Ιτούδης : Ο θρίαμβος ενός αυτοδημιούργητου

Τολμώ να πω ότι χάρηκα ιδιαίτερα την κατάκτηση της Ευρωλίγκας από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Όχι επειδή την συμπαθώ ως ομάδα, αλλά γιατί ο Δημήτρης Ιτούδης πέτυχε έναν προσωπικό θρίαμβο στην Βιτόρια.

Ο Ιτούδης έγινε ο πρώτος Ελληνας προπονητής με δύο τρόπαια Euroleague στο βιογραφικό του. Εδώ και χρόνια ανήκει στην ελίτ των ευρωπαίων προπονητών και σε τελική ανάλυση δεν είναι τόσο… απλό να βρίσκεσαι στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ. Είναι πολύ σκληρά τα πράγματα εκεί. Πολύ πιο σκληρά από την Ελλάδα, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο.

Τεράστια η πίεση

Στην ΤΣΣΚΑ απαγορεύεται η ήττα. Και μάλιστα αυτή η «φιλοσοφία» αγγίζει το όριο της παράνοιας, της υπερβολής. Είναι μια ομάδα που θα πάει στο φάιναλ φορ σίγουρα, αλλά αν δεν κατακτήσει το τρόπαιο θα θεωρηθεί αποτυχία. Και ο εκάστοτε προπονητής θα κινδυνεύει.

Ο Ελληνας κόουτς δέχθηκε σκληρή κριτική από τα ρωσικά ΜΜΕ μετά από κάθε ήττα. Είναι σκληρά τα πράγματα εκεί, σας το έγραψα πριν. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι κακή είναι μόνο η ήττα που σε βγάζει εκτός στόχων. Αυτό δημιουργεί τρομακτική πίεση σε μια ομάδα που έχει συνηθίσει μόνο να… νικά. Να πηγαίνει «τρένο» στην Κανονική Περίοδο και όταν φτάνει σε νοκ άουτ ματς να μην μπορεί να διαχειριστεί την πίεση.

Μπήκαν στην πρίζα από νωρίς

Και ξαφνικά… 20- 30 αγώνες να πηγαίνουν στο βρόντο και η ΤΣΣΚΑ να χρεώνεται το βάρος της αποτυχίας. Μόνο που φέτος τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στην εντός έδρας ήττα από την Μπασκόνια, στον δεύτερο αγώνα των πλέι οφ, οι Ρώσοι κατάλαβαν ότι δεν είναι άτρωτοι…Και για πρώτη φορά πήγαν σε φάιναλ φορ χωρίς να είναι φαβορί!

Αυτό τους έκανε μεγάλο καλό τελικά και φάνηκε στον ημιτελικό με την Ρεάλ… Η ΤΣΣΚΑ βρέθηκε στο -14, αλλά αντέδρασε ο Ιτούδης άριστα, όπως αντέδρασαν και οι παίκτες. Οι αλλαγές στην άμυνα, η παρουσία του σκληρού Χάκετ αντί του Σέρχιο Ροντρίγκεθ, η άριστη κυκλοφορία στην επίθεση, ανέτρεψε την κατάσταση. Ηταν η πρώτη φορά που η ΤΣΣΚΑ αντέδρασε και δεν κατέρρευσε σε φάιναλ φορ, σε τέτοια κατάσταση. Θυμηθείτε τα προηγούμενα χρόνια και θα καταλάβετε. Λίγη πίεση αν ένιωθε από τον αντίπαλο… έχανε τη γη κάτω από τα πόδια της.

Ιτούδης ο αυτοδημιούργητος

Ο Ιτούδης είναι η χαρακτηριστική περίπτωση αυτοδημιούργητου. Αρχισε από χαμηλά, πάλεψε και κατέκτησε την κορυφή. Τολμώ να πω ότι τον ξέρω όσο ελάχιστοι και μπορώ να βεβαιώσω για την εργασιομανία του, την αφοσίωση στη δουλειά του αλλά και το ότι μέσα από τις εμπειρίες του έχτισε μια δική του φιλοσοφία.

Ο Δημήτρης από φοιτητής στο Ζάγκρεμπ είχε… ζητήματα καθώς προκάλεσε την αντίδραση των Κροατών προπονητών. Μόλις είχε προσληφθεί ως ασίσταντ κόουτς του Μπόσκο Μπόζιτς στην ΚΚ Ζάγκρεμπ και ο θρυλικός Μίρκο Νόβοσελ είχε αντιδράσει: «Μα καλά, έχουμε τόσους Κροάτες προπονητές και παίρνουμε ξένους;». Μόλις είχε «περάσει» το κατώφλι των 20 χρόνων του και άρχιζε να χτίζει…

Το τηλεφώνημα του Ζοτς στο… νοσοκομείο!

Και μετά ο ΠΑΟΚ, ο Πανιώνιος, η ΜΕΝΤ, ο Φίλιππος… Και σε μια πολύ δύσκολη στιγμή (είχε πάθει έμφραγμα ο πατέρας του) ήρθε το τηλεφώνημα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ώστε να συνεργαστούν στον Παναθηναϊκό. Η συνέχεια είναι γνωστή. Εγιναν ένα αχώριστο δίδυμο, συνεργάτες, φίλοι, κουμπάροι, αδέρφια ουσιαστικά… Μαζί πήγαν, μαζί έχτισαν, μαζί κέρδισαν και μαζί έφυγαν από τον Παναθηναϊκό…

Πλέον είχε έρθει η ώρα για τον Ιτούδη να ανοίξει τα φτερά του… Μετά από ένα χρόνο ανάπαυσης εργάστηκε με επιτυχία στην Μπάνβιτ και από το 2015 στην ΤΣΣΚΑ. Από χθες γιορτάζει την δεύτερη Ευρωλίγκα της καριέρας του, ως πρώτος προπονητής της ΤΣΣΚΑ και την 7^η συνυπολογίζοντας και τις 13 σεζόν που ήταν ασίσταντ του Ζοτς στον Παναθηναϊκό.

Face to face

Ο Ιτούδης αποτελεί την επιτομή του εργατικού και «ανοιχτόμυαλου» προπονητή. Που ασχολείται με τους παίκτες του λες και είναι «παιδιά» του, που του εξομολογούνται ακόμα και τα προσωπικά τους. Η οικοδόμηση εμπιστοσύνης με τους παίκτες είναι το βασικό: Ευθύτητα και ειλικρίνεια. Η αποδοχή της φιλοσοφίας είναι το δεύτερο… Και μετά η διαχείριση.

Από το βράδυ της Κυριακής (19/5) ο Δημήτρης Ιτούδης ανέβηκε ένα ακόμα σκαλοπάτι στην καριέρα του και μάλιστα σε μια χρονιά οπου αμφισβητήθηκε περισσότερο από ποτέ. Κι έκλεισε στόματα… Όχι μόνο στην Ρωσία αλλά και στην Ελλάδα.

*Το σχόλιο δημοσιεύτηκε στην σελίδα 40 της έντυπης έκδοσης του Sportime την Δευτέρα 20/5/2019.