Όταν διάβασα και για την απόσυρση της Ουσάκ Σπορτίφ από το πρωτάθλημα της Τουρκίας λόγω οικονομικών δυσκολιών, αμέσως το μυαλό μου πήγε στο εξής: Τουλάχιστον εκεί οι ομάδες έχουν την… αξιοπρέπεια να δηλώνουν αδυναμία παρά να λένε «θα πάρω τηλεοπτικά, κάτι θα δώσει ο ΕΣΑΚΕ, θα βρίσω και καμιά στοιχηματική που δεν επενδύει στο εθνικό σπορ» και υπό λογικής επαιτείας να παριστάνουν τις ΚΑΕ. Τις επαγγελματικές ομάδες δηλαδή.
Η κατάρρευση της τούρκικης λίρας (και οικονομίας γενικότερα) έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην γειτονική χώρα. Η Ουσάκ υπολόγιζε μπάτζετ περί τις 500 χιλιάδες δολάρια και διαπίστωσαν οι παράγοντές της ότι… ξεφεύγει στο εκατομμύριο! Με δεδομένο ότι οι νόμοι είναι ΣΚΛΗΡΟΙ αλλά κυρίως ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ δήλωσε αδυναμία και αποχώρησε.
Όπως είχαν κάνει πρόσφατα άλλες δύο ομάδες. Μόνο που προκαλεί εντύπωση ότι ακόμα και σε δύσκολες εποχές, η Ομοσπονδία της Τουρκίας δεν είναι διαλλακτική, εφαρμόζει πιστά τους νόμους απέναντι στις ομάδες ανεξάρτητα από το πόσο βαρύ όνομα έχουν.
Διότι επειδή οι σύλλογοι είναι ενιαίοι (δεν υπάρχει ΠΑΕ ή ΚΑΕ) οι «ποδοσφαιρικές αμαρτίες» της Γαλατασαράι αγγίζουν όλο το οικοδόμημα και για τον λόγο αυτό έχει περιοριστεί το μπάτζετ της μπασκετικής ομάδας σημαντικά.
Επιμένω όμως ότι οι Τούρκοι έχουν κανονισμούς και τους τηρούν.
Τι ακριβώς συμβαίνει; Θα προσπαθήσουμε να σας εξηγήσουμε με κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα.
Ουσιαστικά στην Τουρκία τα πάντα περνούν από τα χέρια της ηγεσίας της Ομοσπονδίας, που είναι πανίσχυρη κι αποφασίζει για όλα. Δεν υπάρχει ξεχωριστή Λίγκα (όπως πχ ο ΕΣΑΚΕ εδώ) ανεξάρτητη από την Ομοσπονδία.
Οι νόμοι είναι πανίσχυροι και φυσικά εφαρμόζονται. Οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας έχουν τον απόλυτο έλεγχο και την εποπτεία του πρωταθλήματος και των ομάδων. Για παράδειγμα, αν ένας παίκτης ή ένας προπονητής απολυθεί ή αποχωρήσει από την ομάδα, θα πρέπει να υπογράψει ένα επίσημο έγγραφο ότι δεν του χρωστούν χρήματα το οποίο θα κατατεθεί στην Ομοσπονδία. Μόνο έτσι θα μπορέσει η ομάδα να υπογράψει τον επόμενο παίκτη ή προπονητή.
Υπήρξαν φαινόμενα με ομάδες να έχουν διώξει παίκτη, να έχουν φέρει τον αντικαταστάτη του ο οποίος όμως δεν μπορούσε να αγωνιστεί για 1-2 αγωνιστικές ακριβώς επειδή ο προκάτοχός του δεν είχε συμφωνήσει στην αποζημίωση. Αν κι αυτό είναι σχετικό… Στην Τουρκία δεν ισχύει «πάρε τόσα να τα βρούμε» αν απομακρυνθεί ο παίκτης. Το συμβόλαιο πάντα πληρώνεται ολόκληρο εκτός αν συμφωνηθεί μια συγκεκριμένη αποζημίωση και το υπόλοιπο καλυφθεί από την επόμενη ομάδα.
