Η «σύγκρουση» δύο κόσμων!

Το να ζητάς από Αμερικανό προπονητή αποτέλεσμα… εδώ και τώρα, είναι κάτι που δεν γνωρίζει και ούτε το αντιλαμβάνεται καθώς έχουν μάθει να δουλεύουν εντελώς διαφορετικά και κυρίως να μην θεωρούν… αγώνα επιβίωσης ή επιβεβαίωσης μια αθλητική αναμέτρηση.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μάθει να δουλεύουν με πρόγραμμα, να έχουν ένα συγκεκριμένο project στο μυαλό τους και να βρίσκουν όλα εκείνα τα απαραίτητα συστατικά που σε προγραμματισμένο χρονικό ορίζοντα θα παράγει και θα παρουσιάσει αποτελέσματα.

Ο Ρικ Πιτίνο, για παράδειγμα, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα παγκοσμίως στο μπάσκετ εργάστηκε για 8 χρόνια στο Κεντάκι και για 6 στο Λούιβιλ και δεν πάω παλαιότερα, πριν δηλαδή ασχοληθεί ως head coach στο ΝΒΑ. Στις ΗΠΑ λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, εξετάζουν προγράμματα και αποφασίζουν. Και ο Πιτίνο μέσα από τα προγράμματά του είχε επιτυχίες που μεταφράστηκαν σε τίτλους (δύο, ο ένας αφαιρέθηκε με το σκάνδαλο του Λούιβιλ), παρουσίες σε φάιναλ φορ (7 οι δύο αφαιρέθηκαν για τον παραπάνω λόγο) αρκετές άλλες διακρίσεις και βέβαια παραγωγή παικτών αλλά και προπονητών! Μόνο και μόνο το γεγονός ότι 21 πρώην παίκτες ή συνεργάτες του έχουν επιτυχημένη πορεία ως προπονητές στο NCAA, τα λέει όλα. Το ότι πάντα είχε την ικανότητα- όπως όλοι οι σπουδαίοι- να βλέπει μπροστά είναι επίσης σημαντικό καθώς ήταν ένας από τους πρώτους προπονητές που πήρε ΑΜΕΣΩΣ πλεονέκτημα από το σουτ τριών πόντων όταν καθιερώθηκε, το 1987, στο NCAA.

Δεν πρόκειται να κάνουμε ιστορική αναδρομή ούτε στην προσωπικότητα του Ρικ Πιτίνο, ούτε φυσικά στην ικανότητα και στην αξία του. Είναι κάτι που το γνωρίζουν όλοι και δεν έχει καμία σημασία να τα επαναλάβουμε εμείς. Ομολογουμένως θα πρόκειται για την κορυφαία έλευση Αμερικανού προπονητή όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, πιθανότατα πιο ψηλά κι από του Τζορτζ Καρλ στην Ρεάλ το 1989 ή του Λάρι Μπράουν πριν μερικούς μήνες στο Τορίνο.

Εχει ενδιαφέρον όμως να δούμε και κάποια άλλα πράγματα αναφορικά με την έλευση του Ρικ Πιτίνο στον Παναθηναϊκό, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα. Κατά την ταπεινή μου άποψη πρόκειται για ιστορική μετακίνηση για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω και για πολλούς ακόμα. Διαφωνώ κάθετα με ισοπεδωτικούς χαρακτηρισμούς του στυλ «συνταξιούχος» που ακούγονται καθώς μια προσωπικότητα σαν τον Πιτίνο, με την φήμη που έχει αλλά (ακόμα κι αν το εξετάσουμε πιο «ωμά») με τα χρήματα που έχει βγάλει (άρα δεν έχει και τόση ανάγκη), δεν θα επέτρεπε ποτέ στον εαυτό του να πάρει μια απόφαση για… τουρισμό ή για να περνάει απλώς την ώρα του.

