Οι πολιτικοί θεωρούν ότι οι άνθρωποι είναι αριθμοί

Κάποτε οι πολιτικοί στην Ελλάδα είχαν άλλο εκτόπισμα, διέθεταν ανάστημα και λόγο σαφώς ποιοτικό και πραγματικά κάτι θα μπορούσες να κερδίσεις ακούγοντάς τους.

Άλλωστε οι πολιτικοί εκλέγονται από το λαό για να τον υπηρετούν. Κι αν σας φαίνεται βαριά αυτή η λέξη, τότε θα πούμε απλώς ότι οφείλουν να αφουγκράζονται την κοινωνία, τις ανάγκες και την αγωνία των πολιτών. Αυτό το οποίο παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια (και δεν είναι λίγα) δεν οδηγεί σε αυτή την κατεύθυνση.

Κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει πως «όταν ευημερούν οι αριθμοί, οι άνθρωποι δυστυχούν». Είναι μια εξαιρετική τοποθέτηση προκειμένου να καταλάβουμε ότι οι αριθμοί δεν πρέπει να παρουσιάζονται έτσι ξεροί ως ενδεικτικά στοιχεία ευμάρειας. Αλλά να προσαρμόζονται στην πραγματικότητα και την καθημερινότητα.

Βεβαίως ήταν μια εποχή πολύ διαφορετική. Αν και με μεγάλη φτώχεια, οι πολιτικοί της εποχής ενέπνεαν μια σιγουριά. Και κυρίως, πολιτισμό. Αν παρακολουθήσετε οι νεότεροι,  μέσω του YouTube, συζήτηση στη Βουλή κατά τη δεκαετία του ’80, ανάμεσα σε δύο παραδοσιακούς «εχθρούς» (Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη) και κάνετε μια σύγκριση με τις σημερινές, τότε θα καταλάβετε τη διαφορά. Ανάμεσα στον πολιτικό (και πολιτισμένο) λόγο και διάλογο και στον άκρατο λαϊκισμό που αγγίζει τη χυδαιότητα.

Πλέον και με τα Media να είναι πολύ περισσότερα, ο στόχος που έχουν οι πολιτικοί δεν είναι η εξασφάλιση των επόμενων γενιών. Αλλά οι επόμενες εκλογές!

Παρακολούθησα τις συζητήσεις με την πρόσφατη πρόταση μομφής στη Βουλή και διαπίστωσα ότι ζω σε μια προνομιούχο χώρα. Ο δε πρωθυπουργός έκανε λόγο για ποιότητα ζωής.

Παρουσίαζαν αριθμούς που έδειχναν ευημερία. Βγήκε κι ένας να μας πει ότι θα ηγηθούμε της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Και διάφορα άλλα τραγικά την ίδια ώρα που οι συμπολίτες μας μετρούν τα κέρματα για να δουν αν τους βγαίνει κανένα ποσό της προκοπής για να συμπληρώσουν.

Η βενζίνη είναι πανάκριβη, τα είδη πρώτης ανάγκης επίσης, τα πάντα είναι στα ύψη αλλά μας λένε (και με ύφος ΧΥΔΑΙΟ που παραπέμπει σε Ναπολέοντα) ότι είμαστε μίζεροι.

Είναι κλεισμένοι σε μια γυάλα οι πολιτικοί, δεν έχουν καμία διάθεση να αφουγκραστούν την κοινωνία, παρά μόνο να επιβιώσουν σε αυτό το λασπωμένο έδαφος που έχουν δημιουργήσει, πατώντας στις δικές μας πλάτες.

Η Ντόρα Μπακογιάννη σε πρόσφατη τηλεοπτική της παρουσία, μέσες άκρες μας είπε ότι αν δεν είναι ακριβά όλα αυτά, τότε θα έρθει μνημόνιο! Κάτι εντελώς ανάλγητο και απαράδεκτο, με περιφρόνηση και απαξίωση στον πολίτη τον οποίο λένε ότι σέβονται και καλούν να τους ψηφίσει.

Και μας ενημέρωσε ότι μπορεί να καταλάβει την αγωνία των ανθρώπων με το λογαριασμό της ΔΕΗ. Λυπάμαι που δεν την πιστεύω καθώς ουδέποτε προβληματίστηκε για το πως θα πληρώσει τους λογαριασμούς της.

Για να καταλήξουμε.

Δεν είναι ο απλός πολίτης αυτός που καταλήστεψε και χρεωκόπησε τα δημόσια ταμεία και τη χώρα, πάντως. Αντίθετα είναι αυτός που έχει φορτωθεί το μαρτύριο. Διότι αντιμετωπίζεται ως αριθμός και όχι ως ανθρώπινη ύπαρξη.