Στους προπονητές δε, αν δεν έχει εξοφληθεί ο προπονητής που απολύθηκε δεν μπορεί να κοουτσάρει ο επόμενος, ούτε καν ο ασίσταντ εκτός αν έχει δηλωθεί με δίπλωμα α’ κατηγορίας στην Ομοσπονδία!
Οι ομάδες λοιπόν δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πληρώσουν. Αλλά ακόμα κι αν δεν πληρώσουν αναλαμβάνει η Ομοσπονδία να βρει τον τρόπο μέσω των οποίων θα εξοφληθούν τα χρωστούμενα. Η ομάδα όμως θα «τελειώσει». Ετσι απλά…
Βλέπετε καμιά σχέση με το Ελληνικό πρωτάθλημα; Καμία…
Για παράδειγμα στις αρχές του 21ου αιώνα εξαφανίστηκε η Τόφας Μπούρσα, μια σπουδαία ομάδα που είχε κατακτήσει πρωταθλήματα με σούπερ σταρ τον Ντέιβιντ Ρίβερς. Γιατί; Μα ακριβώς επειδή ήταν αδύνατον να ανταποκριθεί στις οικονομικές της απαιτήσεις.
Φανταστείτε ότι σε περίπτωση κατά την οποία δεν παρουσιαστεί ο παίκτης στις προπονήσεις της ομάδας του, για κάποιο λόγο, τότε γίνεται το εξής: Η ομάδα δεν μπορεί έτσι απλά να τον τιμωρήσει αλλά υποχρεούται να ενημερώσει την Ομοσπονδία η οποία θα στείλει άνθρωπο στην προπόνηση, να ερευνήσει και να γράψει την έκθεσή του.
Συνοπτικά οι Τούρκοι μέσω της πανίσχυρης Ομοσπονδίας ελέγχουν τα πάντα, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη και προστατεύουν τον χώρο τους και το πρωτάθλημά τους.
Για το λόγο αυτό και συνδυαστικά με την κατάρρευση της τούρκικης λίρας, τρείς ομάδες μέχρι τώρα έχουν αποχωρήσει από το πρωτάθλημα: Η Εσκίσεχιρ, η Γεσιλγκιρεσούν και τελευταία η Ουσάκ Σπορτίφ.
Ψάξαμε λοιπόν να θυμηθούμε περιπτώσεις αντίστοιχες στην Ελλάδα (καλά για ελεγκτικό μηχανισμό δεν κάνουμε λόγο) και μας έπιασε απελπισία.
Το Περιστέρι μετά την «πορεία Ευρωλίγκας» το 2004, ο ΚΑΟΔ μετά την εξαιρετική του πορεία το 2015 και η Κηφισιά το 2016 δήλωσαν ξεκάθαρα «ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ» κι αποχώρησαν.
Υπήρξαν ομάδες που διόλου τίμησαν το πρωτάθλημα και την ιστορία τους, με διαχείριση των τηλεοπτικών εσόδων, κάτι από εισιτήρια, άντε και κανένας χορηγός, πάρε και πλήθος απλήρωτων παικτών, άντε να τσοντάρει και κανένας φίλος και βγήκαμε… Που λέει ο λόγος…
Τρομερά σκηνικά εχουν βγει στην φόρα, με παίκτες να κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους ή να τους γίνεται έξωση, αλλά παρόλ’ αυτά δήλωναν επαγγελματίες αθλητές σε επαγγελματική ομάδα! Πόσοι έφυγαν απλήρωτοι, πόσοι έφυγαν δηλώνοντας απίστευτα πράγματα, πόσοι έζησαν εμπειρίες (με πιο πρόσφατη «δεν σας πληρώνουμε τα εισιτήρια» του Κόροιβου) δεν έχει νόημα να το αναφέρουμε… Αλλά οι ομάδες ακόμα υπάρχουν.
Και υπάρχουν γιατί δεν υπάρχει έλεγχος, γιατί δεν τηρούνται οι νόμοι, γιατί μπορούν και αλλάζουν πόλεις και ΑΦΜ, γιατί τραβάνε έτσι για πλάκα κι έναν υποβιβασμό στην Β’ (στην έσχατη των περιπτώσεων), γιατί έτσι ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ και ΔΕΝ πληρώνουν.
Αυτά…