Το πλάνο και το αποτέλεσμα

Αναμφισβήτητα όμως μιλάμε για σύγκρουση… δύο κόσμων. Του πλάνου με το άμεσο αποτέλεσμα. Στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα οι μεγάλες ομάδες πρέπει να ΝΙΚΟΥΝ! Κάποτε ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, όταν το ελληνικό μπάσκετ ήταν στα ντουζένια του, είχε πει την πιο σωστή ατάκα ότι δηλαδή «οι Έλληνες δεν αγαπούν το μπάσκετ ή τα σπορ αλλά τη νίκη». Και ο Πιτίνο όπως και κάθε προπονητής δεν θέλει να χάνει.

Μόνο που έχουν μάθει μέσα από ένα συγκεκριμένο πλάνο, μια άλλη διαδικασία και φυσικά με χρόνο μπροστά τους να διαμορφώνουν ένα project που θα τους φέρει το αποτέλεσμα. Κι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στην δική τους λογική ούτε μέσα σε λίγους μήνες ή σε ένα χρόνο ούτε φυσικά και με ομάδες μιας χρήσεως προκειμένου να φέρουν τίτλους που είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Ευρώπη.

Ο Παναθηναϊκός αναμφίβολα με την συμφωνία με τον Ρικ Πιτίνο ετοιμάζεται να βάλει ένα υπέρλαμπρο όνομα στην μπασκετική του ιστορία. Έναν μεγάλο δάσκαλο, έναν θρύλο του μπάσκετ με παγκόσμια ακτινοβολία που όμως δεν έχει την παραμικρή εμπειρία από τα… δικά μας λημέρια (Ευρώπη/Ευρωλίγκα/Ελλάδα) κι αναλαμβάνει μια ομάδα που θέλει… εδώ και τώρα αποτέλεσμα και θα κριθεί από αυτό. Δεν λέω ότι θα αποτύχει. Δεδομένα παρουσιάζω…

Άλλωστε στην Ελλάδα όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα εκτός κι αν στον Παναθηναϊκό έχουν αποφασίσει κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε. Αν π.χ. υπάρχει πίσω απ’αυτή την συμφωνία μια ενδεχόμενη μελλοντική εξέλιξη, με τον σπουδαίο Αμερικανό προπονητή να αναλαμβάνει το «χτίσιμο» της ομάδας σε όλα τα επίπεδα, από τη νοοτροπία ως το αγωνιστικό κομμάτι και ταυτόχρονα με τις γνώσεις και τις γνωριμίες του στις ΗΠΑ να δίνει στον Παναθηναϊκό σημαντικά πλεονεκτήματα στην αμερικάνικη αγορά.

Αν π.χ. ο Πιτίνο, που όπως λένε είναι πολύ σκληρός ως προπονητής και αμετακίνητος σε θέμα αρχών, ουσιαστικά «επανιδρύσει» την ομάδα και μέχρι να κλείσει η χρονιά να έχει βάλει τα θεμέλια για το μέλλον.

Αν θέλετε τη γνώμη μου για εμένα όλα αυτά τα παραπάνω είναι πολύ πιο σημαντικά ακόμα κι από έναν τίτλο. Ο Παναθηναϊκός άλλωστε δεν έχει ανάγκη από τίτλους όσο από πρόγραμμα και σχέδιο μακράς πνοής. Ούτε θα κριθεί αν μια σεζόν δεν πάρει έναν τίτλο, δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Για εμένα το πιο σημαντικό είναι αυτό που αφήνει ο καθένας πίσω του, όχι μόνο σε τίτλους, αλλά σε έργο, σε ιδέες, σε αρχές και σε νοοτροπία.

Μετά την ήττα του Παναθηναϊκού στην Μαδρίτη και με αφορμή την συνεχιζόμενη άνευρη εικόνα της ομάδας έγραφα ότι οι «πράσινοι» δεν έχουν τόσο ανάγκη την οχτάδα όσο το να γίνουν ομάδα. Γιατί με την εικόνα που δείχνουν μόνο… ομάδα δεν φαίνονται.

Πάντως σε κάθε περίπτωση είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η συνεργασία που «πλησιάζει» στα μέρη μας.

Παναθηναϊκός: Το ESPN για την πρόσληψή του Ρικ Πιτίνο και τον Δ.Γιαννακόπουλο (vid)