Ο Δημήτρης Ιτούδης δεν είναι άξιος να βραβευτεί!

Μπορώ να το υπενθυμίσω, αν θέλετε. Το 2019 ο Δημήτρης Ιτούδης οδήγησε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην κατάκτηση της Euroleague. Το είχε κάνει με την ίδια ομάδα και το 2016. Κι έγινε πλέον, ο πρώτος Έλληνας προπονητής με δύο τρόπαια Euroleague. Αλλά δεν είναι άξιος να βραβευτεί από τον ΠΣΑΤ!!!

Η εποχή που οι δημοσιογράφοι έκριναν και δεν… κρίνονταν έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Μόλις έγινε γνωστή η λίστα για τους κορυφαίους της χρονιάς (2019) από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου, είδα τρεις τρανταχτές απουσίες. Του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ (νταμπλ πήρε, αυτονόητα θα έπρεπε να είναι μέσα στην λίστα), της Μαρίας Σάκκαρη (επίσης αυτονόητο) και του Δημήτρη Ιτούδη!!!

Πάλι καλά που είδαμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Παρότι δεν πήρε το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ. Θυμάστε ότι πέρυσι ο Γιάννης δεν ήταν καν στους προτεινόμενους υποψηφίους. Βέβαια αρκετοί σπεύσαμε να τον ψηφίσουμε διότι δεν έχει καμία σχέση το αν κατακτά τίτλους με το αν αξίζει τον τίτλο του αθλητή της χρονιάς.

Προσωπικά έγραψα κιόλας την αντίθεσή μου…

Μα ο Ιτούδης νίκησε…

Έχω πολλές ενστάσεις με τα κριτήρια. Το να περνούν οι αθλητικοί συντάκτες το μήνυμα ότι αξίζει να βραβευτεί ΜΟΝΟ όποιος κατακτά τίτλους είναι μάλλον αντιπαιδαγωγικό για τη νέα γενιά. Διότι θα έπρεπε να επιβραβεύεται μαζί με την αθλητική επίδοση, η προσωπικότητα, η συνέπεια, η συνέχεια, το ήθος! Και φυσικά η συνολική διαδρομή.

Πάμε παρακάτω όμως. Δεν πρόκειται να σταθώ στην συνολική διαδρομή του, άλλωστε όπως είχα γράψει πρόκειται για έναν αυτοδημιούργητο άνθρωπο που έφτασε ψηλά. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε και τα κριτήρια να τηρούνται.

Ο Ιτούδης κατέκτησε την Euroleague. Είναι η δεύτερη στην καριέρα του ως πρώτος προπονητής (της ΤΣΣΚΑ) και η έβδομη αν συνυπολογίσουμε και τα πέντε τρόπαια που είχε κατακτήσει ως ασίσταντ του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό.

Όχι ότι θα αλλάξει η ζωή του αν βραβευτεί από τον ΠΣΑΤ. Αλλά… πως είναι δυνατόν να απουσιάζει από τους προτεινόμενους;

Θα μπορούσα να καταθέσω μια πρόταση; Πολύ απλή… Την έκανα και για τα πρόσφατα δημοσιογραφικά βραβεία.

Ο κόσμος να ξέρει. Θα πρότεινα λοιπόν στον ΠΣΑΤ μαζί με τα αποτελέσματα να δημοσιοποιήσει και τι ψήφισε ο καθένας. Δεν είναι κακό…

Κακό είναι, τόσα χρόνια, να βγαίνουν αποτελέσματα χωρίς να υπάρχει δημοσιοποίηση. Σιγά την… κρισιμότητα της ψήφου που πρέπει να μείνει κρυφή.

Κακό είναι, επίσης, ο Σύνδεσμος των αθλητικών συντακτών να αγνοεί πρωταθλητές για βράβευση στους κορυφαίους της χρονιάς.

Παρεμπιπτόντως, ακόμα κι αν δεν προτείνεται εμείς μπορούμε να τον ψηφίσουμε. Αλλά… είναι κάπως βαρύ.

Δεν είναι;