Μένουμε πίσω, αντίδραση μηδέν

Η Εθνική ομάδα U16 είχε την καλύτερη παρουσία απ’ όλες τις άλλες μικρές Εθνικές στις διοργανώσεις, όχι μόνο από πλευράς αποτελέσματος (η μόνη που πέρασε στην οχτάδα) αλλά κυρίως από νοοτροπία και συμπεριφορά.

Είδαμε παίκτες που είχαν αποδεχτεί ότι για να πετύχουν τον στόχο τους θα έπρεπε πρώτα να βγάλουν ενέργεια, να παίξουν άμυνα, να συνεργαστούν, να βάλουν το κορμί τους σε κάθε φάση, να διεκδικήσουν κάθε μπάλα, να είναι ΚΑΛΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ. Με δεδομένο ότι είχαν σημαντικές απουσίες αλλά και σίγουρα λιγότερο ταλέντο από τις άλλες γενιές, η σωστή εικόνα τους πιστώνεται στο τεχνικό τιμ (πέρα φυσικά από την προσπάθεια των παικτών) καθώς μάλιστα οι συγκεκριμένοι που το απαρτίζουν έχουν πείρα από δουλειά σε μικρές ηλικίες.

Απ’ εκεί και πέρα όμως οι 67,6 πόντοι με ποσοστά όπως 31% συνολικά στα σουτ και 19% στα τρίποντα αλλά και 62% στις βολές (από τις χειρότερες ομάδες της διοργάνωσης) δείχνουν πολλά. Όπως και οι 41 πόντοι (14 στο δεύτερο μέρος) κόντρα στην πολύ πολύ καλύτερη, Ισπανία. Και μπορεί να κάνουν τα λιγότερα λάθη (11,4) από οποιαδήποτε άλλη ομάδα αλλά αυτό δείχνει ότι προσπαθούν να πάνε τον αγώνα σε χαμηλό, ελεγχόμενο τέμπο. Να πούμε και τα καλά όμως: Τα 13,6 κλεψίματα (πρώτη ομάδα στην διοργάνωση) αλλά και η 6η θέση στα ριμπάουντ χωρίς να υπάρχει το μακρύ και μεγάλο κορμί, δείχνουν συνολική δουλειά αποτελούν παράσημο. Μαζί φυσικά με την σωστή νοοτροπία που έδειξαν.

Επιθετικά όμως υπάρχει θέμα και η μία πλευρά του γηπέδου έμοιαζε ξεκομμένη από την άλλη. Γενικά οι μικρές Εθνικές φαίνεται ότι μένουν πίσω συγκριτικά με ομάδες άλλων χωρών. Το μπάσκετ έχει προχωρήσει, οι περισσότεροι φαίνεται ότι έχουν προσαρμόσει την φιλοσοφία τους στην νέα εποχή με πιο αθλητικά κορμιά, με επιθετικό ταλέντο, έχουν απλώσει το scouting (οι Ισπανοί πχ βρίσκουν διαμάντια στην Αφρική η οπουδήποτε αλλού), έχουν φτιάξεις σχολές.

Λυπάμαι που θα το πω αλλά ελληνική σχολή δεν μπορείς να πεις ότι υπάρχει. Η γενιά του 2005 που σάρωσε τα πάντα ναι μεν είχε σπουδαίες αμυντικές επιδόσεις αλλά μπορούσε να βάλει την μπάλα στο καλάθι και είναι λάθος να μένουμε στην άμυνα αποκλειστικά. Μπορεί να φανώ αιρετικός αλλά στην Ελλάδα φτιάχνουμε ρομπότ, με 250 συστήματα στο κεφάλι και αποθεώνουμε το «μπάσκετ τακτικής και σκέψης που αρμόζει στην ελληνική σχολή».

Λες και οι άλλοι είναι απερίσκεπτοι… Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν πετυχαίνουμε… ελέφαντα σε διάδρομο. Και στο μπάσκετ πρέπει να σκοράρεις.

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι η αδράνεια των αρμοδίων. Δεν βλέπουν ότι πάμε πίσω; Δεν βλέπουν ότι έχουμε μείνει πίσω συγκριτικά με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ομάδες;

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο ΠΣΑΚ (συνδικαλιστικό όργανο των παικτών) δεν αντιδρά και να προκαλέσει κουβέντα για το μέλλον των μικρών που θα γίνουν μέλη του σύντομα; Κάποιες ιδέες όπως πχ «απαγορεύεται να μπαίνουν στην λογική ατζέντη ως τα 18 (ουσιαστικά και όχι με παράθυρα) αλλιώς δεν θα παίζουν στην Εθνική» ή «έλεγχος των ακαδημιών όπου στο 90% τα έσοδα αντί να… επιστρέφονται μέσω καλύτερης δουλειάς στα παιδιά πάνε στο αντρικό» θα μπορούσαν να συζητηθούν. Και πιθανότατα εκείνοι θα έχουν κι άλλες.

Που είναι οι αποφάσεις της ΕΟΚ

Που είναι ο ΣΕΠΚ (σύνδεσμος προπονητών) για να καταθέσει ιδέες. Για παράδειγμα (μου το ανέλυε πρόσφατα ένας προπονητής που ειδικεύεται στις μικρές ηλικίες) δεν θα μπορούσε να θεσπιστεί ειδικότητα στα ΤΕΦΑΑ προπονητή υποδομών; Με την κατάλληλη εκπαίδευση και υποστήριξη;

Που είναι η ΕΟΚ, που βρίσκεται στην κορυφή του οικοδομήματος να σταματήσει όλο αυτό το πανηγύρι που γίνεται με τους μικρούς και ΔΥΣΤΥΧΩΣ εμείς και κάμποσοι ελάχιστοι θίγουμε; Τα έχουμε αναλύσει μην τα ξαναλέμε. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι εμείς βιαζόμαστε να μεγαλώσουν οι μικροί, αλλά ότι το όλο οικοδόμημα δεν ευνοεί την πρόοδο των μικρών.

Αν δεν υπάρξουν σύντομα αποφάσεις φοβάμαι ότι η δεξαμενή θα στερέψει. Αν δεν υπάρξουν αξιοκρατικές επιλογές κι ενέργειες, σύντομα θα δούμε πράγματα που δεν φανταζόμασταν.

Προς το παρόν πέφτουμε στην επωδό των μάνατζερ ή των μπαμπάδων που για να πετύχουν τον σκοπό τους ή να δουν τα πράγματα όπως τους συμφέρει, λένε το εξής: «Φταίνε οι ξένοι»…

Ναι… Να θυμίσω ότι στο πρωτάθλημα της χώρας που χθες μας έριξε 20 πόντους και βρίσκεται σταθερά στην κορυφή ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ εδώ και μια 15ετία τουλάχιστον, δεν υπάρχουν προκαθορισμένες θέσεις γηγενών. Δύο ξένοι μόνο κι απ’ εκεί και πέρα κανένα όριο σε κοινοτικούς.

Και οι Εθνικές τους δεν έχασαν…

Οι «κακοί» οι ξένοι που «τρώνε» τα παιδιά μας

Το βλέπετε ότι τα παιδιά καταστρέφονται;

Αγόρι μου πρώτα παίξε μπάσκετ και μετά βρες μάνατζερ