Η Θεσσαλονίκη και η σημαδιακή 16η Μαρτίου

Για όσους είναι πάνω των 40 ετών οι έννοιες «μπάσκετ» και «Θεσσαλονίκη» είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους έστω κι αν οι νεότεροι δε μπορούν να το αντιληφθούν.

Στα δικά μας νιάτα η Θεσσαλονίκη ήταν το κέντρο του ελληνικού μπάσκετ. Έστω κι αν στην πρωτεύουσα είχαμε ισχυρές εικόνες (όπως πχ την είσοδο του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στην εξάδα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών) το μπάσκετ ήταν στο… Βορρά. Το 1984 ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα στο μπαράζ της Κέρκυρας. Από τότε ο τίτλος εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Οι καλοί παίκτες πήγαιναν εκεί. Διόλου τυχαίο ότι παίκτες- σημαίες του Παναθηναϊκού (Κορωναίος στον ΠΑΟΚ και Κοκολάκης στον Άρη) ή του Ολυμπιακού (Γιατζόγλου στον ΠΑΟΚ) ανηφόρισαν προς την πρωτεύουσα της Μακεδονίας.

Ο Άρης και ο ΠΑΟΚ (με τη σειρά που τους αναφέρουμε) κυριαρχούσαν. Οι μεταξύ τους αγώνες ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Κάθε Πέμπτη που αγωνιζόταν ο Άρης του Γκάλη και του Γιαννάκη στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, οι δρόμοι όλης της Ελλάδας και όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, ερήμωναν.

Μέχρι το 1993, που ο Ολυμπιακός «έσπασε» μια οχταετή κυριαρχία της Θεσσαλονίκης, όλα τα πρωταθλήματα πήγαιναν στην Μακεδονία. Επτά συνεχόμενα για τον Άρη κι ένα (1992) για τον ΠΑΟΚ.

Ο πρόλογος είναι αναγκαίος προκειμένου να δικαιολογήσουμε τη σημαδιακή, για τη Θεσσαλονίκη, 16^η Μαρτίου. Σαν σήμερα, το 1993, ο Άρης κατέκτησε στο Τορίνο το Κύπελλο Κυπελλούχων, το πρώτο Ευρωπαϊκό Τρόπαιο στην ιστορία του. Και ένα χρόνο αργότερα, πάλι σαν σήμερα, ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το δεύτερο Ευρωπαϊκό της ιστορίας του. Το Κύπελλο Κόρατς συγκεκριμένα… Είχε προηγηθεί το Κυπελλούχων το 1992.

Το 1993 και το 1994 η Θεσσαλονίκη ήταν μεν ισχυρή αλλά το ενδιαφέρον είχε αρχίσει να κατεβαίνει στην Αττική. Μεγάλες μορφές είχαν κατηφορίσει προς την πρωτεύουσα και το λιμάνι της: Ο Γκάλης στον Παναθηναϊκό, ο Γιαννάκης πρώτα στον Πανιώνιο και μετά στον Παναθηναϊκό, ο Φασούλας στον Ολυμπιακό. Παρότι παρέμεναν ισχυρές οι δύο ομάδες, οι «αιώνιοι» της Αττικής είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται. Και να διεκδικούν ό,τι ο Άρης και ο ΠΑΟΚ τα προηγούμενα χρόνια: Το Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Απλώς να σημειώσουμε ότι από το 1993 και μετά, παρότι το ενδιαφέρον είχε κατέβει στην Αθήνα, τόσο ο Άρης όσο και ο ΠΑΟΚ είχαν τα εξής στη δεκαετία του ’90.

Ο Άρης κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1993 και το Κύπελλο Κόρατς το 1997. Επίσης κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 1998 ενώ ήταν φιναλίστ του θεσμού το 1993. Μέσα στη δεκαετία είχε κατακτήσει τα Πρωταθλήματα του 1990 και του 1991 και το Κύπελλο το 1990 και το 1992. Πολύ απλή η πρόσθεση. Τη δεκαετία του ’90 ο Άρης (αν και είχε περάσει στην παρακμή του) κατέκτησε επτά τίτλους…

Ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1991 και το Κύπελλο Κόρατς το 1994. Επίσης ήταν φιναλίστ στους τελικούς Κυπελλούχων το 1992 και το 1996 (ηττήθηκε από Ρεάλ και Μπασκόνια). Κατέκτησε επίσης το Ελληνικό Πρωτάθλημα το 1992 αλλά και το Κύπελλο το 1995 και το 1999. Επίσης ήταν φιναλίστ στο Πρωτάθλημα το 1990, το 1991, το 1994 και το 1998. Όπως επίσης ήταν παρών στο φάιναλ φορ του Πρωταθλητριών το 1993.

Με μια ακόμα απλή πρόσθεση βγαίνει ότι ο ΠΑΟΚ, κατά τη δεκαετία του ’90, κατέκτησε πέντε τίτλους κι έπαιξε σε ακόμα έξι τελικούς!!!

Η σημαδιακή ημερομηνία της κατάκτησης ευρωπαϊκών τροπαίων με ένα χρόνο διαφορά, θα μας θυμίζει πάντα πόσο λείπει μια ισχυρή Θεσσαλονίκη από το ελληνικό μπάσκετ.