Τα στοιχεία που συνοδεύουν τον Μπριάντε Γουέμπερ, σε ό,τι αφορά στην αγωνιστική συμπεριφορά και λειτουργία του, αποκαλύπτουν περίτρανα την λογική του Ντέιβιντ Μπλατ: Δεν θωρακίζει απλώς την ομάδα, την περιφερειακή γραμμή με έναν ακόμα παίκτη, αλλά και τον Βασίλη Σπανούλη.
Ουσιαστικά ο Μπλατ αφαιρεί από τον αρχηγό το «κουβάλημα» της μπάλας (άρα και μεγάλο μέρος πίεσης/κόπωσης) και τον πάει στο «2», καθαρά. Με τον τρόπο αυτό ο αρχηγός του Ολυμπιακού θα είναι πιο ξεκούραστος σωματικά και πνευματικά ώστε να παίρνει τις αποφάσεις.
Ο Γουέμπερ είναι εξαιρετικός στα αμυντικά του καθήκοντα, πιέζει μέχρι να βγάλει τη γλώσσα του αντιπάλου και ουσιαστικά δίνει στον Ολυμπιακό κάτι που έλειπε: Έναν γκαρντ ικανό να προσφέρει ποιοτικά λεπτά και να ανταπεξέλθει στην πίεση των αντιπάλων.
Ποιοτικά και ποσοτικά οι «ερυθρόλευκοι» είχαν μεγάλο θέμα στην περιφέρεια κι αυτό φάνηκε ακόμα περισσότερο στους τελευταίους αγώνες.
Δεν είναι ο παίκτης που θα αλλάξει τις ισορροπίες, δεν είναι ο παίκτης που θα σκοράρει ή θα σουτάρει, αλλά είναι ένας ρολίστας, προφανώς συμβιβασμένος με ό,τι θα του ζητήσει ο προπονητής του. Ο Ολυμπιακός άλλωστε δεν είχε ανάγκη από σταρ.