Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς όλων των εποχών κι αγαπήθηκε από τους Έλληνες.
Πριν από 37 χρόνια, στις 28 Ιουνίου του 1985, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από τη ζωή. Το αρχοντικό παρουσιαστικό του, όμως, έχει μείνει ανεξίτηλο στο μυαλό όλων που έχουμε ως κληρονομιά τις ταινίες και την τέχνη του.
Αλήθεια, θυμάστε κάποιο ρόλο που ο Κωνσταντάρας έπαιξε κάτι διαφορετικό από τον πλούσιο, τον bon viveur, τον γόη, τον «ισχυρό» κι έξυπνο άνθρωπο; Για να είμαι ειλικρινής ναι, στην ταινία που έκανε τον τρελό όπου για λίγο έκανε τον φτωχό μέχρι που κέρδισε είκοσι εκατομμύρια στο λαχείο και έγινε πλούσιος!
Δε μπορούσε να παίξει άλλους ρόλους. Το επιβλητικό παρουσιαστικό, η γοητεία, ο αέρας που είχε δε μπορούσαν να του δώσουν άλλο ρόλο.
Καταξιώθηκε για τους χαρακτήρες που έπαιξε σε πολλές ταινίες, αλλά αν μου επιτρέπετε θα ξεχωρίσω το ρόλο του Ανδρέα Μαυρογιαλούρου στην εξαιρετική ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο». Με ένα κωμικό αλλά δεικτικό τρόπο, ο Κωνσταντάρας ως υπουργός Εθνικής Ανασυγκροτήσεως και με καταγωγή από «πολιτικό τζάκι» φανερώνει τις παθογένειες της χώρας μας.
Ο ίδιος δεν ασχολείται, οι σύμβουλοι και κομματόσκυλα κάνουν πάρτι με το δημόσιο χρήμα και κάποια στιγμή, μια επίσκεψη σε χωριό, στην Πλατανιά και οι μαρτυρίες των χωρικών, οδηγούν τον υπουργό σε αφύπνιση.
Παραιτείται (εξ ου και το φιλότιμο) αλλά ετοιμάζεται να στείλει στη φυλακή όλους εκείνους που διασπάθιζαν το δημόσιο χρήμα. Ο Μαυρογιαλούρος μας λέει τι ακριβώς πρέπει να γίνεται στην Ελλάδα με όλους τους αρχικλέφτες που λυμαίνονται τη δημόσια ζωή, αλλά για έναν παράξενο λόγο πάντα τη γλιτώνουν.
Μαζί με την υπέροχη ταινία «Ένας ήρως με παντούφλες» όπου πρωταγωνιστεί ο αξεπέραστος Βασίλης Λογοθετίδης μαρτυρούν τη διαφθορά στην πολιτική στη χώρα μας με έναν τρόπο που θα έπρεπε να μας προβληματίσει.
Αλλά μάλλον δεν τα κατάφεραν!