύο ρακέτες και η αρμόδια επιτροπή της FIBA δε θα πρέπει να είναι τόσο ευχαριστημένη από την απόδοση των διαιτητών.
Και πάλι όμως, αν ο Γιάννης είχε περισσότερη υποστήριξη, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Προσέξτε την υπεροχή της Ελλάδας επί των Σέρβων σε «παράπλευρες» στατιστικές κατηγορίες.
Πόντοι από λάθη: 21-18. Πόντοι στον αιφνιδιασμό: 22-2 (όπως προαναφέραμε). Πόντοι από επιθετικό ριμπάουντ: 15-11. Πόντοι στο «ζωγραφιστό»: 44-44 (εξισορροπήθηκε καθώς μέχρι την 3η περίοδο ήταν μεγάλη η διαφορά υπέρ των Σέρβων).
Που «χάνουμε»; Πόντοι από τον πάγκο: 19-33! Περισσότεροι παίκτες από την Σερβία προσέφεραν. Πρώτος και καλύτερος ο Γιάραμαζ τον οποίο κακώς αντιμετώπισαν ως «καρτούν» στα σχόλιά τους ορισμένοι, είναι καλός παίκτης και με πολύ θετική σεζόν στην Euroleague με την Μπάγερν.
Συμπερασματικά, η Ελλάδα δεν έχασε κάτι, είναι ακόμα σε θέση ισχύος για το Παγκόσμιο (θα το αναλύσουμε σε άλλο άρθρο). Και κυρίως τόσο ο Γιάννης όσο και η ομάδα συνολικά μπήκαν σε «πνεύμα» των πλέι οφ στο Ευρωμπάσκετ. Και με όλα «απέναντί» τους.