ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΡΛΑΚΗΣ

Ο Μπερτομέου έφυγε, όλοι προ των ευθυνών τους για την ανάπτυξη και τη σύγκλιση

Η αποπομπή του Τζόρντι Μπερτομέου φέρνει τους 11 μετόχους της Euroleague μπροστά σε μια μεγάλη ευκαιρία αλλά και ευθύνη. Και καλά θα κάνουν να προχωρήσουν αλλά να μη ξεχάσουν
Ο Μπερτομέου έφυγε, όλοι προ των ευθυνών τους για την ανάπτυξη και τη σύγκλιση

Το ότι ο Τζόρντι Μπερτομέου έπρεπε να έχει αποχωρήσει εδώ και καιρό, το έχουμε εκφράσει κατά το παρελθόν αλλά πλέον σημασία έχει το μέλλον.

Ακριβώς αυτό το μέλλον σκέφτηκαν οι μέτοχοι όταν αποφάσισαν την αποπομπή του Μπερτομέου από τη θέση του Εκτελεστικού Διευθυντή της Euroleague. Διότι δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ πρέπει να ΕΝΩΘΕΙ για να προχωρήσει. Πρέπει να υπάρξει σύγκλιση ώστε να βρεθούν οι πόροι για την ανάπτυξη. Ο Ισπανός ήταν τροχοπέδη σε όλη αυτή τη διαδικασία (περισσότερο σε συνεργασία με την FIBA) διότι ειδικά την τελευταία 10ετία είχε κάνει την Euroleague προσωποπαγή εταιρεία.

Αποφάσιζε και διέταζε μόνος του. Κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αδικεί, να δημιουργεί δυσαρέσκειες και φυσικά να μην υπάρχει ούτε μισό στοιχείο οικονομικής ανάπτυξης. Πάντοτε κατάφερνε να ελίσσεται και να δημιουργεί ευκαιριακές συμμαχίες. Όμως αυτό δε θα κρατούσε για πολύ. Ακόμα και το αντάρτικο που έκανε λίγο πριν την επίσημη αποπομπή του, φανέρωσε (με τον τρόπο που έγινε) την αγωνιώδη προσπάθειά του να γαντζωθεί στην καρέκλα.

Αν υπάρχουν στοιχεία οικονομικής ατασθαλίας, θα τα βρει η υπηρεσία. Αυτή τη στιγμή το μπάσκετ πρέπει να προχωρήσει. Η συντριπτική πλειοψηφία των μετόχων, είναι αλήθεια, επί σειρά ετών ενίσχυε την προσωποκεντρική πολιτική του Ισπανού. 

Κάποιες ελάχιστες φωνές που ακούγονταν, με εντονότερη βέβαια του Παναθηναϊκού, αντιμετωπίζονταν με καχυποψία. Κι ας ήταν απόλυτα σωστές στη βάση τους.

Είτε επειδή εκφράζονταν με λάθος τρόπο, είτε επειδή ο Ισπανός είχε… δεμένες συμμαχίες, είτε επειδή οι συνθήκες δεν ήταν ακόμα ώριμες.

Πέραν τούτου, η… αγωνιώδης προσπάθεια να καρπωθεί σώνει και καλά κάποιος την αποπομπή Μπερτομέου έχει να κάνει με εσωτερική κατανάλωση στο επικοινωνιακό πεδίο. Ούτως ή άλλως, ο Παναθηναϊκός είχε ανοιχτό πόλεμο με τον Ισπανό από το 2002 και κάθε φορά που ακουγόταν ο ύμνος της Euroleague το ΟΑΚΑ… κουνιόταν από τις αποδοκιμασίες. Άρα συνολικά ως Οργανισμός, ο Παναθηναϊκός ήταν ΑΠΕΝΑΝΤΙ στον Ισπανό. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι.

Όμως…

Στην Ευρώπη πλέον ασχολούνται με το πως θα φτιάξει το μπάσκετ και όχι με το ποιος έριξε τον Μπερτομέου. Διότι απ’ εδώ και στο εξής, έχει σημασία το μέλλον. Τα άλλα θα τα βρει η υπηρεσία

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ, χωρίς τον αδιάλλακτο και διχαστικό Μπερτομέου (30/6/2022 θα αποχωρήσει επίσημα) έχει πλέον μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία για σύγκλιση. Κι αυτό μετράει στην παρούσα χρονική στιγμή.

Θα πρέπει να καλυφθεί όλο το χαμένο έδαφος των τελευταίων ετών. Όταν η Euroleague έγινε ένας Οργανισμός εξυπηρέτησης των… δημοσίων σχέσεων του Μπερτομέου και όχι εταιρεία ανάπτυξης. Όπως θα έπρεπε. Κι επαναλαμβάνω, γι’ αυτό ευθύνονται και οι μέτοχοι που σιγοντάριζαν τόσα χρόνια τον Ισπανό.

Η ευκαιρία είναι μεγάλη και δεν πρέπει να χαθεί.

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Ο Μπερτομέου έφυγε, όλοι προ των ευθυνών τους για την ανάπτυξη και τη σύγκλιση», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για περισσότερα σχετικά άρθρα επιλέξτε παρακάτω.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Νίκος Μπουρλάκης

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 δημοσιεύτηκε το πρώτο του κείμενο στο «7ήμερο του μπάσκετ» κι ακολούθησε μια μακρά διαδρομή σε «Φως των Σπορ», «Αθλητική Ηχώ», «Goal News» και από το 2017 στο «Sportime». Έχει εργαστεί σε ιστοσελίδες ως σχολιογράφος (sentragoal.gr, basketblog.gr μεταξύ άλλων), στα περιοδικά μπάσκετ «Τρίποντο» και «All Star Basket», στους ραδιοφωνικούς σταθμούς «Sentra 103,3» και «AlphaSport» όπως και ως υπεύθυνος Τύπου σε ομάδες της Basket League αλλά και στον ΕΣΑΚΕ. Επίσης εργάστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ενώ επί σειρά ετών ήταν καθηγητής στο New York College, στο ΙΕΚ Ομηρος και στο City Unity College