Μέχρι και 5 λεπτά πριν το τέλος όταν και ο Ντάγκλας ισοφάρισε με «ορειβατικό» τρίποντο σε 65-65, ήταν ζήτημα χρόνου του πότε θα σε έπαιρνε ο ύπνος εφόσον είχες επιλέξει να παρακολουθήσεις τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Νταρουσάφακα.
Το αγωνιστικό επίπεδο ήταν χαμηλό… Ο ρυθμός ήταν αργός… Εβλεπες έναν Παναθηναϊκό χωρίς να είναι καλός, απλώς να ελέγχει έναν αγώνα απέναντι σε μια ομάδα που ήταν… χειρότερή του. Ετσι απλά!
Τελειώνει ο αγώνας και ουσιαστικά αναρωτιέσαι τι κέρδισε ο Παναθηναϊκός απ’ αυτόν τον αγώνα; ΟΚ, οι δύο βαθμοί της νίκης σε μια διαδικασία καθαρά βαθμοθηρική όπως είναι η Κανονική Περίοδος είναι πάντα ευπρόσδεκτοι και χρήσιμοι.
Όμως το πρόβλημα είναι βαθύτερο, ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα χωρίς σφυγμό, χωρίς ταυτότητα, χωρίς ενέργεια, χωρίς συνέπεια. Δεν γνωρίζεις τι ακριβώς παίζει. Τι ακριβώς θέλει να παίξει. Ποιος είναι ο στόχος της μέσα στο γήπεδο…
Kι αν υπάρχει ένα κέρδος για τον Παναθηναϊκό από τον αγώνα κόντρα στην Νταρουσάφακα τότε θα πρέπει να αναφερθούμε στον Ντίνο Μήτογλου.
Ο νεαρός φόργουορντ στην κορυφαία βραδιά της καριέρας του μέχρι στιγμής είχε 20 πόντους- 6 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα σε 21’13’’… Ήταν εκείνος που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, άρπαξε την μεγάλη ευκαιρία και την αξιοποίησε στο έπακρο!
Ουσιαστικά από τον αγώνα κόντρα στην Νταρουσάφακα μόνο ο Μήτογλου έκανε ένα βήμα προόδου. Ο Παναθηναϊκός βελτίωσε στο ρεκόρ του και βρίσκεται πλέον στο 59% με 6-6 αλλά ειλικρινά, κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχει την δυνατότητα να πετύχει κάτι καλό με αυτή την εικόνα…
Και να μην ξεχνάμε ότι ακολουθεί διαβολοβδομάδα με αγώνα στην Μαδρίτη την Τετάρτη και στο ΟΑΚΑ την Παρασκευή κόντρα στο Μιλάνο και στην συνέχεια πάλι εντός με την ΤΣΣΚΑ!!! Το πρόγραμμα δεν είναι τέτοιο που να γεμίζει αισιοδοξία, ειδικά με την εικόνα των «πράσινων».
Ένα ακόμα θέμα, κατά την ταπεινή μου άποψη, έχει να κάνει με το τι ακριβώς γίνεται. Αν- για παράδειγμα- αλλάξει ο προπονητής τα πράγματα θα βελτιωθούν; Αν- για παράδειγμα πάλι- προστεθούν δύο παίκτες, η εικόνα θα αλλάξει προς το καλύτερο;
Προσωπικά δεν είμαι και τόσο βέβαιος για τίποτε από τα δύο. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει με μια ομάδα μπερδεμένη σε όλα τα επίπεδα, που ακόμα δεν ξέρει ούτε τι στόχο έχει, ούτε τι στόχο μπορεί να πετύχει, ούτε τι μπάσκετ θέλει να παίξει…
Μπορώ να δεχτώ ότι οι απουσίες του Λοτζέσκι και του Παπαπέτρου είναι σημαντικές αλλά και με αυτούς, ο Παναθηναϊκός είχε τα ίδια δομικά προβλήματα.
Οσο περνάει ο καιρός οι «πράσινοι» δεν βελτιώνονται. Παρουσιάζουν περισσότερα ερωτηματικά παρά απαντήσεις.
Ειλικρινά είναι από τις περιπτώσεις που κανείς δεν μπορεί να ερμηνεύσει τόσο εύκολα καθώς- επιμένω- το ζήτημα δεν είναι τόσο «επιδερμικό», δηλαδή φταίει ο προπονητής ή φταίνε οι παίκτες ή φταίει η διοίκηση ή φταίει ο κόσμος (για παράδειγμα).
Ούτε το κλίμα στα αποδυτήρια είναι άσχημο, το αντίθετο μάλιστα. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μια «ευθεία γραμμή» και πρέπει να… ζωντανέψει. Να αποκτήσει σφυγμό.
Παναθηναϊκός – Νταρουσάφακα 75-67: «Ζει» με μηχανική υποστήριξη