Κάθε φορά που ο κόσμος του Παναθηναϊκού και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος άνοιγαν τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας, ακουγόταν το εξής: «Φίλοι μου αγαπημένοι, είμαι ο δικός σας Θανάσης». Την Τρίτη (26/3), ημέρα που θα γίνει και η κηδεία του Θανάση Γιαννακόπουλου, από το πρωί ως αργά το απόγευμα, αυτός ο κόσμος (και όχι μόνο) θα αποχαιρετήσει τον δικό του Θανάση… Τον αγαπημένο του φίλο.
Είναι οι στιγμές που σφίγγεται η καρδιά. Που τα λόγια στερεύουν. Που οι εικόνες και οι αναμνήσεις περνούν με ταχύτητα από το μυαλό και τα μάτια.
Η ώρα του αποχαιρετισμού έφτασε λοιπόν. Με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια συγκίνηση, όπως και 9 μήνες πριν, για τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Με την ίδια αναγνώριση απ’ όσους τους έζησαν, τους γνώρισαν ή απλώς τους αισθάνθηκαν ως δικούς τους ανθρώπους…
Από το πρωί…
Η απώλεια του Θανάση Γιαννακόπουλου, που πάλεψε επί δύο μήνες σε μια μάχη άνιση, προκάλεσε Πανελλήνια συγκίνηση και από το πρωί (08:00) ως το μεσημέρι (12:30) της Τρίτης (26/3) ο κόσμος θα έχει την δυνατότητα, την τιμή και το προνόμιο για ένα ύστατο χαίρε. Στο παρεκκλήσι του Αγίου Ελευθερίου, δίπλα στην Μητρόπολη, ο κόσμος θα μπορεί να αποχαιρετήσει και να εκφράσει τον σεβασμό του στον αξέχαστο πρόεδρο. Τον Θανάση, όπως όλοι τον φώναζαν. Για τις 14:00 έχει προγραμματιστεί να ψαλεί η Νεκρώσιμος Ακολουθία και θα ακολουθήσει η ταφή στο Α’ Νεκροταφείο… Δίπλα στα αδέρφια του. Ηταν άλλωστε τόσο αγαπημένοι.
Λες και θα… φανεί από μια πλευρά!
Η απουσία είναι έντονη. Εμείς γράψαμε πολλά και σίγουρα θα μπορούσαμε να γράψουμε ακόμα περισσότερα, αλλά δεν θα μας έφτανε ούτε ο αχανής χώρος του διαδικτύου. Ο Θανάσης δεν ήταν απλώς ένας πρόεδρος, ένας επιχειρηματίας, ένας συνάνθρωπος. Ηταν κάτι διαφορετικό… Για έναν παράξενο λόγο όλοι τον αισθάνονταν δίπλα τους ως τον καλύτερό τους φίλο. Μέχρι και το αναψυκτικό του είχαν στην θέση του, μαζί με λουλούδια, κόντρα στην Μπασκόνια. Λες και τον περίμεναν να φανεί από μια μεριά. Λες και θα ακουγόταν το δυνατό του γέλιο.
Ενας ακόμα αναντικατάστατος
Το είχαμε γράψει και φυσικά το εννοούσαμε για τον Παύλο Γιαννακόπουλο και το ξαναγράφουμε για τον Θανάση. Ακριβώς επειδή ισχύει: ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ… Μοναδικός. Πλέον έχουμε να κάνουμε με τον επίλογο ενός ολόχρυσου βιβλίου, που έγραψαν τα αδέρφια Γιαννακόπουλου σε όλους τους τομείς. Η απώλεια του Θανάση σηματοδοτεί κι επίσημα το τέλος μιας εποχής.
Τότε που όλα βασίζονταν επάνω στην δημιουργία, στην αγάπη και όχι στο μίσος και στο πάθος αλλά όχι στην υστερία.
Τότε που έδεναν όλα αυτά αρμονικά.
Τότε που για έναν περίεργο τρόπο συνδυάζονταν ο σύγχρονος επαγγελματισμός με τον… παλιομοδίτη ρομαντισμό.
Φτάνει η ώρα λοιπόν για την οικογένειά του, την σύζυγό του, Ιωάννα και την κόρη του, Κατερίνα. Για όλη την οικογένεια Γιαννακοπούλου… Για τους συνεργάτες (ποτέ δεν είχαν… υπαλλήλους αλλά συνεργάτες), για τους φίλους, για όλους που θεωρούσε… παιδιά του.
Και φίλους του αγαπημένους.