Για να είμαστε ειλικρινείς το ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς στην Euroleague δε μας προκάλεσε έκπληξη.
Θυμάστε ότι σε πρόσφατο άρθρο είχαμε αναφέρει ότι ο Μπαρτζώκας άξιζε αυτόν τον τίτλο με το παραπάνω. Και δικαίως επιβραβεύτηκε παραλαμβάνοντας μάλιστα το τρόπαιο από τη Νένα Ίβκοβιτς, σύζυγο του αείμνηστου «Ντούντα».
Ποιοι ήταν, λοιπόν, οι κύριοι λόγοι που ο Μπαρτζώκας αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς στη φετινή διοργάνωση;
Ας πάμε στο προφανές: Ο Ολυμπιακός από τη 12η θέση που είχε πέρυσι, την 11η της σεζόν 2019-2020 και την 9η της περιόδου 2018-2019 βρέθηκε στη 2η θέση, στο πλεονέκτημα έδρας και στο φάιναλ φορ. Ακόμα κι αν δε γινόταν η αποβολή των ομάδων της Ρωσίας δε θα άλλαζε κάτι στην τελική κατάταξη του Ολυμπιακού, αν κρίνουμε από την εξέλιξη των αποτελεσμάτων.
Επίσης ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα προχώρησε όλη τη σεζόν χωρίς αλλαγές (μια προσθήκη του Έισι) κάτι που πέρα από την εμπιστοσύνη στο ρόστερ δείχνει και τη σιγουριά των επιλογών όπως και τον ορθολογισμό του «χτισίματος».
Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν σταθερότητα, πόνταραν στη δύναμη της έδρας τους (δύο ήττες μόλις, από μια σε Κανονική Περίοδο και πλέι οφ) ενώ παρουσιάστηκαν από ένα σημείο και μετά πολύ δυνατοί κι εκτός. Αν και άρχισαν με 0-4 μακριά από το ΣΕΦ η νίκη στο Μιλάνο στις 26 Νοεμβρίου άλλαξε τελείως την κατάσταση. Ακολούθησαν 7 νίκες σε 13 αγώνες μακριά από το ΣΕΦ ενώ άλλη μια πέτυχε στο Μονακό στα πλέι οφ.
Παρουσίασε μια ομάδα συμπαγή, με ξεκάθαρους ρόλους και αγωνιστική ταυτότητα, με πανίσχυρη άμυνα και στοχοπροσήλωση στη επίθεση. Ο Ολυμπιακός είχε τη 2η καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση μετά την Αρμάνι ενώ επίσης ήταν πρώτος σε ποσοστά ευστοχίας στα δίποντα, δεύτερος σε αξιολόγηση και μέσα στην πρώτη πεντάδα σε πόντους και ασίστ.