Κι όμως ο Παναθηναϊκός πήρε μηνύματα από τον αγώνα με την Μακάμπι!
Το καλό είναι ότι έπαιξε ο Μαντζούκας και έδειξε πως πρέπει να είναι το μέλλον. Το κακό είναι ότι σκέφτεσαι πως ο Μαντζούκας δε θα έπαιζε τόσο πολύ αν ο Οκάρο Γουάιτ ήταν υγιής. Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης
Με τον κίνδυνο να γίνουμε κουραστικοί θα επαναλάβουμε ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αφήσει τα πάντα στην άκρη πλην εκείνου του πλάνου που αφορά στο μέλλον του.
Πριν από τον αγώνα με την Μακάμπι αναφέραμε ότι ο Παναθηναϊκός περνά εξετάσεις ακόμα και τώρα που η σεζόν στην Euroleague έχει τελειώσει, εδώ και καιρό μάλιστα. Τελικά όντως υπήρξε μήνυμα απ’ αυτές τις εξετάσεις κι αυτό το έστειλε ο Λευτέρης Μαντζούκας. Προφανώς, το μόνο θετικό σημείο από την αναμέτρηση αν και θα προσθέσουμε ένα παράπονο και ένα ερωτηματικό.
Το παράπονο έχει να κάνει ότι δεν είδαμε και τον Νίκο Χουγκάζ ο οποίος δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στον αγώνα. Μακάρι να μπορούσε να παίξει κι εκείνος.
Το ερωτηματικό έχει να κάνει με το ότι αμφιβάλουμε (και το λέμε ευθέως) για το αν θα είναι ο Μαντζούκας τέτοιο ρόλο, χώρο και χρόνο αν ο Οκάρο Γουάιτ ήταν διαθέσιμος για να αγωνιστεί. Φυσικά δεν είμαι προπονητής, δε θα κριθώ για τις επιλογές αλλά ακόμα κι αν ο Αμερικανός ήταν ενεργός στον αγώνα, περισσότερο σημαντικός θα ήταν ΚΑΙ ΠΑΛΙ ο Μαντζούκας.
Αυτό έχει φανεί φέτος περισσότερο στον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα όταν είχα αναφέρει για τη νίκη που ήρθε από το μέλλον. Κι αρκετές φορές έχουμε τονίσει τη θέση μας ότι ο Δημήτρης Πρίφτης πρέπει να τολμήσει χωρίς να υπολογίζει το παραμικρό.
Επάνω στην καμένη γη που υπάρχει φέτος, ο Παναθηναϊκός μπορεί να χτίσει το μέλλον του χωρίς να υπολογίζει παρελθόν και ιστορία, αφού έχει ήδη απομακρυνθεί απ’ αυτά.
Η επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Αυτή τη στιγμή η ομάδα δε χρειάζεται πιστούς και φιλότιμους στρατιώτες, ούτε φιοριτούρες ούτε δήθεν μεταγραφικές βόμβες που θα κάνουν τη διαφορά (προς τα κάτω, όπως φαίνεται). Ούτε και θα πρέπει να μένει προσκολλημένη στο «τι θα πει ο κόσμος» και να λειτουργεί με επικοινωνιακές κορδέλες, μικρής διάρκειας, μηδενικού αποτελέσματος που μόνο εξυπηρετούν την παρουσία κάποιων.
Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται παιδιά σαν τον Μαντζούκα, τον Χουγκάζ, τον Σαμοντούροβ, τον Αβδάλα, φυσικά και τον Παπαγιάννη και ξένους αντίστοιχης λογικής. Μια ομάδα νεανική, με παίκτες- κομάντος που δε θα επιτρέψουν σε κανέναν να τους κλέψει το μέλλον.
Γι’ αυτό το πλάνο δεν είναι προτεραιότητα τα χρήματα αλλά το πλάνο και η δουλειά.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
